تیم ملی افغانستان بعد از ارائه نمایشی خیره‌کننده و صعود به مرحله نهایی جام جهانی و حضور بین غول‌های فوتسال جهان به تورنمنت فوتسال برزیل دعوت شد و در دو بازی مقابل سلسائو و تیم ملی ایران نشان داد که در حال تبدیل رویاهای سرمربی و بازیکنانش به واقعیتی انکار ناپذیر است.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، اگرچه تیم ملی فوتسال افغانستان میان همه نام‌های بزرگ فوتسال دنیا راهی دشوار در پیش دارد اما آنها یک ویژگی دارند که شاید قدرت‌های قدیمی باید بیشتر روی این مورد جدید حساب باز کنند؛ تعصب و گرسنگی. فوتسال افغانستان زیر سایه مشکلات، بدون لیگ حرفهای، بدون ستاره‌های شاغل در اروپا با ذهنی سرشار از رؤیا با تعصب بالا و گرسنگی یک گرگ برای شکار رویا به مصاف غول‌های فوتسال می‌رود.
شاگردان مجید مرتضایی برابر برزیل ۴ بر ۱ و مقابل تیم ملی فوتسال ایران ۴ بر ۳ شکست خوردند. اما آیا این فقط یک شکست بود؟ یا نشانه‌ای از تیمی که روزی در این رقابت‌ها نه به‌عنوان یک تیم مبارز بلکه به‌عنوان یک مدعی حاضر خواهد شد؟ افغانستان دیگر تیمی در حاشیه نیست. آنها آمده‌اند تا نام خود را میان قدرت‌های فوتسال دنیا ثبت کنند. شاید این آغاز راه آنهاست…
رویا یا واقعیت؟!
فوتسال جهان همیشه تحت سلطه قدرت‌های سنتی مانند برزیل، اسپانیا، آرژانتین و پرتغال بوده است. این تیم‌ها نه‌تنها از نظر تکنیکی و تاکتیکی بی‌نقص هستند بلکه زیرساخت‌هایی دارند که هر کشوری آرزویش را دارد. در سوی دیگر فوتسال آسیا نیز تحت فرمان تیم‌هایی چون ایران، ژاپن، ازبکستان و تایلند قرار دارد اما حالا تیم‌هایی مانند مراکش، افغانستان، فرانسه و اوکراین در حال ظهورند و زنگ خطر را برای غول‌های قدیمی‌تر به صدا درآورده‌اند. در این میان افغانستان به رهبری مجید مرتضایی می‌خواهد ثابت کند نه‌تنها یک تیم مبارز، بلکه یک مدعی در حال رشد است. دیدار‌های اخیر این تیم در برابر قدرت‌هایی مانند برزیل و ایران نشان داد که آنها دیگر یک تیم معمولی نیستند.
نبرد در زمین پادشاهان
بازی‌های تورنمنت چهارجانبه برزیل نشان داد که فوتسال افغانستان فقط به دنبال تجربه نیست، بلکه به دنبال نشان دادن غرور، غیرت و پیشرفت تاکتیکی است. آنها برابر برزیل، مهد فوتسال جهان، قرار گرفتند؛ کشوری که بیشترین عناوین جهانی را در این رشته دارد و اسطوره‌هایی مانند فالکائو، شومخر، فرناندینیو و گابریل لیمو را به جهان معرفی کرده است. در کمتر از ۲۴ ساعت پس از بازی با برزیل، افغانستان به مصاف ایران رفت؛ تیمی که قدرتمندترین تیم آسیا و تنها تیم غیراروپایی و غیرآمریکای‌جنوبی است که توانسته به فینال جام جهانی فوتسال راه پیدا کند. این بازی از همان ابتدا نشان داد که افغانستان چیزی برای از دست دادن ندارد و با شجاعت، بدون ترس از نام بزرگ ایران، جنگید.
آسیا همچنان زیر چتر ایران
ایران بیشترین قهرمانی را آسیا دارد و همیشه جزو هشت تیم برتر جهان بوده است. در کنار نسل‌های طلایی گذشته که شامل شمسایی، حیدریان، نظری، حسن‌زاده، جاوید و ... ستاره‌هایی مانند احمدعباسی، طیبی، اولادقباد و آقاپور و ... در تیم ملی ایران می‌درخشند. ایران نه‌تنها از نظر تاکتیکی پیشرفته‌ترین تیم آسیاست بلکه بازیکنان ایرانی با بازی در لیگ‌های اروپایی و لیگ قهرمانان اروپا تجربه‌ای در سطح جهانی دارند اما چیزی که ایران را خاص می‌کند فرهنگ فوتسال است. از کوچه‌های باریک شهر‌های ایران گرفته تا سالن‌های پر از هوادار، این ورزش در DNA مردم ایران جریان دارد.
حالا افغانستان می‌خواهد مسیر ایران و ژاپن و ... را طی کند. در فوتسال آسیا همیشه ایران و ژاپن پیشتاز بوده‌اند اما تیم‌هایی مانند ازبکستان و تایلند نیز به‌عنوان رقبای جدی ظهور و نمو داشته‌اند. تیم ملی فوتسال ژاپن با ساختار منظم، سرمایه‌گذاری بلندمدت و بهره‌گیری از دانش مربیان اسپانیایی و برزیلی به بهترین شکل خود را مهیای میدان‌های بزرگ کرده هر چند آنها افول هم داشته‌اند و حتی جام جهانی ازبکستان را از دست دادند اما سبک فوتسال آنها با ترکیبی از تکنیک بالا، سرعت و بازی منظم تاکتیکی است که چند سال اخیر تنها تیمی بوده که توانسته ایران را در فینال آسیا شکست دهد.
