به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، دورهمی و بررسی کتاب «ژنرال» با حضور زهرا گودرزی و همراهی طیبه گوهری شامگاه جمعه در کتابفروشی شیرازه با حضور علاقه‌مندان به ادبیات داستانی برگزار شد. در ابتدای این نشست ادبی؛ طیبه گوهری، نویسنده شیرازی پیشینه‌ای از زهرا گودرزی ارائه کرد و سپس زهرا گودرزی بخشی از کتاب را برای حاضران خواند.

طیبه گوهری در این مراسم گفت: رمان فوق به رابطه علت و معلولی آدم‌ها می‌پردازد. نویسنده به مباحثی مانند فقر مالی، فرهنگی اعتیاد خشونت تنهایی… گوشه چشمی دارد.

وی انتخب نام رمان را مناسب ارزیابی کرد و افزود: هم به لحاظ زیباشناختی کلمه و هم به موضوع رمان اشاره دارد.

گوهری با بیان اینکه رمان ژنرال در ۱۰ فصل روایت می‌شود، عنوان کرد: ما در طول این فصول با راوی نوجوان رمان همراه می‌شویم.

رمان از نفس نمی‌افتد و تازه نفس است

به گفته این داستان نویس شیرازی، به نظر می‌رسد نویسنده با آگاهی چیدمان صحنه (میزانسن) زمان را می‌چیند. همچنین رمان از نفس نمی افتد و در تمام متن تازه نفس است.

وی در ادامه با اشاره به اینکه بیشترین بار روایت را راوی به دوش می‌کشد، عنوان کرد: راوی در این اثر نگاهی جزء‌نگر دارد و مبسوط به شرح ماجرا می پردازد، با این حال این جزءنگری تا حدی خوب است اما جاهایی دچار چالش می شود.

گوهری کتاب ژنرال را برای خواننده عام خوشخوان دانست و افزود: چابک بودن نثر و زبان، خوانش اثر را برای خواننده عام آسان می کند.

وی در رابطه با دیالوگ‌های کتاب گفت: بهتر بود نقش پیش برنده داشته باشند و می‌شد از رمان حذف شوند. همچنین می شد گزیده‌تر چرخ رمان را پیش می بردند.

گوهری خاطرنشان کرد: در مجموع نویسنده توانسته است عناصر و لوکیشن ها را در قالب یک رمان با وحدت موضوع ارائه دهد.

سپس حاضران به طرح پرسش های خود پیرامون رمان ژنرال پرداختند و زهرا گودرزی به آنها پاسخ داد.

این نویسنده جوان در ابتدا گفت: زمانی که نوشتن را شروع کردم همراه با بچه‌های آن سن و موقعیت محله اتابک تهران بودم اما هیچ‌یک را به عنوان راوی قرار ندادم.

وی با بیان اینکه از ژنرال می‌خواسته یک شخصیت «پیکارسک» داشته باشد، افزود: آنچه رسالت خود می دانستم که اعتیاد فقط در یک خانواده فقیر وجود ندارد و نمی خواستم یک کار تکراری کرده باشم.

نویسنده در پی شخصیتی نجات دهنده

گودرزی درباره دلیل انتخاب عنوان ژنرال هم گفت: می‌خواستم شخصیتی نجات دهنده باشد.

مولف رمان ژنرال با تاکید بر اینکه کتاب دارای شش فصل است و هرفصل به خلقت شش روزه اشاره دارد، افزود: اسم کتاب این نبود؛ نام کناب پسر اسماعیل بود. اما در نهایت این نام انتخاب شد.

وی تصریح کرد: من اصلاً خودم را درگیر خودسانسوری نکردم. کتاب ۹ ماه در ارشاد ماند اما فقط یک پاراگراف آن تغییر کرد.

گودرزی با بیان اینکه قدری نثر خود را جسورتر می داند، عنوان کرد: من فکر می کنم آدم های قصه زورشان زیاد نبوده است.

وی در رابطه با جزئیات فضا هم عنوان کرد: برای نوشتن ژنرال تقریباً سه سال تمام به محله اتابک تهران رفت و آمد کردم و چهار ماه در یکی از خانه های آن سکونت داشتم. این خیلی به من کمک کرد و چیزهای غریبی دیدم که نوشتن آن امکان پذیر نبود اما کمک کرد دست در دست ژنرال و ابراهیم قصه را پیش ببرم و شخصیت ها را در آن محله ببینم و خیلی از آدمهای این محله را بشناسم. آن محله اسم به من داد و قصه را ساختم.

جوایز ادبی مسیر را برایم باز کرد

گودرزی که در ۲۴ سالگی نوشتن ژنرال را کلید زده است، ادامه داد: نوشتن همیشه برایم جدی بوده است. به عنوان کسی که رشته تحصیلی اش ادبیات نبوده و کارش ارتباطی با ادبیات ندارد خیلی بیش از دیگران تلاش کردم. یکی از مشوق‌های من در داستان نویسی جوایز ادبی بود.

وی نقش جوایز ادبی را در مسیر نویسندگی مشوق دانست و با این حال تصریح کرد: صدای مستقل خود داشتن برایم اهمیت داشت.

نویسنده رمان ژنرال اعلام کرد: برای نوشتن این کتاب «زندگی در پیش رو» رومن گاری تاثیر گذاشت. بعد از انتشار کتاب دوست نداشتم برگردم عقب و کار را بخوانم. دوره های سختی را در مواجهه با رمان گذراندم.

گودرزی با اشاره به اینکه نویسنده در کار نخست ناخواسته خود را لو می دهد، عنوان کرد: کار بعدی ام در مرحله بازنویسی است.

به گزارش ایبنا؛ زهرا گودرزی متولد ۱۳۷۲ است و پیش از این چهار مجموعه داستان مشترک از نشر مرکز و هفت رنگ، به نام های آخرین روزهای سال، شب، چاه ویل و روشنا نقطه را با همراهی ۹ نویسنده دیگر منتشر کرده است، وی همچنین با یک داستان کوتاه در مجموعه داستان کوتاهی به نام Iran under30 برای انتشارات Polidoro ایتالیا که در پاییز ۱۴۰۲ به چاپ رسیده است به همراهی چند نویسنده جوان مشارکت داشته است.