سران کشور‌های اروپایی عضو ناتو قرار است گرد هم آیند تا در خصوص بحران ناشی از مواجهه ترامپ و زلنسکی در کاخ سفید و سیاستگذاری جمعی در مواجهه با جنگ اوکراین و معادلات آتش‌بس، با یکدیگر توافقاتی صورت دهند. 
کی‌یر استارمر، نخست وزیر بریتانیا مدعی شده است که رهبران اروپا برای تدوین طرح صلح اوکراین به منظور ارائه به ایالات متحده به توافق رسیده‌اند. وی، اما جزئیاتی از این طرح ارائه نکرد. احزاب حاضر در مذاکرات برای تشکیل دولت جدید آلمان نیز در نظر دارند به‌سرعت دو صندوق ویژه، یکی برای دفاع و دیگری برای زیرساخت‌های این کشور ایجاد کنند که ارزش آن حدود صد‌ها میلیارد یورو برآورد شده است. 
صورت مسئله گویاست: اروپاییان به اوکراین اعلام کرده‌اند که حتی بدون حمایت امریکا، حاضر هستند از زلنسکی و ارتش این کشور در مواجهه با روسیه حمایت نموده و از این بابت، حتی حاضرند تضمین‌هایی به کی‌یف بدهند. این ادبیات بسیار آشناست! در سال ۲۰۱۸ میلادی، زمانی که ترامپ از توافق هسته‌ای با ایران (برجام) رسماً عقب‌نشینی و تحریم‌های یکجانبه گسترده علیه کشورمان را اعمال نمود، اروپاییان نشستی در بروکسل برگزار کرده و در بیانیه‌ای ۱۱ ماده‌ای، مدعی حمایت از برجام و تأمین منافع اقتصادی کشورمان شدند. در آن زمان، رهبر حکیم انقلاب اسلامی تأکید فرمودند که نسبت به نقش‌آفرینی اروپاییان در حفظ توافق هسته‌ای اعتماد ندارند. متعاقباً، پس از دو سال اتلاف وقت از سوی اروپاییان که با چاشنی حمایت آلمان، انگلیس و فرانسه از استراتژی فشار حداکثری واشینگتن علیه تهران همراه بود، ایران مقتدرانه فعالیت‌های هسته‌ای خود را در چند مرحله از سر گرفت و به سطح غنی‌سازی رسمی ۶۰ درصدی در نطنز و فردو دست یافت. 
اروپاییان در آن زمان به عنوان امضاکنندگان برجام، به تعهدات خود بی‌عمل ماندند و البته دست آنها از سوی نظام جمهوری اسلامی به خوبی خوانده شد. اما اکنون اروپاییان با صحنه‌ای مواجه هستند که مخاطب آن، در داخل خاک اروپاست: اوکراین! 
واقعیت این است که اروپاییان پس از خروج ترامپ از توافق هسته‌ای، اساساً نخواستند به تضمین‌ها و تعهدات پوچ خود در حفظ این توافق عمل کنند، اما در برهه کنونی، آنها با بحران «نتوانستن» مواجه هستند. اروپا اکنون قربانی بازی و تله‌ای شده که به دست خود و در همراهی مطلق با واشینگتن طی سال‌های گذشته برای خود ایجاد کرده و قطعاً در آینده‌ای نزدیک، هزینه‌ها و عواقب بسیار سختی برای قاره سبز خواهد داشت. بازنده مشاجره اخیر میان ترامپ و زلنسکی، صرفاً رئیس‌جمهور اوکراین نیست بلکه دولت‌های اروپایی غیرمستقلی که برای دهه‌ها و سال‌ها تبدیل به مهره‌های بازی واشینگتن در نظام بین‌الملل شده‌اند، اکنون شاهد طغیان واشینگتن علیه خود هستند! این درس عبرت بزرگ و البته جبران‌ناپذیری برای اروپا و فراتر از آن، درس عبرتی برای کسانی محسوب می‌شود که دیپلماسی غربی را مبنایی استوار و خدشه‌ناپذیر در مواجهه با بحران‌های بین‌المللی تلقی کرده‌اند.