سالهاست که فروشگاه‌های بزرگ زنجیره ای در مشهد و بسیاری از شهرهای کشورمان یکی پس از دیگری افتتاح شده است؛ فروشگاه‌هایی که قرار بود با کوتاه کردن دست واسطه ها، کمک حال مردم باشند. اما بارها دیده ایم و شنیده ایم که تخفیف های این فروشگاه‌ها دردی را درمان نکرده است.

فروشگاه‌های زنجیره‌ای با تبلیغات پر زرق و برق و تخفیف‌های وسوسه‌انگیز، به ظاهر ناجی مردم در برابر گرانی‌ها شده‌اند، اما با کمی دقت، متوجه می‌شویم که بسیاری از این تخفیف‌ها، چیزی جز یک حباب توخالی نیستند. لذا به نظر می رسد، قیمت نهایی پس از تخفیف، تفاوت چندانی با قیمت واقعی بازار ندارد و تنها چیزی که گیر مصرف کننده آمده است همان عدد تخفیف قید شده در فاکتور است.

شواهد نشان می دهد برخی تخفیف‌های مناسب فقط شامل تعداد محدودی از کالاها یا برندهای خاص کم مصرف می‌شوند و در بسیاری از موارد، میزان تخفیف‌ها آنقدر ناچیز است که عملاً هیچ تأثیری در کاهش هزینه‌های خانوار ندارد.

این در حالی است که انتظار می‌رفت فروشگاه‌های زنجیره‌ای با حذف واسطه‌ها و خرید مستقیم از تولیدکنندگان، بتوانند قیمت کالاها را به طور واقعی کاهش دهند و به مردم در این شرایط سخت اقتصادی کمک بسزایی کنند. از اینرو شاهدیم بسیاری از شهروندان ترجیح می‌دهند از مراکز خرید عمده و یا همان مغازه های محلی خود خرید نمایند.

هرچند که در شرایط تورمی کنونی که هر روز قیمت عوامل دخیل در تولید بالا می‌رود، نمی‌توان انتظار داشت که فروشندگان تخفیف های مورد نظر مردم را تامین کنند، اما می‌توان محصولات کارخانه ها و واحدهای تولیدی را به قیمت کارخانه و با محاسبه اندکی سود به مصرف کننده ارائه کرد. لذا مصرف کنندگان از متولیان انتظار دارند تا ضمن شفاف‌سازی قیمت‌ها، اطلاعات دقیق در مورد تخفیف‌ها را ارائه کنند.

از سوی دیگر در تبلیغات رسانه ای بارها دیده ایم که فلان فروشگاه برای خرید اقلام مورد نیاز خانوارها تخفیفات میلیونی می‌دهند اکنون این پرسش مطرح می شود که چگونه این تخفیفات رقم می‌خورد؟ آیا بهتر نیست اقلام مورد مصرف خانواده ها را بجای تخفیف هایی که رضایت مردم را تامین نکرده است به همان قیمت واقعی عرضه کنیم؟

به هر حال امید است با اقدامات مؤثر، شاهد بهبود عملکرد فروشگاه‌های زنجیره‌ای و تحقق انتظارات مردم باشیم.