به گزارش آنا، محققان دانشگاه واشنگتن نشان داد میکروگلیا یا همان سلول‌های ایمنی که به حفظ سلامت مغز و پاکسازی از ضایعات و حفظ عملکرد نرمال مغز کمک می‌کنند، در مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر بیشتر در حالت پیش‌التهابی قرار داشته و از نقش محافظت کننده این سلول‌ها کاسته شود. میکروگلیا در پاسخ به عفونت یا برای پاکسازی سلول‌های مرده می‌تواند از تحرک بیشتری برخوردار باشد و همچنین به چیدمان سیناپس‌ها برای شکل‌دهی مدار‌های مغزی کمک می‌کنند.

اگرچه نقش میکروگلیا در ابتلا به بیماری آلزایمر نا منشخص است، اما در افراد مبتلا به آلزایمر میکروگلیا بیش از حد واکنش نشان داده و به ایجاد التهاب و مرگ سلول‌های مغزی کمک کنند. این در حالی است که آزمایش‌های بالینی دارو‌های ضدالتهابی برای بیماری آلزایمر تأثیرات قابل توجهی را نشان نداند.

به گزارش آنا به نقل از ساینس آلرت، تیم تحقیقاتی عصب شناسی دانشگاه واشنگتن به سرپرست کاترین پراتر و کوین گرین در جهت مطالعه دقیق‌تر نقش میکروگلیا و فعالیت ژنی آن در بیماری آلزایمر، از نمونه‌های بیوپسی اهدایی مغز ۱۲ نفر فرد مبتلا به آلزایمر و ۱۰ نفر فرد سالم استفاده کردند. آنها با استفاده از یک روش جدید برای تقویت توالی‌یابی RNA تک‌هسته‌ای، توانستند به‌طور عمیق ۱۰ خوشه مختلف از میکروگلیا در بافت مغز را بر اساس مجموعه منحصر به فردی از بیان ژن شناسایی کنند که به سلول‌ها می‌گوید چه کاری انجام دهند.

سه مورد از این خوشه‌ها قبلاً مشاهده نشده بودند و یکی از آنها در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رایج‌تر بود. این نوع میکروگلیا دارای ژن‌هایی است که در التهاب و مرگ سلولی فعال هستند. به‌طور کلی، محققان دریافتند که خوشه‌های میکروگلیا در مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر بیشتر در حالت پیش‌التهابی قرار دارند. این بدان معناست که آنها بیشتر احتمال دارد مولکول‌های التهابی که به سلول‌های مغزی آسیب می‌زنند، تولید کرده و ممکن است به پیشرفت بیماری آلزایمر کمک کنند.

محققان دانشگاه واشنگتن همچنین بر این اعتقاد هستند، میکروگلیا می‌تواند با گذشت زمان نوع خود را تغییر دهد؛ بنابراین نمی‌توانیم فقط به مغز یک فرد نگاه کنیم و به‌طور قطع بگوییم چه نوع میکروگلیایی دارد، به گفته آنها پیگیری تغییرات میکروگلیا در طول زمان می‌تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چگونه به بیماری آلزایمر کمک می‌کنند. پراتر در این رابطه گفت: در این مرحله، نمی‌توانیم بگوییم آیا میکروگلیا باعث آسیب می‌شوند یا اینکه آسیب باعث تغییر رفتار این میکروگلیا‌ها است.

این مطالعه موجب پیشرفت درک ما از نقش این سلول‌ها در بیماری آلزایمر شده و پیشنهاد می‌کند که برخی خوشه‌های میکروگلیا ممکن است اهدافی برای درمان‌های جدید باشند. این تیم همچنین امیدوار است که کار آنها منجر به توسعه درمان‌های جدیدی شود که بتواند زندگی افراد مبتلا به بیماری آلزایمر را بهبود بخشد.

به گفته پراتر اکنون که پروفایل‌های ژنتیکی این میکروگلیا‌ها را تعیین شده‌اند، می‌توان سعی کرد تا دقیقاً بفهمیم آنها چه کاری انجام داده و بتوان به شناسایی تغییر رفتار‌های آنها برای کمک به درمان این بیماری کمک امیداور بود.

وی بیان کرد: اگر بتوانیم بفهمیم آنها چه کاری انجام می‌دهند، ممکن است بتوانیم رفتار آنها را با درمان‌هایی تغییر داد که ممکن است از بروز یا کند شدن این بیماری جلوگیری کند.