زنده‌یاد مهندس میرحسین علایی طالقانی، فرزند آیت‌الله سید محمود طالقانی را که در جمعه دهم اسفند بدرود حیات گفت و امروز به خاک سپرده شد، عمدتاً در باغچه مصفایش در گلیرد طالقان (زادگاه پدر)، به خاطر سپرده‌ام. چه هر از گاه برای شرکت در بزرگداشت‌های آیت‌الله، ضبط خاطراتش و نیز در حاشیه برخی برنامه‌ها در منطقه شهرک طالقان، همراه با برادرش زنده یاد سید مهدی طالقانی، دیداری تازه می‌کردیم. در فرازی از آن دهکده و مشرف به دره‌ای که به اورازان - روستای آبا و اجدادی جلال آل احمد- چشم‌انداز داشت، خانه و باغی برپا داشته بود. خود می‌گفت «پدر معمولاً در سفر به گلیرد، در این نقطه می‌نشست و به تفکر و مطالعه و عبادت می‌پرداخت و من نیز پس از اقامت در این روستا، تصمیم به آبادی آن گرفتم». 
گنجینه‌ای از گفتنی‌ها و ناگفتنی‌های آیت‌الله طالقانی بود که بخش‌هایی از آنها را ضبط کرد‌م و در این‌میان، دو گفت‌وگوی بلند از وی را در نشریات شاهد یاران و یادآور منتشر ساختم. بازدیدکنندگان از زادگاه پدر را به وفور و تواضع، میهمان و پذیرایی می‌کرد. در ارتقای فرهنگی و اقتصادی طالقان و گلیرد می‌کوشید و در این فقره، بار‌ها با متولیان امر به رایزنی پرداخت. از مقولات سیاسی و اجتماعی، درکی واقع‌بینانه داشت و نیز شجاعتی که در بیان و کردار نمایان می‌ساخت. از «آقازادگی»، چون برادر مرحومش، برخوردار نشد و نان از عمل خویش می‌خورد. در نوجوانی ورزش را آغاز کرد، در آن به مدارجی دست یافت و تا سرحد امکان آن را پی‌گرفت. او یک بار توسط جهان پهلوان غلامرضا تختی تقدیر شد. مهندس طالقانی در مجموع نمونه‌ای از نیکدلی، مهرورزی، تلاش و روشن‌بینی بود. خدایش رحمت کند. 
 
سیدحسین طالقانی، فرزند آیت‌الله سیدمحمود طالقانی، پس از تحمل دوره‌ای بیماری سیزدهم اسفند درگذشت و در روستای گلیرد به خاک سپرده شد. سیدحسین، فرزند پنجم آیت‌الله طالقانی که در رشته مهندسی شیمی از دانشگاه شیراز فارغ‌التحصیل شده بود. او در سابقه عملکرد سیاسی خود حضور در دوره اول انتخابات مجلس کرج را دارد که البته پس از اینکه به مجلس راه نیافت از سیاست کناره گرفت.