خبر آنلاین: یک تحقیق علمی نشان می‌دهد رفتارهای خشونت‌آمیز از طریق ژن به نسل‌های بعدی و بعدی منتقل شده و آثار و عوارض خود را در همه حوزه‌ها منتقل می‌کند.
این مطالعه نشان می‌دهد چگونه تأثیر بیولوژیکی تروما بر مادر تا مدت‌ها پس از پایان اعمال خشونت‌آمیز باقی می‌ماند و خود را نشان می‌دهد. چرا افرادی با سابقه خانوادگی تحمل خشونت، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های روانی مانند اضطراب و افسردگی هستند، با وجود اینکه خود حوادث نامطلوب را تجربه نکرده‌اند.
این تیم با استفاده از خانواده‌هایی که قبل از سال ۱۹۸۰ سوریه را ترک کرده بودند، تغییراتی را در ۱۴ ناحیه ژنوم مرتبط با خشونت در افرادی که مادربزرگشان در حمله ۱۹۸۲ حماه حضور داشتند، یافتند.
علاوهبراین، هشت مورد از این تغییرات تا نوه‌هایی که خشونت را مستقیم تجربه نکرده بودند، ادامه یافت. نتایج همچنین نشانه‌هایی از پیری اپی‌ژنتیکی تسریع‌شده را نشان داد که به طور بالقوه خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن را افزایش می‌دهد. علاوهبراین، ۲۱ ناحیه ژنومی دیگر نشانه‌هایی از تغییرات ناشی از خشونت در جنگ داخلی سوریه را نشان دادند.
تغییرات مشاهده‌شده توسط محققان در بین قربانیان خشونت و فرزندان آنها ثابت بود و نشان می‌دهد استرس ناشی از درگیری، پیام‌های شیمیایی مرتبط با این ژن‌ها را تغییر داده است. یکی از محققان می‌گوید: «همه آنها مقاومت کردند. این انعطاف‌پذیری و استقامت احتمالا یک ویژگی منحصر‌به‌فرد انسانی است. البته پیامدهای مخرب بسیار بیشتری از خشونت برای قربانیان و فرزندان آنها وجود دارد؛ از جمله آسیب‌های قابل توجهی به سلامت روان و سلامت جسمی که توسط مطالعات قبلی پوشش داده شده است».
به گفته محققان، این یافته‌ها احتمالا در بسیاری از اشکال خشونت از جمله خشونت خانگی، خشونت جنسی و خشونت با اسلحه اعمال می‌شود. این اعمال تأثیرات ماندگاری بسیار فراتر از اقدامات مربوط به آن دارند.
این ایده که تروما و خشونت می‌تواند عواقبی برای نسل‌های آینده داشته باشد، باید به مردم کمک کند همدل‌تر باشند و به سیاست‌گذاران کمک کند تا به مشکل خشونت توجه بیشتری کنند.