به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشجویی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ عصر چهارشنبه 22 اسفند 1403 برابر با روز 11 ماه مبارک رمضان  جمعی از دانشجویان و نمایندگان تشکل‌های دانشجویی سراسر کشور با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند.

محمد اسدیان، دبیر تشکیلات اتحادیه مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد یکی از سخنرانان دیدار رمضانی با رهبر انقلاب بود که متن کامل سخنرانی وی در ذیل آمده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

در محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی و همه حضار محترم عرض سلام و احترام و آرزوی قبولی طاعات دارم.در این فرصت پیش آمده، در چند محور، نکاتی را خدمتتان عرض می کنم.

الف- اقتصاد:

ارزیابی روند گذشته به خوبی نشان میدهد که دولت ها درمدیریت اقتصاد ناتوان هستند. از جمله دلایل این موضوع، بی توجهی به مساله بهره وری هست و چون منابع آنها از طریق فروش نفت، تامین می شود توجهی به واقعیت های اجتماعی ندارند. حال، مخاطب داشته باشند یا نه، برایشان مهم نیست!

مهم ترین راه موفقیت و حل ناترازی ها، باز کردن فضا برای بخش خصوصی واقعی و نه خصولتی است. زدودن موانع وتمهید مقدمات وجلب اعتماد بخش خصوصی به معنای واقعی میتواند کشور را درحوزه اقتصادی نجات دهد. درتعاملاتی که اتحادیه مجمع اسلامی دانشجویان با کارآفرینان داشته است، سینه ای پرازدرد ازبخش دولتی دارند و امروز، دولت، خود رقیب بخش خصوصی است. شرکت های دانش بنیان و عمدتا جوان که نمونه ای از آن در نمایشگاهی در همین مکان، ارائه شد با بی اعتمادی و یا به خاطر منافع پشت پرده حاصل از مراودات خارجی، کنار گذاشته می شوند.

چرا باید جنابعالی از رفتار با بخش خصوصی شرمنده باشید؟

نکته دیگری که جای تاسف دارد آن است وزیر اقتصاد سابق صراحتا اعلام میکند که تورم به من ربطی ندارد. درست است که ساختارها مهمند اما رویکرد حاکمان در شکل گیری وضعیت، بسیار موثر است. وقتی در دولت هرکسی ساز خودش را بزند نتیجه اش افزایش فشار و تورم خواهد شد.

ب- مذاکره با آمریکا

امیرمومنان(ع) یکی از راههای نفوذ شیطان را همین تغییر نظام محاسبات می دانند. از نظر حضرت، حق جز با جدیت به دست نمی آید؛ و خداوند هرگز استخوان شکسته ملتی را بازسازی نکرد مگر پس از آزمایش ها و تحمل مشکلات اما درمقابل برخی با ساده نگری گمان می کنند به راحتی می توان از عهده مشکلات برآمد و وقتی نمی توانند ناامید می شوند. به عنوان مثال در جنگ صفین، یک عده می گفتند و گمان می کردند که با مذاکره و حکمیت مشکلات حل می شود اما نه تنها حل نشد بلکه بر گرفتاری ها افزون شد. امام علی(ع) در خطبه ۱۹۴ یکی از مشخصه های منافقان را ساده نشان دادن راه بیان می کنند. آنجا که می فرمایند: در آغاز، راه را آسان و سپس در تنگناها به بن بست مى کشانند. جالب اینجاست که همین ها که راه را آسان نشان می دهند مردم را در تنگنا قرار می دهند و مسئولیت به گردن نمی گیرند.

نامه اوباما به رهبر انقلاب قبل از فتنه ۸۸ واقدامات وافزایش تحریم ها بعد از آن به خوبی نشان میدهد که این آمریکا در تعامل، صادق نیست و عاقل هیچگاه از یک سوراخ، دوبار گزیده نمی شود و به تعبیر حضرت در نهج البلاغه خطاب به ابوموسی اشعری در جریان مذاکرات حکمیت، بدبخت کسی است که از تجارب پند نگیرد.

تنها راه مقابله با زیاده خواهی آمریکا، افزایش قدرت است . مذاکره با شیطان به تعبیر امیر مومنان(ع) مانند در را نیمه باز گذاشتن برای نفوذ وفشار شیطان است و اساسا جز زیاده خواهی طرف مقابل دستاوردی ندارد.
مذاکره از نظر امریکا یعنی داد بدون ستاد و دادن نقد در مقابل نسیه ای که هیچگاه نقد نمی شود.

ج- تحولات منطقه

جمهوری اسلامی نه به دنبال گسترش مرزها و امپراطوری به مانند ترکیه است ونه به دنبال گسترش وهابیت، به مانند عربستان است. بلکه جمهوری اسلامی جزو حلقه مقاومت است. به عبارتی، مقاومت در برابر زیادخواهی وتجاوزها درمقابل مثلث امریکایی- عبری و اذناب آنها در منطقه.
یک زمانی با همین منطق، لازم بود در سوریه به درخواست دولت مشروع، آنجا باشیم و زمانی دیگر چنین اقتضائی پیش نیامد. حضور ما نه برای کشورگشایی بلکه برای ایستادگی در مقابل خطر تروریسم وحشی داعش و حمایت از جبهه مقاومت بود.
برخی در منطقه دچار خطای محاسباتی شدند و اراجیف وزیر خارجه ترکیه نمونه ای از آن است. یکی از عوامل ایجاد خطای محاسباتی،اظهار ضعف در داخل هست. به فرموده امیرمومنان(ع)، رفتار ما هست که دشمن را درباره ما به طمع می اندازد ، ضروری است در اصلاح این خطای محاسباتی اقدامات شایسته ایی صورت گیرد.

