مجید فولادیان در ویژه‌برنامه «سپید خونین» که امروز ۲۰ اسفند به همت سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی با موضوع تحلیل جنبه‌های روان‌شناختی و اجتماعی خشونت علیه کادر درمان در تالار دانشجوی دانشکده علوم پزشکی مشهد برگزار شد، با بیان اینکه ما در رشته جامعه شناسی ساختارها و فرآیندها را در وقوع یک رویداد مورد توجه قرار می‌دهیم، اظهار کرد: علت موضوعی به نام خشونت علیه کادر درمان که امروز در جامعه با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم را باید در سال ۱۳۷۰ و آغاز سیاست‌های نئولیبرالی در کشور بررسی کرد.
وی افزود: از این سال واگذاری مدارس و بیمارستان‌ها به بخش خصوصی در کشور آغاز و در واقع مقدمه‌ای شد تا آموزش و درمان را در کشور طبقاتی کنیم، در آن سال‌ها هیچ کس فکر نمی‌کرد که ما به روزهایی در کشور برسیم که هیچ فرد متمولی تمایلی به استفاده از خدمات بیمارستان‌های دولتی نداشته باشد و در آن سوی میدان، متقابلا هیچ فرودستی نتواند از خدمات بیمارستان‌های خصوصی استفاده کند.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه این موضوع باعث غفلت از مساله بهداشت و درمان در کشور شده است، خاطرنشان کرد: از جمله تبعات این غفلت، ایجاد فشار روی کادر درمان از جمله پزشکان و پرستاران و همچنین مردم است.
فولادیان با بیان اینکه این شکاف طبقاتی در نظام سلامت منجر به ایجاد یک موج نارضایتی عمومی شده و پزشکان و پرستان را در معرض خشونت توسط مردم قرار می‌دهد، گفت: این در حالی است که مردم قصور را از سوی پزشکان می‌بینند نه ساختاری که منجر به شکاف طبقاتی در نظام سلامت مردم شده است.
وی از جمله مهمترین پیامدهای خصوصی‌سازی در حوزه بهداشت و درمان را کمبود نیرو و بودجه در بیمارستان‌های دولتی برشمرد و گفت: فضای جامعه پزشکی امروز برخلاف آنچه عموم مردم تصور می‌کنند نیست، بخصوص برای پرستارانی که در بیمارستان‌های دولتی کار می‌کنند درآمد پایین و فشار شغلی بالا دو عاملی است که فرسودگی شغلی را به یک قانون نانوشته برای این قشر تبدیل کرده است.
این استاد دانشگاه با اشاره به ازبین رفتن سرمایه‌های اجتماعی به عنوان یکی دیگر از عوامل مهم بروز خشونت در جامعه، خاطرنشان کرد: مردم نباید احساس رهاشدگی داشته باشند چراکه این احساس منجر به ایجاد نارضایتی و بی اعتمادی نسبت به گروه‌هایی مانند پزشکان و سایر گروه‌های اجتماعی شده و در جامعه تولید خشم می‌کند.
وی ادامه داد: سمت دیگر تمام این مسائل فشار اقتصادی و تاثیر آن بر رفتار خشونت آمیز است. در نتیجه چنین شرایطی افزایش هزینه‌های درمان را شاهد هستیم آن هم در شرایطی که به دلیل اعمال تحریم‌ها علیه ایران، داروهای برخی بیماران نیز یا کمیاب است یا اصلا وجود ندارد. این شرایط یک نارضایتی نهادمند به وجود می‌آورد که تبدیل به خشم می‌شود.
فولادیان با طرح این پرسش که این خشم‌ها عموما کجا اتفاق می‌افتد؟ بیان کرد: هرقدر از بیمارستان‌های خصوصی به دولتی نزدیک می‌شویم میزان خشونت افزایش پیدا می‌کند، چراکه فرسودگی شغلی و فشار کار در آنجا بیشتر است.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه خشونت علیه کادر درمان فقط فیزیکی نیست و شکل‌های پنهان‌تری هم دارد، افزود: وقتی پرستاران در مواردی به عنوان نیروهای درجه دو دیده می‌شوند و برخی پزشکان با قراردادهای پاره وقت استخدام می‌شوند شاهد یک خشونت ساختاری نیز علیه آنها هستیم.
وی با تاکید بر اینکه باید در نظام بودجه‌بندی کشور، بودجه دو بخش آموزش و درمان را به طور معناداری افزایش دهیم، تصریح کرد: باید در حوزه سلامت و آموزش، رشدهای چند برابری داشته باشیم و بدانیم این رشد بودجه، مقدمه‌ای است برای کاهش خشونت‌های آینده در کشور، البته مشروط به اینکه با سیاست‌گذاری‌های صحیح همراه باشد.
این جامعه شناس تصریح کرد: خصوصی‌سازی افسارگسیخته در جامعه چیزی است که خشم و خشونت را افزایش می‌دهد و برای جلوگیری از این آسیب‌ها باید سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی را افزایش دهیم. وقتی اقتصاد عمومی جامعه بهبود یابد، احساس خشم مردم نسبت به کادر درمان کاهش پیدا می‌کند. در واقع خشونت علیه کادر درمان انعکاس دردی است که جامعه از نابرابری احساس می‌کند و این درد با بهبود ساختارها تسکین پیدا خواهد کرد.
انتهای پیام