روزنامه ایران طی گزارشی به معضلات کارگری زنان پرداخت و نوشت: طبق گزارش مرکز آمار ایران، در سال ۱۴۰۲ بیش از ۵۵ درصد کارگران خدماتی در مشاغل غیررسمی کار می‌کنند؛ یعنی شغل‌هایی که کارگاه، زمان و کارفرمای مشخصی ندارد. در این جامعه آماری، بانوان سهم بزرگی دارند که غالباً در کسب‌وکارهای خانگی مشغول‌ هستند یا کارهای خدماتی همچون نظافت در منازل و بعضاً شرکت‌ها را انجام می‌دهند یا اینکه در مترو و خیابان‌ها دستفروشی می‌کنند. پس فضای بزرگی از اشتغال‌های غیررسمی به بانوان اختصاص دارد و مشکلات فراوان آن را هم به دوش می‌کشند.

اولین بار با هزاران دلهره و تردید وارد خانه‌ای شد که نمی‌دانست چه چیزی در انتظارش است، پشت در منزل که رفت با دستانی لرزان زنگ را به صدا درآورد؛ درست ۱۵ سال قبل. اکنون تعداد مشتریان زیاد شده به طوری که از دوماه مانده به ایام خانه‌تکانی عید، وقت می‌گیرند. سمیرا خانم اکنون در آستانه ۳۸ سالگی قرار دارد و تنها نان‌آور خانه است. او می‌گوید: «همسرم مریض است و توان کار ندارد. برای گذران زندگی سه نفره باید دست به کار می‌شدم، اما تحصیلات خاصی نداشتم، به همین دلیل برای کار به خانه‌های مردم می‌روم.» می‌دانم افرادی مثل من آینده کاری ندارند، اما شما بگو چه کار کنم!؟»
سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی و کارگران کشور می‌گوید: «اشتغال بانوان در حرفه‌های دامداری، تولیدی، صنایع، کشاورزی، خدمات و حوزه‌های مختلف برهیچ کس پوشیده نیست و سیاست‌گذاران حوزه اشتغال بر حضور پررنگ زنان شاغل واقف هستند، اما در فضای احصا و جمع‌آوری اطلاعات، آمار دقیقی از زنان شاغل وجود ندارد.» اگر دچار حادثه ناشی از کار شوند، نمی‌توانند از مزایای بیمه اجتماعی جهت جبران خسارت‌های حادثه، همچون پرداخت دیه و سایر موارد استفاده کنند.
گلپور به خطرات ناشی از ناامنی اشتغال در منازل هم اشاره کرد و گفت: «فارغ از سختی کار خدماتی، امنیت یکی از مهمترین دغدغه‌ها برای این بانوان است؛ چرا که نمی‌دانند چه افرادی در خانه‌ای که برای کار دعوت می‌شوند، زندگی می‌کنند.» شاید فکر کنید، چرا این بانوان برای کار، محیط‌های امن‌تری همچون صنایع و کارخانجات را انتخاب نمی‌کنند؟ رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی و کارگران می‌گوید: «دستمزدهایی که در کارخانه‌ها پرداخت می‌شوند، روی عدد ۷ تا ۸ میلیون تومان برای خانم‌ها می‌چرخد و عمده بانوان کارگر در بخش خدمات منزل سرپرست خانوار هستند که این مبالغ نمی‌تواند کفاف هزینه‌های جاری زندگی‌شان را بدهد.»