نگار حسن زاده در گفتگو با خبرنگار ایلنا، درباره حضور فیلمسازان ایرانی در جشنواره‌های خارجی اظهار کرد: حضور فیلمسازان ایرانی در جشنواره‌های خارجی فرصتی عالی برای به نمایش گذاشتن پتانسل و خلاقیت فیلمسازان جوان است. حضور فیلمساز در جشنواره‌ها از این نظر که آن‌ها بتوانند با هم ارتباط برقرار کنند و با رویکرد‌ها به مسایل مختلف از دیدگاه فرهنگ‌های متفاوت آشنا شوند، بستر مناسبی است. این حضور به ما کمک می‌کند تا داستان‌ها و فرهنگ و مسائل اجتماعی، را با مخاطبان جهانی به اشتراک بگذاریم.
وی در ادامه با اشاره به حضور جهانی فیلم لانژ و دغدغه‌هایش یادآور شد: در مورد «لانژ»، باید بگویم که من قصد ساختن یک فیلم ورزشی نداشتم و این عبارت را چندان دوست ندارم. درواقع، من یک قصه را در یک بستر ورزشی روایت کردم، که البته می‌توانست هر بستر دیگری هم باشد.
این کارگردان سینمای کوتاه با بیان اینکه دغدغه مطرح شده در فیلم لانژ یک مسئله انسانی است توضیح داد: این اثر درباره تصمیم شجاعانه‌ای است که یک نفر برای اولین بار می‌گیرد و این اثر به چالش‌ها و تجربیات انسانی و اجتماعی او می‌پردازد. البته من مشکلی ندارم که لانژ در ساختار فیلم ورزشی در رویدادهای سینمایی جهانی حضور داشته باشد اما قصه لانژ درباره مسایل انسانی است. من مدام در حال توجه و تحلیل به اتفاق‌هایی هستم که در اطرافم می‌افتد و گاهی این وقایع ممکن است با تجربیات شخصی‌ام ترکیب شوند و این اتفاق برای «لانژ» نیز افتاد.
حسن زاده یادآور شد: مانند تجربه فیلم کوتاه لانژ بارها و بارها در زندگی واقعی اتفاق افتاده است و همه ما درباره‌اش شنیدیم. این بار من از زاویه دید خودم می‌خواستم قصه‌ای را تعریف کنم.
وی گفت: من در سال‌های دورتر شمشیر باز بودم و در باشگاه دوستی به نام پریسا داشتم که شمشیر باز بسیار خوبی بود و متاسفانه دیگر در بین ما نیست. کاراکتر او برای من الهام بخش بود و دوست داشتم در قصه‌ام به او اشاره کنم و تجربه شخصی‌ام را با یک مسئله‌ای که زندگی بسیار از ورزشکاران را تحت تاثیر قرار داده در هم بی‌آمیزم. در واقع، این داستان درباره این است که یک بار یک نفر ممکن است رفتار متفاوتی انجام دهد، حتی اگر فقط در خیال خود باشد.
کارگردان فیلم لانژ درباره دلیل استقبال از این اثر در جشنواره‌های جهانی و حضور این فیلم در دو جشنواره ایتالیایی، یک جشنواره آلمانی و فرانسه عنوان کرد: در مورد اقبال «لانژ» در جشنواره‌ها، باید بگویم که شاید من فرد مناسبی برای جواب دادن به این سوال نباشم و نتوانم به طور کامل این موضوع را توضیح دهم. من تنها در فستیوال نیوپورت بیچ آمریکا حضوری شرکت کردم. در آنجا توانستم با مخاطبان صحبت کنم و متوجه شدم که آن‌ها به‌خوبی با قصه و شخصیت‌ها ارتباط برقرار کرده بودند. جالب بود که حتی اطلاعات غیرمستقیم داستان را هم درک کرده بودند.
حسن زاده تاکید کرد: فکر می‌کنم هنگامی که ما درباره انسان و مسائل مشترک بین انسان‌ها مانند عدالت، تلاش برای گرفتن حق و… صحبت می‌کنیم، دیگر فرقی ندارد که مخاطب از چه فرهنگ و ملیتی باشد، همه ما می‌توانیم آن درد مشترک را حس کنیم و با داستان‌هایی که این مسایل را به تصویر می‌کشند، ارتباط برقرار کنیم.
وی ادامه داد: همچنین، درباره سایر جشنواره‌هایی که من نتوانستم در آن‌ها حضور پیدا کنم، بعد از فستیوال با برخی از عواملشان صحبت کردم و که بیشترین حرفی که شنیدم این بود که از آن‌ها از ریتم فیلم، نوع دیالوگ‌نویسی وتقسیم اطلاعات و همچنین بازی‌ها تعریف کردند و علاقه نشان دادند. این بازخوردها برای من بسیار ارزشمند بود و نشان می‌دهد که خوشبختانه داستان و اجرا آن توانسته است تأثیرگذار باشد.
این کارگردان سینمای کوتاه در پایان درباره وضعیت سینمای کوتاه ایران گفت: سینمای کوتاه در ایران در جایگاه خیلی خوبی قرار دارد. موفقیت انیمیشن کوتاه «زیر سایه سرو» که جایزه اسکار را به دست آورد، نشان‌دهنده ظرفیت بالای این حوزه است. فیلم‌های کوتاه به عنوان بستری مناسب برای قصه‌گویی عمل می‌کنند و می‌توانند داستان‌ها را موجز و سریع روایت کنند. من شخصاً عاشق قصه‌هایی هستم که به طور غیرمستقیم مسائل را طرح می‌کنند و به عمق موضوع می‌پردازند. این نوع روایت‌ها به مخاطب این امکان را می‌دهد که خود به کشف معنا و پیام داستان بپردازد. برای ادامه این روند موفق، سرمایه‌گذاری بر روی فیلمسازان جوان و نوآور بسیار حائز اهمیت است. حمایت مالی و معنوی از این هنرمندان می‌تواند به تولید آثار با کیفیت‌تر و متنوع‌تر منجر شود و به سینمای کوتاه ایران کمک کند تا در سطح جهانی بیشتر دیده شود.