![آیه 152 سوره انعام؛ بدون تعارف و ملاحظه! + صوت]( "آیه 152 سوره انعام؛ بدون تعارف و ملاحظه! + صوت")
به گزارش ایکنا، نهضت ملی «زندگی با آیه‌ها» امسال و همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان برای دومین سال متوالی است که به همت سازمان تبلیغات اسلامی و با مشارکت اغلب دستگاه‌های حاکمیتی، سیاستگذار و اجرایی در امور فرهنگی و قرآنی برگزار می‌شود.
این نهضت از آغاز در تلاش بوده است که به ازای هر روز از ماه رمضان، یک آیه از سوره‌های هر جزء از قرآن را که محل ابتلای بیشتر مردم است و اصطلاحاً از آنها به عنوان آیات پُرکاربرد یاد می‌شود، در قالب‌های متنوع مکتوب، سمعی و بصری عرضه کند تا آحاد مردم در ایام روزه‌داری، علاوه بر انس بیشتر با آیات، ارتباطی معنایی و تدبری نیز با آنها پیدا کرده و در همین راستا موفق به حفظ آیات مورد نظر شوند.
از مجموع اقلام فرهنگی تولید شده در راستای تبلیغ و ترویج نهضت ملی زندگی با آیه‌ها، کتاب امت پیروز را مبنا قرار داده و هر روز از ماه مبارک رمضان، آیه مورد نظر همان روز و محتوای نوشتاری برگرفته از این کتاب را با شما مخاطبان در میان می‌گذاریم.
![آیه 152 سوره انعام؛ بدون تعارف و ملاحظه! + صوت]( "آیه 152 سوره انعام؛ بدون تعارف و ملاحظه! + صوت")
روز هشتم ماه رمضان
«وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَی»/ سوره انعام، آیه 152
و وقتی نظر خود را می‌گوييد، عدالت و انصاف را رعايت کنيد، هرچند درباره نزديکانتان باشد.
افسارش را لحظه‌ای رها نکن
یاد گرفته بود که در تمجید از آدم‌ها زیاده‌روی نکند، که وقت انتقاد، به شخصیت آدم‌ها کاری نداشته باشد، که در گفتن حرف‌هایش صادق باشد حتی اگر به مذاق خیلی‌ها خوش نیاید، که گستاخی و بی‌ادبی را با صداقت اشتباه نگیرد، که نیت‌خوانی نکند و فکر آدم‌ها را از خودشان بپرسد، که با چند رفتار موقتی بهشان برچسب‌های دائمی نزند، که وقت نقل قول رعایت امانت‌داری را بکند و وقت قضاوت رعایت بی‌طرفی را. یاد گرفته بود که زبانش را به بند بکشد، که به عادلانه چرخیدن عادتش بدهد، که افسار این چموش ناآرام را حتی برای لحظه‌ای رها نکند.
عدالت در سخن، ستون استواری جامعه
همه ما تجربه شنیدن سخنانی را داریم که بی‌انصافی در آنها موج می‌زند. حرف‌هایی که شاید در ظاهر ساده به نظر برسند، اما در دل خود ظلمی بزرگ نهفته دارند. مثلاً زمانی که کسی، برای حمایت از دوستی نزدیک، واقعیتی را تحریف می‌کند یا حقی را ناحق جلوه می‌دهد. یا وقتی مدیری در یک جلسه، از فردی ستایش می‌کند که تنها به دلیل روابط نزدیکش با او مورد تأیید قرار گرفته، نه به‌خاطر شایستگی واقعی‌اش. این بی‌عدالتی‌های کوچک در کلام، گاه به اختلاف‌های بزرگ در جامعه منجر می‌شود. حتی ممکن است خود ما در مکالمات روزمره، به‌خاطر تعصب به خانواده یا دوستان، به‌ناحق از کسی دفاع کرده باشیم. شاید در یک بحث ساده، به‌خاطر علاقه‌ی شخصی، حقیقت را نادیده گرفته و قضاوتی ناعادلانه کرده‌ایم. حال تصور کنید، اگر این بی‌عدالتی‌ها در سطح یک جامعه گسترش پیدا کند، چه بر سر اعتماد و همبستگی آن خواهد آمد؟
خداوند در آیه کریمه «وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَی» به ما یادآور می‌شود که حتی در سخن گفتن درباره‌ی نزدیک‌ترین افراد خود نیز باید انصاف را رعایت کنیم. زبان، ابزاری قدرتمند است که می‌تواند پیوندها را مستحکم کند یا آنها را از هم بگسلد. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ قُلْ لِعِبادي يَقُولُوا الَّتی هِی أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطانَ کانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا مُبينا»(سوره اسراء، آیه 53) .
شیطان، از همین لغزش‌های کوچک در سخن بهره می‌گیرد تا میان مردم دشمنی ایجاد کند. هر کلامی که از سر بی‌عدالتی یا بی‌انصافی گفته شود، فرصتی برای شیطان است تا در میان دل‌ها شکاف ایجاد کند و پیوندها را از بین ببرد. جامعه‌ای که در آن سخن از انصاف و عدالت دور شود، به‌سرعت دچار شکاف و تفرقه می‌شود. رهبر معظم انقلاب اسلامی می‌فرمایند: «ما قدرت داریم که جلوی زبانمان را بگیریم، نمی‌توانیم بگوییم زبانمان اختیار ندارد. ما قدرت داریم که جلوی قلممان را بگیریم، نمی توانیم بگوییم قلم من اختیار ندارد...هرچه هم انسان حُبِّ به یک کسی داشته باشد، یا بُغض به یک کسی داشته باشد، قلمش را نگه دارد.»(صحیفه امام، ج 14)
امروز که فضای اجتماعی و رسانه‌ای، گاه به عرصه‌ی انتشار سخنان ناعادلانه و قضاوت‌های بی‌پایه تبدیل شده است، مؤمنان باید با مراقبت از زبان خود، الگویی از انصاف و حق‌گویی باشند. سخن شما می‌تواند نوری باشد که دل‌ها را به هم نزدیک‌تر کند یا تیغی که آنها را از هم جدا سازد. پس با دقت و انصاف سخن بگوییم، که خداوند ناظر بر زبان‌ها و دل‌هاست.
خداوند در این آیه از ما خواسته است که:
در گفتارمان عدالت را رعایت کنیم، حتی اگر درباره نزدیکانمان سخن می‌گوییم.
برای عمل به این آیه در زندگی می‌توانیم:
ـ با خود قرار بگذاریم همیشه هنگام داوری یا بیان نظر درباره دیگران، حقایق را بی‌طرفانه و با دقت بیان کنیم.
ـ در اختلافات، به جای حمایت بی‌چون و چرا از یکی، به قضاوت عادلانه فکر کنیم.
ـ قبل از هر سخنی از خود بپرسیم: آیا این سخن عادلانه است؟
صوت همخوانی آیه 152سوره انعام از سوی گروه تواشیح «محمد رسول‌الله(ص)
<div id="video-display-embed-code_3800653"><script type="text/JavaScript" src="https://iqna.ir/fa/news/play/embed/4270662/3800653?width=400&height=300"></script></div>
انتهای پیام
