به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، ماه مبارک رمضان، بهار قرآن و تجلی رحمت واسعه خداوند است. ماهی که هر فعل بندگان خدا عبادت است، عبادتی که حسنه آن قابل قیاس با ماه‌های دیگر نیست. چنان که پاداش تلاوت هر آیه قرآن برابر با قرائت کل آن در ماه‌های دیگر است. تامل و تدبر در آیات مصحف شریف فرصتی است که نباید آن را از دست داد بخصوص در ایام مبارک رمضان.
به مناسبت حلول ماه رمضان در هر روز یک جزء از قرآن کریم به صورت تحدیر (تند خوانی) با قرائت استاد معتز آقایی منتشر می‌شود که جزء دهم آن را در ادامه می‌خوانید.
چند نکته تفسیری
در ابتدا خدا نعمت‌های مادی و معنوی خویش را به تمام ملت‌ها عطا می‌کند؛ چنانچه آنها نعمت‌های الهی را وسیله‌ای برای تکامل خویش ساختند و از آن در مسیر حق مدد گرفتند و شکر آن را که همان استفاده صحیح است بجا آوردند؛ نعمتش را پایدار بلکه افزون می‌سازد؛ اما هنگامی که این مواهب وسیله‌ای برای طغیان و سرکشی و ظلم و تبعیض و ناسپاسی و غرور و آلودگی گردد در این هنگام نعمت‌ها را می‌گیرد و یا آن را تبدیل به بلا و مصیبت می‌کند؛ بنابراین دگرگونی نعمت‌ها همواره از ناحیه ماست و گرنه مواهب الهی از بین رفتنی نیستند.
کسانی که زر اندوزی می‌کنند و از انفاق اموال خود به نیازمندان واقعی امتناع می‌ورزند در این آیات به عذابی سخت تهدید شده‌اند. عذابی که در آن این سکه‌هل را در آتش سوزان دوزخ، داغ و گداخته می‌کنند و پیشانی و پهلو و پشتشان را با آن داغ خواهند کرد و در همین حال فرشتگان عذاب به آنها می‌گویند: این همان چیزی است که برای خود جمع کردید و به صورت اندوخته در آوردید و آن را در راه خدا به محرومان انفاق نکردید اکنون بچشید آنچه را برای خود اندوختید و عواقب شوم آن را دریابید.
اما چرا از میان تمام اعضاء بدن تنها پیشانی و پشت و پهلو را می‌سوزانند برای این است که آنها با این سه عضو در مقابل محرومان عکس‌العمل نشان می‌دادند: گاهی صورت را در هم می‌کشیدند و زمانی به علامت بی اعتنایی از رو‌به‌رو شدن با آنها خود داری می‌کردند و منحرف می‌شدند و گاهی به آنان پشت می‌نمودند؛ لذا این سه نقطه از بدن آنها را با اندوخته‌هایشان داغ می‌کنند.
انتهای پیام/ 161
∎