فرزاد ویسانلو در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: امنیت غذایی طبق تعریف سازمان ملل متحد، یعنی اینکه همه مردم دسترسی به غذای کافی و سالم داشته باشند، به طوری که جسم و روح آن‌ها سالم بماند و اهمیت امنیت غذایی در ایجاد سلامت خانوارها و درنتیجه تربیت نسل آینده به‌دوراز بیماری و ناهنجاری است.

وی با اشاره به مهمترین عوامل تهدید، افزود: آلودگی منابع آب کشاورزی به سموم، عناصر سنگین مانند سرب و کادمیوم و ...، داروها به‌خصوص آنتی بیوتیک‌های مصرف شده در خانوار که در اثر تماس فاضلاب خانگی با آب جاری وارد محیط می‌شوند، آلودگی‌های آلی ناشی از تجزیه شوینده‌ها در آب جاری که باعث بروز بیماری‌های مختلف هورمونی می‌شوند، از جمله مهم‌ترین عوامل هستند.

عضو هیات علمی دانشگاه، آلودگی خاک کشاورزی در اثر تجمع فلزات سنگین و سموم علف‌کش و قارچ‌کش، دست‌کاری ژنتیکی (تراریختگی) گیاهان و جانوران برای تولید بیشتر محصولات کشاورزی و دامپروری، استفاده از مواد نگهدارنده طویل المدت و ذخیره‌سازی مواد غذایی به مدت طولانی، انبارداری غیربهداشتی مواد غذایی و عدم توجه به فیزیولوژی پس از برداشت میوه‌جات و محصولات کشاورزی را از دیگر عوامل برشمرد.

ویسانلو با اشاره به تأمین امنیت غذایی در کشور، اضافه کرد: در این راستا نیاز به یک طرح جامع امنیت غذایی داریم که به تصویب وزارتخانه‌های بهداشت و درمان، جهاد کشاورزی و بازرگانی برسد و ضمانت حقوقی آن را نیز قوه قضاییه تأمین کند.

وی بیان کرد: در این طرح جامع، از مصرف بی‌رویه سموم و کود شیمیایی و استفاده از نگهدارنده‌های مصنوعی غذا، واردات و مصرف غذاهای تراریخته و مصرف فاضلاب تصفیه نشده جهت آبیاری، پایش و ممانعت شود و بازرسی‌های دوره‌ای متناوب و مؤثر در همه زمینه‌ها با حضور متخصصان امر، صورت گیرد و علاوه بر ممانعت از مصرف بی‌رویه‌ی کود و سم کشاورزی و مصرف بی‌رویه‌ی آنتی‌بیوتیک در حوزه درمان، واردات مواد غذایی از خارج کشور، تحت مراقبت‌های شدید آزمایشگاهی صورت گیرد و از زمین کشاورزی تا مواد مصرفی چرخه‌ی تولید آن محصول خارجی باید مورد پایش قرار گیرند.

این عضو هیات علمی ادامه داد: همچنین استفاده از آزمایشگاه‌ها و متخصصین دانشگاهی برجسته رشته‌های شیمی، صنایع غذایی، بهداشت و محیط‌زیست یکی از مهمترین اقدامات مؤثر خواهد بود.

ویسانلو به تغییرات اقلیمی اشاره کرد و افزود: متأسفانه تغییرات اقلیمی در کشور ما به سمت خشکسالی‌های بیشتر خواهد بود و آب آبیاری هر دوره کشت کمتر از سابق خواهد شد. در این صورت، ممکن است منابع آبی مورد نیاز کشاورزی کشور دستخوش تغییرات کیفی و آلودگی شوند و نیاز شدید به تدوین طرح‌های سختگیرانه آبخیزداری در همه حوزه‌های کشاورزی خواهد بود.

وی تصریح کرد: افزایش تولیدات گلخانه‌ای و بهینه کردن تکنیک‌های کشاورزی و دامپروری و بالا بردن عملکرد کشت در واحد سطح، ترویج تولیدات محلی در منازل و روستاها به‌شدت توصیه می‌شود. به‌طور مثال، خیلی از خانوارها در منزل می‌توانند تولیدات گلدانی مثل گوجه‌فرنگی و سبزی را به‌صورت ارگانیک انجام دهند. بهارخواب‌های خیلی از منازل می‌تواند فضای جدید پرورش گیاهان خوراکی باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اظهار کرد: همچنین بازرسی‌های متعدد و سختگیرانه در هر مرحله و پلمب کردن واحدهای انبارداری و تولیدی غیرسالم و، نظارت شدید بر مواد غذایی وارداتی توسط آزمایشات مربوطه باید انجام شود.

ویسانلو خاطرنشان کرد: تکنولوژی‌های نوین، به‌خصوص در زمینه‌های بهینه‌سازی عملکرد تولید در کشاورزی و دامپروری، روش‌های نوین کشت گلخانه‌ای از مهمترین رویکردهاست و برای تأمین امنیت غذایی کاملاً مؤثر خواهد بود.

وی با اشاره به مهمترین موانع اصلی تامین امنیت غذایی، اضافه کرد: از جمله مهمترین موانع می‌توان به عدم توسعه کشاورزی نوین و پایدار، عدم سرمایه گذاری کافی و شتابدهی نخبگان برای تولید ایده‌های جدید تولیدی غذای با کیفیت و با حجم بالاتر، عدم تخصیص سرمایه مناسب و کافی به بخش محیط زیست و بهداشت مواد غذایی، کاهش استقبال داوطلبان رشته‌های کشاورزی و صنایع غذایی در دانشگاه‌ها، کمبود پایان نامه‌های تحصیلات تکمیلی دانشگاه‌ها در این خصوص، کمبود اطلاعات در این زمینه در رسانه‌های جمعی، کمبود حساسیت نسبت به ورود مواد غذایی تراریخته و ناسالم از کشورهای دیگر اشاره کرد.

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد اضافه کرد: بهترین کار برای آمادگی کامل در برابر بحران غذایی، واردات سریع بعضی از اقلام ضروری و اطلاع رسانی به کشاورزان و دامپروران جهت سهمیه‌بندی اقلام ضروری تولید شده و بهینه‌سازی سریع انبارها است، درضمن، می‌توان از راهکارهای خشک کردن مواد مثل میوه خشک و خشکبار برای روزهای بحرانی استفاده حداکثری داشت.

ویسانلو با اشاره به تاثیر رژیم‌های ناپایدار، ادامه داد: رژیم‌های تغذیه ناپایدار، مبتنی بر محصولاتی است که یا آینده ندارد یا آینده اکولوژیک را به‌خطر می‌اندازد. بهترین کار، تدوین طرح آمایش سرزمین برای هر حوضه آبخیز و گردن نهادن به همه قوانین مربوط به آن است.

وی تصریح کرد: اکوسیستم‌های طبیعی هرگاه دچار مصرف بیش از حد منابع طبیعی شوند، با اثر معکوس، تمام بازخوردهای ناشی از تخریب را به خود ما برمی‌گردانند. درنتیجه، مصرف بی‌رویه منابع طبیعی، می‌تواند بیشترین خطر را به‌خصوص برای نسل‌های بعدی داشته باشد.

انتهای پیام