به گزارش همشهری آنلاین آیین رمضان خوانی در سیستان رایج است و در میان مردم منطقه از محبوبیت برخوردار است. در این آیین که شب‌های رمضان اجرا می‌شود، جمع زیادی از جوانان و نوجوانان هر محله در مقابل منازل مردم اجتماع کرده و اشعار محلی را با صدای رسا قرائت می‌کنند که از جمله آن اشعار «رمضو الله الله رمضو، رمضو الله خوشنوم خدا، رمضو اومده مهمونش کنه، گوو گوسله ره قربونش کنه، ای سرا از کنه که کولک داره، اگه فهمو صابیو بورک داره، ای سرا از کنه که رو و باده، دو پسر داره که نو دوماده» است.
شرکت کنندگان در این آیین پس از اجرای برنامه رمضان خوانی برای دریافت انعام از سوی صاحبخانه در انتظار می‌مانند. پس از لحظاتی کوتاه صاحبخانه با چهره‌ای گشاده با مقداری کلوچه محلی یا مقادیری پول یا مواد غذایی در حد توان و وسع خود، به جمع رمضان خوانان پیوسته و در صورت تمایل همراه آنان رفته یا موادغذایی و پول در اختیار آنان قرار می‌دهد. گروه رمضان خوانی با اجرای آیین رمضان خوانی پول و غذا از مردم جمع آوری کرده و در میان نیازمندان و فقرا توزیع می‌کردند. این آیین در واقع برای کمک‌رسانی به مستمندان در ماه مبارک رمضان به ویژه افرادی که توان کار کردن و حتی حرکت کردن نداشتند برگزار می‌شد.
کاسه آب به نشانه روشنایی
از غروب سیزدهم تا نوزدهم ماه مبارک رمضان برگزاری این رسم رواج بیشتری دارد و یک گروه از جوانان عهده‌دار برگزاری این رسم هستند. آنان به در خانه‌ها می‌روند و با رمضان خوانی به جمع آوری کمک‌های مردمی می‌پردازند. اگر صاحبخانه توان مالی برای کمک کردن نداشته‌باشد نیز گروه را دست خالی برنمی‌گرداند. کاسه آبی به نشانه روشنایی روی گروه رمضان خوان می‌پاشد تا خداوند همواره روشنایی و شادی را به آنان هدیه کند. گروه رمضان‌خوان پس از پایان این آیین در محلی تجمع و کمک های اهدایی مردم را جمع بندی و چنانچه در میان خودشان مستمندی وجود داشت مقداری از آن را به او می‌دهند و بقیه را بین مستمندان و نیازمندان محله خودشان تقسیم می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
هوم بابایی کاشانی ها
آش واسلی در سفره افطار کرمانشاهی ها
همچه کاسه البرزی ها در ماه رمضان
رسم جالب بوشهری ها برای خوردن آب در سحر
حلوایی که همدانی ها برای افطار می پزند