11 سال افتخار، دو طلای پارالمپیک و یک عمر محبوبیت؛ سیامند رحمان قهرمانی بود که فراتر از مدال‌ها در یادها باقی ماند.
به گزارش ایلنا، یکی از خوشبختی‌های ورزش پارالمپیک در این سال‌ها داشتن قهرمانی مثل سیامند رحمان بود؛ اعجوبه‌ای دوست داشتنی که 11 اسفند سال 98 دارفانی را وداع گفت.
چهره‌ای ماندگار در ورزش ایران که با افتخارآفرینی‌هایش دل بسیاری از مردم ورزش ایران را به دست آورد. 11 اسفند پنجمین سالگرد درگذشت این قهرمان بزرگ بود؛ پنجمین سالی که یک لبخند مهربان و دوست‌داشتنی خاموش شده است.
سیامند طی سال‌های 1387 تا 1398 ، 11 سال در تیم ملی حضور داشت و به جز یک نقره در سال 2010 (که پس از کاظم رجبی ایستاد)، در هر رویداد دیگری که شرکت کرد، جز مدال طلا و عنوان قهرمانی، چیزی به ارمغان نیاورد. سه طلا در بازی‌های پاراآسیایی (2010، 2014، 2018)، طلای جوانان جهان (2008 آمریکا)، طلای بازی‌های جهانی (IWAS 2011 امارات)، طلای قهرمانی جهان (2014، 2017 و 2019) و طلای پارالمپیک (2012 لندن و 2016 ریو) بخش‌هایی از افتخارآفرینی‌های سیامند رحمان در عرصه ورزش است.
سیامند که متولد اول فروردین 1367 در اشنویه بود، در این مدت هرگز به خاطر مدال‌ها و افتخارآفرینی‌هایش مغرور نشد و همیشه یک الگوی مناسب برای قهرمانان و ورزشکاران این ورزش بود. به خاطر همین بوده که هنوز هم نامش در ورزش ایران باقی است. طی پنج سال اخیر مسابقات پاراوزنه‌برداری قهرمانی کشور با گرامیداشت یاد و خاطره سیامند رحمان برگزار
شده است.