جوان آنلاین: برخی از گروه‌های اصلاح‌طلب بعد از استیضاح وزیر اقتصاد دولت چهاردهم دستاویزی برای حرکت به سمت رادیکالیسم سیاسی یافته‌اند. 
 
به گزارش فارس، جریان اصلاحات در بحبوحه مسائل نشان داده است به جای مدیریت عوامل سعی می‌کند بیشتر به آتش مشکلات بدمد. 
موضوع استیضاح «عبدالناصر همتی» جرقه‌ای شد تا این جریان سیاسی دوباره به سمت تمایلات رادیکال خود در فضای سیاسی کشور حرکت کند. اگرچه تا به امروز با توجه به گفتمان وفاق که از سوی «مسعود پزشکیان» مطرح شده است، این جریان سیاسی دست به عصا در امور سیاسی حرکت می‌کرد، اما با استیضاح همتی و استعفای ظریف برخی گروه‌های سیاسی درون این جناح دستاویزی برای حرکت به سمت رادیکالیسم سیاسی یافتند. 
این در شرایطی است که همین گروه‌ها فضای اقتصادی کشور را مناسب استیضاح همتی نمی‌دانستند، اما حالا سعی می‌کنند فضای وفاق را به چالش بکشند و به وضعیت کشور و مشکلات دولت توجهی ندارند. به نظر می‌رسد وفاق به مرغ عزا و عروسی اصلاح‌طلبان تبدیل شده و این جناح سیاسی با هر موضوعی چه بزرگ و سطحی با کارت وفاق در بخش سیاسی بازی می‌کند. 
«محمدرضا تاجیک» فعال چپ و از تئوریسین‌های جریان اصلاحات اخیراً یادداشتی را با عنوان «آنان که آیین وفاق نمی‌دانند، چیست» نوشت و عنوان کرد: «گفته‌ام و باز می‌گویم، وفاق نزد بسیاری از طالبان قدرت، همان اسم رمز تسخیر دولت است و امروز، تجلی و ترجمان این اسم رمز را در حذف و طرد یاران خود تجربه می‌کنید و این هنوز از نتایج سحر است.»
احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب نیز طی مطلبی عنوان کرد: «سیاست وفاق به این معنا که دولت و مجلس روی یکسری سیاست‌های مشخص باهم به توافق برسند، جواب نداده و فکر هم نمی‌کنم که جواب بدهد. شکاف آنقدر زیاد است که قابل پل زدن نیست.»
همچنین در این باره «رسول منتجب‌نیا» فعال سیاسی اصلاح‌طلب مطرح کرده که «شعار وفاق ملی در صورتی شدنی است که طرفین حاضر شوند کوتاه بیایند. وقتی رقبا به هیچ‌وجه کوتاه نمی‌آیند و مدام کارشکنی می‌کنند، وفاق معنایی ندارد.»
نگرش تند و بی‌محابای برخی از اعضای جریان اصلاحات که به نوعی به خاطر یک دستمال قیصریه را به آتش می‌کشند، مورد انتقاد برخی سیاسیون این جریان قرار گرفته است. 
«بهزاد نبوی» رئیس سابق جبهه اصلاحات در همین راستا تأکید می‌کند: «نمی‌شود گفت با برخی حوادث مثل استیضاح همتی و استعفای ظریف باید حلوای وفاق را خورد! بلکه باید جدی‌تر این ایده را دنبال کرد. همه ما مکلف هستیم به حفظ و تقویت آن. همه کسانی که دغدغه ایران و حل مشکلات مردم را دارند، باید از این ایده دفاع کنند. وفاق به خاطر ایران و منافع ملی است. پس همه باید تلاش کنیم وفاق به هم نخورد.» این در شرایطی است که اصلاح‌طلبان خود به نقاط ضعف مدیریت همتی معترف هستند. 
«علیرضا نثاری» نماینده نهاوند در مجلس دوازدهم نیز در گفت‌و‌گو با «اعتماد» در پاسخ به این پرسش که چرا مجلس در شرایط بد اقتصادی، وزیر اقتصاد را استیضاح کرد، گفت: «شخصاً آقای همتی را فردی توانمند در مباحث علمی می‌دانم، اما او در مقام وزیر اقتصاد و امور دارایی نتوانست ارتباط و تعامل مؤثری با نمایندگان مجلس و بخش خصوصی برقرار کند. اقدامات ساختاری او هر چند در برخی حوزه‌ها آغاز شده بود، اما برای بهبود معیشت و وضعیت سبد غذایی مردم چاره‌ای نیندیشیده بود.»
به نظر می‌رسد مشکل اصلی اصلاح‎طلبان رادیکال در این حیطه به نوع تعریف آنان از مفهوم گفتمان وفاق بازمی‌گردد. انتقادات به وضعیت اقتصادی کشور سبب استیضاح همتی شد، اما در این حیطه اصلاح‌طلبان با توجه به اینکه وفاق را نوعی سهم‌طلبی گروهی و جناحی تعریف می‌کنند، نسبت به برکناری وزیر اقتصاد انتقاد دارند. 
این درحالی است که وفاق در حالت کلی بر اساس منافع ملی و عمومی کشور تعریف می‌شود که گروه‌های مختلف باید برای رسیدن به نفع عمومی حتی از خود بگذرند، اما اصلاح‌طلبان وفاق را حضور نیرو‌های مختلف سر میز قدرت تعریف می‌کنند که با کم شدن یکی از مهره‌های آنان این موضوع خدشه‌دار شده است. 
از سوی دیگر در یک رویه خوشبینانه اصلاح‌طلبان سعی دارند با استفاده از این موضوع هزینه برکناری مهره‌های خود را بالا ببرند و در این خصوص حتی سعی دارند با به چالش کشیدن گفتمان رئیس‌جمهور فضای سیاسی کشور را ملتهب سازند تا به مقاصد سیاسی خود برسند، اما آنچه در این میان مفهوم خود را از دست می‌دهد، مسئله اصلی این گفتمان یعنی وفاق ملی است.