همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: کوچه با نام علی سهیلی گره خورده است؛ رجل سیاسی برجسته عصر قاجار و پهلوی که مثل بسیاری از چهره‌های سیاسی برجسته آن دوران ساکن محله منیریه و کوچه‌ای در بالادست میدان بود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
نصرالله حدادی، تهران‌پژوه در این‌باره می‌گوید: «علی سهیلی که هم در دوره قاجار و هم در دوره پهلوی اول و دوم در دستگاه سیاست حضور داشت، روزگاری در این کوچه زندگی می‌کرد. سهیلی عمر کوتاهی داشت. او سال ۱۲۷۴ در تبریز متولد شد و سال ۱۳۳۷ در ۶۳ سالگی و زمانی که سفیر کبیر ایران در لندن بود به علت ابتلا به سرطان درگذشت.» سهیلی منصب‌های بسیاری داشت؛ از معاونت وزارت شوارع (راه) در سال ۱۳۱۳ تا ریاست شیلات، معاونت وزارت خارجه، وزیر مختار ایران در لندن، سفیر کبیر ایران در افغانستان و منصوب شدن به عنوان وزیر کشور در کابینه علی منصور و انتخاب به عنوان وزیر خارجه کابینه محمدعلی فروغی. حدادی می‌گوید: «سهیلی به زبان‌های انگلیسی، عربی و فرانسه مسلط بود. در ۱۹ سالگی و بعد از کسب مدرک لیسانس وارد وزارت خارجه شد. بین سال‌های ۱۳۱۰ تا ۱۳۲۰ پست‌های متعدد سیاسی داشت. او روز سوم شهریور ۱۳۲۰ همراه با محمدعلی فروغی به کاخ سعدآباد رفت و پس از انتصاب فروغی به سمت نخست‌وزیری، وزیر خارجه دولت او شد. پس از کناره‌گیری فروغی از سمت نخست‌وزیری، سهیلی به پیشنهاد فروغی مسئول تشکیل کابینه جدید شد. هرچند کابینه ضعیف او دوام چندانی نداشت و پس از چند ماه جای خود را به احمد قوام داد. اما این پایان کار نبود و پس از برکناری قوام از نخست‌وزیری، بار دیگر این پست به سهیلی رسید.»
از علی سهیلی در محله منیریه یادگاری باقی نمانده، جز کوچه‌ای که اهالی قدیمی محله آن را به نام او می‌شناسند. حدادی می‌گوید: «سهیلی سال‌ها در خانه‌اش واقع در جبهه شرقی بالادست میدان منیریه و در کوچه‌ای که به نام او معروف است زندگی کرد. هرچند از آن خانه که روزگاری محل رفت و آمد رجل سیاسی آن روزگار بود دیگر نشانی باقی نمانده اما سردر خانه‌اش هنوز وجود دارد. از علی سهیلی به نیکنامی در تاریخ معاصر ایران یاد می‌شود، چرا که او پس از اشغال ایران در سخت‌ترین شرایط پست‌های سیاسی متعددی قبول کرد و به پاکدستی و نیز همراهی با مردم در آن دوره مشهور بود.»