ورزش مدیا: همان همیشگی. یک شکست تلخ دیگر برای فوتبال باشگاهی ایران مقابل نمایندگان عربستان؛ تحقیری که شوربختانه در حال عادی شدن است. استقلال در ریاض مطلقا حرفی برای گفتن نداشت. انگار بازی بین دو تیم حرفه‌ای و آماتور برگزار می‌شد؛ تیمی که فوتبال بازی می‌کرد، در مقابل تیمی که زور می‌زد و مثل اغلب اوقات این فصل، تنها به ارسال از کناره‌ها دل خوش کرده بود. بخش زیادی از این بازی یادآور نیمه اول رعب‌آور پرسپولیس مقابل الهلال بود. این دیگر لیگ نخبگان نیست؛ شکنجه‌گاه تیم‌های ضعیف‌شده و پس‌مانده ایرانی است، شاید تابلویی از شرایط کلی ما و همسایه‌ها.
اغراق نخواهد بود اگر ادعا کنیم استقلال، النصر را از بحران درآورد. نسخه‌ای که از تیم عربستانی به بازی امشب رسید، تا خرخره غرق در گرفتاری بود؛ یک برد از شش بازی آخر و حتی شکست مقابل العروبه، تشکیل کمپین مجازی برای اخراج پیولی، کام‌بک خوردن از الشباب در بازی سنگین جمعه‌شب با ده بازیکن و البته چهار غایب کلیدی. النصر اما با همین شرایط هم هر کاری دلش خواست در بازی شب گذشته کرد. بیش از هفتاد درصد مالکیت توپ و بیش از بیست ضربه به سمت دروازه. آنها باید قدردان فوتبال ایران باشند!
چرکین‌تر و غیرقابل تحمل‌تر از این تحقیرهای پیاپی، بعضی کری‌خوانی‌های آبکی فضای مجازی است. در کشوری که تیم‌های ملی و باشگاهی‌اش سال‌هاست هیچ موفقیت بین‌المللی چشمگیری نداشته‌اند، عده‌ای با صعود به مرحله «یک‌هشتم نهایی» هم لاف تخصص در آسیا می‌زنند. تحمل اینها هم از سیاه‌بختی ماست لابد؛ کسانی که باور نمی‌کنند دوران موفقیت‌های جسته و گریخته چندده سال قبل در تورنمنت‌هایی با چند تیم انگشت‌شمار مدت‌هاست سپری شده. فوتبالی که تیم‌هایش ده بازی پیاپی به الهلال می‌بازند و هشت بازی متوالی حتی نمی‌توانند یک گل به النصر بزنند، متخصص چی و کجاست؟ در همه ابعاد، همه چیزمان از دست رفته و فقط همین ادعاهای درشت و نچسب برای‌مان باقی مانده انگار.
عملکرد کاریکاتوری و اغراق‌آمیز گزارشگر تلویزیونی هم نتیجه یک هفته حمله همه‌جانبه باشگاه استقلال به صداوسیما بود. استاد دو هزار بار تاکید کرد حضور در همین مرحله هم دستاورد بزرگی است و البته استقلال در بازی رفت عالی و باشکوه عمل کرده بود! دارد از مسابقه‌ای حرف می‌زند که النصر بدون رونالدو، جلوی هفتاد هزار نفر حداقل شش موقعیت عالی گلزنی داشت، سه تک به تک را حسینی گرفت، یک توپ به تیر زدند و چند توپ‌شان هم با بدشانسی بیرون رفت. تا شما خیالباف‌ها هستید، ما هیچی نخواهیم شد.