هشدارها را چند سالی است که همه می‌شنویم و می‌دانیم که ماجرا چیست. مرثیه‌ای برای پهنه آبی شمال... خزر دارد عقب‌نشینی می کند... دریای شمال کوچک می‌شود! انگشت اتهام هم به سمت گرمایش جهانی و کم‌بارشی چند سال اخیر گرفته شده است. با این همه، هرسال که به دیدار نگین آبی شمال ایران می‌رویم، وقتی تنی به آب می‌زنیم و چند ساعتی را به شنیدن صدای امواجش می‌گذرانیم، یادمان می‌رود حال و احوال خزر را بپرسیم. هشدارها را فراموش می‌کنیم و گاهی باورمان نمی‌شود که پیش‌بینی‌هایی می‌گویند ممکن است تا 20 سال آینده یک‌چهارم آب خزر از دست برود. پیش‌بینی‌های بدبینانه‌تر البته گفته‌اند گرمایش، کم‌بارشی و آلاینده‌ها کاری خواهند کرد که خزر 75 سال دیگر را نبیند  و خدای ناکرده ما هم خزر را نبینیم! 
حتی تصورش هم وحشتناک است: جای خالی خزر، گودال بزرگ و عمیقی که مثل زخم می ماند، ماسه، زباله، انواع آلاینده ها و نمک های به جا مانده از دریایی که نیست، صدای امواجی که شنیده نمی شود و ساحلی که پای بی آبی جان داده است.