د- دولت

ما از مواضع رییس جمهور محترم در۲۲ بهمن تشکر میکنیم و بر صداقت و خلوص و ولایت پذیری ایشان، صحه می گذاریم اما جای بسی تعجب است که رییس جمهور محترم هنوز عمق فاجعه مذاکره و گفت گو با آمریکا را درنیافتند و دلیل امتناع از آن را پذیرش نظر رهبری میدانند. همین موضوع، چه بسا باعث میشود جریان هایی در دولت، بر خلاف تصمیم رییس جمهور نسبت به ایجاد شرایطی برای مجبور شدن کشور به مذاکره تلاش نمایند و ان شالله با مدیریت رییس جمهور محترم، چنین نخواهد شد.

از لوازم این کار، وفاق به معنای واقعی کلمه بر روی سیاست های کلی نظام و مصالح ملی است. قوای سه گانه از درآوردن لج هم باید بپرهیزند و وفاق، جاده ای یکطرفه نیست. جریانی که با نگاه صفر و یکی، افراد را می تاراند و در پیاده کردن افراد از قطار نظام، تعجیل دارد و آنها که با ساده انگاری و عدم فهم پیچیدگی های حکمرانی، بی منطق، نسخه های ساده انگارانه می دهند، و جریانی که از اصول انقلاب که حافظ وحدت و همبستگی و عزت ملت است تنازل میکنند.

همه و همه دشمنان وفاقند و به تعبیر امیرمومنان(ع) بدون وفاق، تدبیرها اثربخش نخواهد بود.

یکی از مسائلی که در سال‌های اخیر موجب نگرانی و ناامیدی در میان مردم شده است، موضوع عدالت و نحوه برخورد با فساد است. رهبر عزیزم ، شما همواره عدالت را محور حکمرانی معرفی کرده‌اید، اما آیا در برخورد با پرونده‌های مهم، همواره عدالت به‌طور یکسان اعمال شده است؟ پرونده‌هایی مانند چای دبش و نحوه اطلاع‌رسانی درباره آن، تصویری نادرست از سیستم قضائی کشور به نمایش گذاشت و اعتماد مردم را نسبت به عدالت قضائی خدشه‌دار کرد. در این پرونده، مدیرعامل و متهم اصلی به‌صورت کم‌رنگ معرفی شدند، اما وزرای دولت سیزدهم بارها در رسانه‌ها مورد اشاره قرار گرفتند. این نشان‌دهنده وجود نقص در نحوه اطلاع‌رسانی و در برخی موارد سیاسی شدن پرونده‌های قضائی است و نکته مهم دیگر آنکه اگر بنابر برخورد با ترک فعل است، ترک فعل کنندگان قطعا بیشتر از این دو وزیرند.

ز- عدم ابلاغ قانون عفاف و حجاب و بازی با ساختارهای قانونی

قانون عفاف و حجاب که با تأیید نهادهای رسمی به تصویب رسید، اکنون با چالش عدم ابلاغ مواجه شده است. این مسئله باعث شده است که اجرای این قانون، در یک وضعیت مبهم و نامشخص قرار گیرد.

اگر قانون عفاف و حجاب خوب نبود، چرا از ابتدا، قوه قضاییه لایحه ارائه داد؟ چرا مجلس آن را تصویب کرد؟ چگونه ممکن است نظر سه رئیس قوه، با شهادت یکی از آن‌ها تغییر کند؟ مگر دستگاه‌های قانونی، قائم به شخص هستند؟ اگر قانونی ایراد دارد، آیا دست مجلس برای اصلاح یا لغو آن بسته است؟ آیا قوه قضاییه و دولت نمی‌توانند برای اصلاح آن، لایحه ارائه دهند؟ چرا اجازه داده شود که اصول قانونی و ساختارهای حقوقی کشور، دستخوش سلایق شخصی و بازی‌های سیاسی شوند؟

در پایان معروض می داریم که امت به مانند امام، رکن نظام امامت- امت هستند. بدون امام، امت، سرگردان و ضعیف هست و بدون امت، امام، ناتوان. امروز آنچه در ساتیه رهبری حضرتعالی، عزت می آفریند ، مقاومت ملت هست و لذا ضروری است بیش از پیش ، قدر مردم دانسته شود و کرامت آنها حفظ گردد و به تعبیر امیرمومنان در تعریف از آنها ، کم گذاشته نشود. خداوند حافظ و نگهدار رهبری چون کوه استوار و چون رود، زلال ، و مردمی عزیز، کریم ، مقاوم و شریف باشد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته