شناسهٔ خبر: 71715277 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: آنا | لینک خبر

سندرم تونل کارپال و ارتباط آن با درد و بی‌حسی دست

عصب مدین یا میانی که از گردن آغاز شده و به انگشتان می‌رسد در ناحیه مچ دست تحت فشار قرار می‌گیرد. همین مشکل باعث می‌شود که سندرم تونل کارپال رخ دهد و دست بی‌حس شود.

صاحب‌خبر -

مهسا عاشقان، متخصص طب فیزیکی، در گفت‌و‌گو با خبرنگار سلامت خبرگزاری آنا، اظهار کرد: شایع‌ترین علل درد و خواب‌رفتگی مچ دست سندرم تونل کارپال است. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که عصب مدین یا میانی که از گردن آغاز شده و به انگشتان می‌رسد در ناحیه مچ دست تحت فشار قرار می‌گیرد.

وی ادامه داد: این عصب در مسیر خود از یک تونل باریک عبور می‌کند که سقف آن را بافت هم‌بند و کف آن را استخوان‌های ریز مچ دست تشکیل می‌دهند. هرگونه تنگی یا التهاب در این مسیر، باعث فشار بر عصب و بروز علائم بیماری می‌شود.

عاشقان در تشریح نشانه‌های این بیماری گفت: اولین علامت سندرم تونل کارپال خواب‌رفتگی و سوزن‌سوزن شدن دست است که اغلب در شب‌ها یا هنگام بیدار شدن در صبح شدت می‌گیرد. بسیاری از بیماران می‌گویند نیمه‌شب از خواب بیدار و برای کاهش بی‌حسی، مجبورند دست خود را تکان دهند. این علائم به‌تدریج وارد زندگی روزمره می‌شود و فرد هنگام گرفتن گوشی تلفن یا فرمان ماشین، احساس خواب‌رفتگی دست را تجربه می‌کند.

این متخصص طب فیزیکی افزود: برخی بیماران حتی تورم انگشتان را حس می‌کنند و می‌گویند انگشترشان برایشان تنگ شده است. با پیشرفت بیماری، قدرت دست کاهش و ممکن است اشیا از دست فرد بیفتد.

وی با اشاره به این موضوع که گاهی دلایل بروز سندرم تونل کارپال مشخص نیست گفت: زنان بیش از مردان در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. همچنین احتمال بروز این بیماری با افزایش سن بیشتر می‌شود.

عاشقان تصریح کرد: در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش مایعات بدن، فشار بیشتری بر عصب مدین وارد می‌شود به همین دلیل ممکن است مادران باردار نیز درد‌های ناشی از گرفتگی عصب را احساس کنند. از سوی دیگر افرادی که به دیابت یا کم‌کاری تیروئید مبتلا هستند، بیشتر درگیر این مشکل می‌شوند. چاقی، سابقه شکستگی یا دررفتگی مچ دست، و انجام کار‌های تکراری مثل خیاطی یا تایپ مداوم نیز از عوامل مؤثر در بروز این بیماری به شمار می‌روند.

این متخصص طب فیزیکی به روش‌های درمانی اشاره کرد و افزود: هدف اصلی از درمان برداشته شدن فشار از روی عصب مدین است. در مراحل اولیه، دارو‌های ضدالتهابی خوراکی تجویز می‌شود و بیمار باید از مچ‌بند طبی (با تجویز پزشک) استفاده کند تا مچ دست در وضعیت مناسب قرار بگیرد. در موارد شدیدتر، ممکن است تزریق داروی ضدالتهاب به داخل کانال انجام شود تا التهاب کاهش یابد. فیزیوتراپی و ورزش درمانی نیز نقش مهمی در کاهش فشار روی عصب و تقویت عضلات مچ دست دارد.

وی بر اصلاح عادات حرکتی بیماران تأکید کرد و گفت: افراد نباید دست خود را برای مدت طولانی روی سطوح سخت قرار دهند. هنگام تایپ کردن، باید ارتفاع صندلی تنظیم شود تا مچ دست خم نشود. کشش و نرمش مچ دست قبل و بعد از انجام کار‌های تکراری هم به پیشگیری از این بیماری کمک می‌کند.

عاشقان تصریح کرد: تشخیص زودهنگام سندرم تونل کارپال بسیار مهم است. اگر علائم نادیده گرفته شود، ضعف عضلات دست تشدید می‌شود و در نهایت ممکن است بیمار نیاز به جراحی پیدا کند؛ بنابراین توصیه می‌کنم هر فردی که خواب‌رفتگی مکرر دست یا کاهش قدرت انگشتان را تجربه می‌کند، حتماً به پزشک مراجعه کند.

انتهای پیام/