پایگاه خبری جماران: متین رمضان‌خواه معاون فرهنگی و اجتماعی معاونت راهبردی رئیس جمهور در یادداشتی نوشت:
از روزی که وارد صحنه انتخابات شد، باور داشت که این روزها و سال‌ها فرصت طلایی ورود به «ایران آینده» است. امکانی برای این‌که بتوان ایرانی نو ساخت. روزهایی که تمام تحولاتی که سال‌ها در گزارش‌های افکارسنجی خبر از به وقوع پیوستنش داده‌بودند، حالا رخ داده بود و پیش روی سیاستمداران و تصمیم‌سازان قرار داشت و خبرهترین شان نیز نمی‌دانستند با سطح دسترسی فعلی و نظام مسائلی که روی زمین است چگونه باید رفتار کنند.
ظریف روزی آمد که دیگر سیاستمداران نمی‌توانستند آرزو بفروشند، و او کسی بود که حضورش برای ایرانیان و جامعه جهانی نویدی از تغییر و امکان تحقق روزهای بهتر بود، لذا نمادی از «فردا» و «آینده» بود.
هر آن‌کس که برای عدم حضورش در صحنه رسمی سیاست ایران تلاش کرده، یا تلاشی برای رفع دستاویزهای حذف او نکرده، و یا از عدم حضورش در روزهای حساس پیش رو دلشاد یا آرام است، نباید از یاد ببرد که او نیز مانند تمام ایرانیان مسافر کشتی ایران است و کنارگذاشتن دکتر ظریف در سال‌های پیش‌رو برای ایران و ایرانیان محرومیت و خسران جبران‌ناپذیر است.
حذف او، حذف آینده پایدار و راه‌حل‌های ممکن در سخت‌ترین لحظه‌ها است، لحظات بحرانی و سرنوشت‌سازی که جز با انباشت تجربه سالیان و شناخت از سیاست داخلی و دیپلماسی بین‌المللی نمی‌توان از آن برون رفت. یافتن این راه‌ها، تحقق ایده عجم اوغلو درباره تضمین آینده ملت‌ها است، آن‌جا که می‌گوید: «آینده به آزادی پایدار وابسته است و آزادی تنها در صورتی امکان‌پذیر است که تعادل مناسبی بین قدرت دولت و قدرت جامعه وجود داشته باشد. این تعادل نیازمند شناخت از عناصر و میدان جامعه و دولت و توان فعال‌سازی مشارکت همه بخش‌های جامعه است»، و ظریف به واسطه سال‌ها بازی در شکاف‌های ملی و بین‌المللی و ایستادن در سوی منافع ملی خوب میداند که مختصات آزادی پایدار در درون و برون مرز ایران چگونه باید طراحی شود که هم مردم و هم دولت به موفقیت و آینده پایدار برسند. صد حیف که باز هم یادآوری این جمله از میرزا تقی خان فراهانی لازم شد:
«آن‌ها یکی از من داشتند، با او چه کردند؟ و شما با ده‌ها چون منی چه کردید؟»