به گزارش خبرگزاری حوزه از زنجان، شهید روحانی عنایت‌الله احمدی، فرزند عزیزاله، در دوم تیرماه ۱۳۰۴ در روستای کوسج‌آباد از توابع شهرستان خدابنده دیده به جهان گشود. از همان کودکی، ایشان به عنوان فردی سخت‌کوش، مهربان و خداپرست شناخته می‌شدند. در سن ۷ سالگی وارد مکتب‌خانه شدند و به دلیل هوش سرشار و تلاش فراوان، در میان شاگردان به عنوان فردی ممتاز در زمینه انشا و ادبیات شناخته شدند.
در جوانی، صدای رسا و دلنشین ایشان باعث شد تا به مداحی اهل بیت (ع) روی آورند. در سن ۲۰ سالگی، به عنوان مربی قرآن فعالیت خود را آغاز کردند و بسیاری از افراد تحت تعلیم ایشان، قاری و حافظ قرآن شدند. ایشان در ۲۴ سالگی ازدواج کردند و همزمان وارد حوزه علمیه شدند. ابتدا در حوزه شهرک هیدج (از توابع ابهر) و سپس در حوزه علمیه قزوین به تحصیل پرداختند و در نهایت در حوزه علمیه بازار تهران نزد آیت‌الله خونساری به ادامه تحصیل مشغول شدند و تا سطح خارج فقه پیش رفتند.
از سال ۱۳۴۲، فعالیت‌های انقلابی شهید احمدی آغاز شد. ایشان به شدت به امام خمینی (ره) عشق می‌ورزیدند و در تظاهرات و راهپیمایی‌های ضد رژیم پهلوی شرکت فعال داشتند. در مساجد به سخنرانی علیه شاه می‌پرداختند و مردم را نسبت به ظلم‌های رژیم آگاه می‌کردند. به دلیل این فعالیت‌ها، چندین بار دستگیر شدند، اما هر بار با روحیه‌ای قوی‌تر به مبارزه ادامه دادند. ایشان اعلامیه‌های امام را در خانه پنهان می‌کردند و در فرصت‌های مناسب میان مردم پخش می‌کردند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شهید احمدی همواره در کنار امام خمینی (ره) و پیرو خط ایشان بودند. با آغاز جنگ تحمیلی، مردم را به دفاع از اسلام و میهن فراخواندند و به عنوان مبلّغ و رزمنده در جبهه‌های جنگ حضور یافتند. ایشان در عملیات‌های مهمی در کردستان شرکت کردند و در آزادسازی چندین روستا در مناطق سقز، پاوه و بانه نقش داشتند.
در سال ۱۳۶۳، شهید احمدی به حوزه علمیه ابهر منتقل شدند و به عنوان مدیر و مدرس حوزه امیرالمؤمنین (ع) مشغول به کار شدند. شیوه تدریس ایشان بسیار مورد توجه شاگردان بود و همه از اخلاق و دانش ایشان رضایت کامل داشتند. ایشان سه بار به جبهه اعزام شدند و در آخرین سفر خود، در تاریخ ۱ اسفندماه ۱۳۶۴، در آسمان اهواز بر اثر سانحه هوایی که توسط هواپیماهای رژیم بعث عراق ایجاد شد، به همراه آیت‌الله محلاتی و چند تن از یارانشان به شهادت رسیدند. پیکر مطهر این شهید بزرگوار در گلزار شهدای تهران به خاک سپرده شد.
وصیت‌نامه شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای اهل بیت من، سلام بر شما.
عقیده من این است که خدایی جز ذات اقدس پروردگار عالم وجود ندارد. من به صد و بیست و چهار هزار پیامبر الهی ایمان دارم که برای هدایت بشر فرستاده شدند. حضرت محمد (ص) در زمان حیات خود، حضرت علی (ع) را به عنوان جانشین خود معرفی کردند و من به امامت یازده فرزند ایشان و نیز حضرت مهدی (عج) ایمان دارم. در این زمان، امام خمینی (ره) را نایب بر حق امام زمان (عج) می‌دانم. ایشان منجی مستضعفان، آیت‌الله اعظم و حافظ دین خدا هستند.
ای اهل بیت من، شما را به خدا می‌سپارم. من به جبهه نور علیه ظلمت می‌روم. سرپرستی فرزندانم را به امام خمینی (ره) می‌سپارم. پسران عزیزم، همواره با هم متحد باشید و به مادر و خواهران خود احترام بگذارید. در خط امام باقی بمانید و تقوا را پیشه خود سازید. شب‌های جمعه مرا با دعا و نیکی یاد کنید. دنیا چیزی نیست، آخرت است که اهمیت دارد. امیدوارم به لقای خدا برسم.
از برادرم کلیم‌الله و همسر عزیزم می‌خواهم که مرا ببخشند و حقشان را بر من حلال کنند. در زندگی، پول حلال به دست آورید و از منافقین و دشمنان اسلام دوری کنید. من در طول زندگی‌ام زجرهای بسیاری کشیدم، اما صبر کردم. شما را به خدا می‌سپارم. خداوند بهترین یاور است.
این چند کلمه را به عنوان وصیت‌نامه نوشتم.
۳۰ بهمن ماه ۱۳۶۴
عنایت‌الله احمدی
روحش شاد و یادش گرامی باد