البته نباید از کنار نام ازبک‌ها هم به سادگی عبور کرد. شاید کسی تا یک‌دهه قبل ازبکستان را یک قدرت نمی‌دانست اما حالا این تیم با سرمایه‌گذاری در لیگ داخلی خود و استخدام مربیان بین‌المللی توانسته میان مدعیان آسیا جایی برای خود دست و پا کند. این تیم سبک بازی محکم و دفاعی دارد که هر تیمی را به دردسر می‌اندازد. همچنین تایلند را هم باید به این سیاهه افزود که در این کشور فوتسال چیزی فراتر از یک ورزش است. آنها یکی از حرفه‌ای‌ترین لیگ‌های آسیا را دارند و همیشه کنار ایران و ژاپن جزو قدرت‌های اصلی بوده‌اند. تکنیک بالای بازیکنان تایلندی آنها را به تیمی خطرناک در آسیا تبدیل کرده است.
انقلاب افغان‌ها از دل سختی‌ها
افغانستان کجای نقشه فوتسال آسیا و جهان قرار دارد؟ فوتسال افغانستان تا چند سال پیش حتی در آسیا هم مطرح نبود اما حالا آنها به مصاف تیم‌های برزیل، پرتغال، ایران و روسیه می‌روند. این تغییر استراتژی نشان می‌دهد که نمی‌خواهند یک تیم درجه دو باقی بمانند بلکه می‌خواهند وارد جمع قدرت‌های برتر دنیا شوند.
افغانستان هنوز با مشکلاتی مانند زیرساخت‌های ضعیف، کمبود بازی‌های بین‌المللی و مشکلات مالی مواجه است اما چیزی که آنها را متمایز می‌کند، تعصب، غیرت و میل به پیشرفت است. بازیکنان افغانستان به جز حضور در لیگ برتر ایران شاید در لیگ‌های معتبر دیگری بازی نکنند اما روحیه جنگندگی آنها باعث شده تیم‌هایی مانند مراکش، روسیه و پرتغال حاضر شوند آنها را به بازی‌های دوستانه دعوت کنند.
مجید مرتضایی و شاگردانش حالا یک هدف دارند: «شکستن سد بزرگان آسیا و قرار گرفتن بین ۱۰ تیم برتر دنیا». این برنامه فوتسال افغانستان است. آنها با حضور در بازی‌های تدارکاتی و مواجه شدن با تیم‌های قدرتمند به دنبال تجربه‌اندوزی و آماده‌سازی برای رقابت‌های بزرگ آسیایی و جهانی هستند و این به خوبی در ساختار این تیم نوظهور قابل رویت است. آنها شاید هنوز در جمع قدرت‌های اصلی جهان نباشند اما اگر به مسیر خود ادامه دهند، شاید در آینده‌ای نه‌چندان دور، یقه ژاپن، ازبکستان و حتی تیم ملی ایران را بگیرند و به یک مدعی واقعی در فوتسال آسیا تبدیل شوند.
سرمربی ایرانی تیم ملی فوتسال افغانستان وقتی درباره دورنمای تیمش صحبت می‌کند چشمانش برق خاصی را به جهات مختلف ساطع می‌کند، این برق را بی‌شک از انرژی ساق‌های بازیکنانش می‌گیرد که با قدرت خاصی درباره تیمش می‌گوید: یک ماه دیگر در مراکش با پرتغال یکی از قدرت‌های جهان بازی می‌کنیم و بعد مقابل مراکش بازی خواهیم کرد. «چهار بازی با تیم‌های اول تا هفتم دنیا و دو بازی هم با روسیه» چون به این جمع‌بندی رسیده‌ایم که برای افزایش قدرت افغانستان باید با تیم‌های بزرگ بازی کنیم.
هدف مرتضایی و شاگردانش بدون شک موفقیت در بازی‌های آسیایی است که چنین به تکاپو برای انجام بازی‌های تدارکاتی بزرگ هستند. هدف آنها مشخص است و در این راه دورنمایی بزرگی را تعریف کرده‌اند که اگرچه تا حدودی رویایی به نظر می‌رسد اما او بی شک به توان شاگردانش واقف است و می‌داند از پس رویدادهای رسمی و بزرگ هم بر می‌آیند که با اعتماد به نفس بالا درباره موفقیت در بازی‌های آسیایی حرف می‌زند. او می‌گوید: «ان‌شاالله جزو چهار تیم برتر آسیا بشویم». او قولی بزرگ به همه افغانستانی‌ها می‌دهد و می‌گوید: «قول می‌دهم با همین شکل یقه تیم‌هایی بزرگی چون ژاپن، ازبکستان و تایلند و اندونزی را در آسیا بگیریم».
افغانستان دیگر آن تیمی نیست که در آسیا به‌عنوان تیمی درجه‌دو شناخته شود. نبرد برابر ایران و برزیل، دعوت شدن به بازی‌های بزرگ، و برنامه‌ریزی برای پیشرفت نشان می‌دهد که این تیم چیزی بیشتر از یک تیم باانگیزه است. آنها یک پروژه در حال رشد هستند که می‌تواند در آینده نزدیک نقش یک شگفتی‌ساز را در فوتسال جهان بازی کند. آنها به عبارتی راه افتاده‌اند و کسی نمی‌داند این مسیر تا کجا ادامه آنها را پیش خواهد برد. این نسل جدید فوتسالی افغان‌ها حرفهای زیادی برای گفتن دارند. آنها را جدی بگیرید …
گزارش: مهدی شمشیری
