به گزارش ناسا، تیمی از دانشمندان ژاپنی و ناسا در آزمایشی، کلنی‌های داینوکوکوس رادیودورانس را به مدت سه سال روی سطح خارجی ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) قرار دادند. نتایج نشان داد که این باکتری، که به دلیل مقاومت استثنایی در برابر تابش، خشکی و خلأ شناخته شده است، توانسته حیات خود را حفظ کند. این آزمایش در چارچوب پروژه‌ای برای بررسی بقای میکروب‌ها در فضا انجام شد و داده‌های آن تأیید می‌کند که کلونی‌های داخلی این باکتری پس از مواجهه با شرایط کیهانی همچنان فعال باقی مانده‌اند.

آیا منشأ حیات از فضا آمده است؟
یافته‌های این پژوهش به نظریه پانسپرمیا (Panspermia)، که فرض می‌کند حیات از طریق شهاب‌سنگ‌ها یا دنباله‌دار‌ها به زمین منتقل شده، توجه تازه‌ای جلب کرده است. داینوکوکوس رادیودورانس به دلیل توانایی منحصر‌به‌فرد خود در ترمیم DNA آسیب‌دیده ناشی از تابش‌های شدید، به عنوان مدلی برای مطالعه بقای میکروب‌ها در سفر‌های بین‌سیاره‌ای مطرح شده است. ساختار سلولی این باکتری، که از مولکول‌های حیاتی در برابر آسیب‌های اکسیداتیو محافظت می‌کند، امکان بقای آن را در محیط‌های خشن فراهم کرده است. مسئولان این پروژه، اظهار داشته‌اند که این مقاومت می‌تواند نشان‌دهنده توانایی حیات برای انتقال در کیهان باشد.
با این حال، برخی محققان معتقدند که این باکتری منشأ زمینی دارد و صرفاً سازگاری بالایی با شرایط فضا پیدا کرده است. تحلیل‌های بیشتر برای تعیین دقیق منشأ آن در حال انجام است.

 کاربرد در حفاظت از فضانوردان و اکتشافات آینده
مقاومت داینوکوکوس رادیودورانس در برابر تابش‌های کیهانی، کاربرد‌های بالقوه‌ای در توسعه فناوری‌های فضایی دارد. ناسا در حال بررسی استفاده از مکانیزم‌های ترمیم DNA این باکتری برای طراحی سپر‌های زیستی است طبیعت است که بتواند فضانوردان را در مأموریت‌های طولانی‌مدت، مانند سفر به مریخ، محافظت کند. دانشمندان پیشنهاد کرده‌اند که با بهره‌گیری از مهندسی ژنتیک، می‌توان موادی مقاوم در برابر تشعشع بر پایه این میکروب تولید کرد.

این پژوهش همچنین اطلاعاتی درباره امکان وجود حیات میکروبی در سیارات دیگر، از جمله مریخ یا قمر‌های یخی منظومه شمسی، ارائه می‌دهد. نتایج این مطالعه می‌تواند در طراحی استراتژی‌های جست‌وجوی حیات فرازمینی و حفاظت از انسان در فضا مؤثر باشد.