به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از اطلاعات آنلاین، هوشنگ حسینی، خبرنگار مجله «جوانان» یک هفته بعد از بازی ایران و استرالیا در ورزشگاه آزادی ترتیب یک گفت‌وگو را در چارچوب مسابقات مقدماتی جام جهانی مونیخ ترتیب داد. ناصر حجازی دروازه‌بان تیم ملی و تیم تاج -استقلال- در اوج شهرت بود و بهروز وثوقی در بهترین سال‌های بازیگری خود. بخش‌هایی از این گفت‌وگو را (به نقل از جوانان شهریور ۵۲) بخوانید:
بهروز: چند ساله تو تیم ملی بازی بازی می‌کنی؟
حجازی: شش سال.
بهروز: در این مدت شش سال مشکلاتی هم داشته ای؟
حجازی: مسلما مشکلاتی در کار بوده است.
بهروز: بیشترین مشکل مربوط به چه میشه؟
حجازی: به خاطر انتخاب تیم ملی بعضی مسائلی که آدمو ناراحت می‌کنه.
بهروز: در این مورد زیاد ناراحت نشو چون سینما هم دست کمی از فوتبال نداره. در دوران فعالیت خود چه موقع بیش از همیشه ناراحت بودی؟
حجازی: همین بازی اخیر در استرالیا سیدنی.
بهروز: چرا باختید؟
حجازی: بچه‌ها از لحاظ روحی خسته بودند.
بهروز: راستی شنیدم قراره بیایی تو سینما وقتی خبرش رو خوندم خیلی خوشحال شدم. در سینما از نظر چهره‌های جوون با کمبود زیادی روبه‌رو هستیم و بدون شک با محبوبیت و شهرتی که در بین مردم داری خیلی زود موفق میشی، در ضمن دلم می‌خواد اولین فیلمت با هم بازی کنیم.
حجازی: این‌که باعث افتخار منه و چی بهتر از این‌که کارم را در سینما در کنار وجود پرتوانی مثل بهروز شروع کنم.
بهروز: خوب اگر در سینما هم مثل فوتبال کارت بالا گرفت و موفق شدی حاضری فوتبال رو کنار بگذاری؟
حجازی: شاید وضعی پیش بیاد تیم ملی را کنار بگذارم ولی باشگاهم را ترک نخواهم کرد.
بهروز: راستی چرا به ما شیرینی ندادی. شنیدم ازدواج کردی.
حجازی: نامزد شده‌ایم.
بهروز: آهان! پس یادت باشد عروسیت مارو دعوت کنی! خوب خانمت راجع به این‌که می‌خواهی هنرپیشه بشی چه نظری داره؟
حجازی: سخت مخالفه
بهروز: پس می‌بینی حق یا منه، منم به همین خاطر زن نمی‌گیرم! ... در مسافرت‌های ورزشی هیچ‌وقت عشقی به سراغت اومده؟
حجازی: چهار سال پیش در سفر بانکوک دختری به من دل بست اون به خاطر مسئله‌ای دلگیر شد و رفت.
بهروز: چه مسئله‌ای؟
حجازی: اگر قرار بشه این مسائل رو بگم، منم در همین زمینه سوالاتی دارم که باید جواب بدی. بپرسم؟
بهروز: بگذریم... فکر می‌کنی علت شکست تیم ملی در بازی‌های اخیر چه بود؟
حجازی: عدم هماهنگی بچه‌ها اکثرا با یکدیگر اختلاف داشتند و فکر می‌کنم این قضیه بی‌تاثیر نبود.
بهروز: قطعا همین‌طوره در سینما هم این وضع وجود داره و خیلی واضح به چشم می‌خوره ولی در ورزش چون پای ملتی در میانه خیلی بده و چه خوبه که این کدورت‌ها جای خودش رو به دوستی و رفاقت بده؛ چراکه فوتبال یک کار دسته‌جمعی است. در سینما اگر کار کسی بد باشد بلافاصله به چشم می‌خوره و تماشاچی و صاحب فن می‌فهمه که نور، فیلمبرداری، کارگردانی یا بازیگری بد بود و به نام همان شخص تموم میشه اما در ورزش چنان‌چه شکستی نصیب تیم شد به هیچ وجه جبران پذیر نیست.
در کدام یک از سفرها تماشاچیان با شما خشونت کردند؟
حجازی: در بازی با اندونزی در بانکوک تماشاچیان داخل زمین شدند و ما را حسابی کتک زدند.
بهروز: (باخنده) حتما غریب گیر آورده بودند.
حجازی: راستی بهروز خان، رمز موفقیت تو در سینما چی بود؟
بهروز: من زیاد به دنبال مادیات نبودم اگر می‌رفتم خواه ناخواه پس از مدت کوتاهی دوره‌ام تموم می‌شد. از هر ده پیشنهاد فقط یکی یا دو تا را قبول کردم، البته اشتباهاتی هم داشتم ولی سعی کردم تکرار نشود، فکر می‌کنم راز اصلی موفقیت در سینما مطالعه باشد. یک وقت هست که آرزو می‌کنی در رشته خودت تا حدی پیش بری که مثلا در تیم ملی بازی کنی. شش سال جون می‌کنی، دعوا می‌کنی، مشکلاتی را پشت سر می‌گذاری و بالاخره به مقصود خودت می‌رسی اما یک وقت هست که هدف بازی کردن در تیم‌های جهانی است که خوب این جنبه و پشتکار بیشتری می‌خواد. خود من فکر می‌کنم سینمای ایران حدی نیست که خواهانش هستم. درسته که الان شهرت و زندگی مرفهی دارم ولی خواسته من چیز دیگری است من می‌خواهم یک هنرپیشه بین‌المللی باشم.
۲۵۹
∎