تردد در سطح شهر برای معلولان یکی از چالش‌های بزرگ و روزمره است. این قشر از جامعه با موانع متعددی روبه‌رو هستند که نه تنها بر کیفیت زندگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه احساس استقلال و مشارکت اجتماعی آنها را نیز محدود می‌کند.
یکی از اصلی‌ترین مشکلات، عدم دسترسی به زیرساخت‌های مناسب است. بسیاری از پیاده‌روها، معابر و ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی فاقد امکاناتی مانند رمپ، نوارهای هدایت بصری و سطوح هموار هستند که برای افراد با محدودیت حرکتی ضروری است. این موضوع باعث می‌شود که معلولان ناچار به استفاده از خیابان‌ها شوند که خود خطرات جدی را به همراه دارد.
علاوه بر این، عدم وجود وسایل نقلیه عمومی مناسب برای معلولان نیز یکی دیگر از موانع جدی است. بسیاری از اتوبوس‌ها و متروها فاقد تجهیزات لازم برای سوار و پیاده شدن افراد معلول هستند. این مشکل نه تنها تردد را دشوار می‌کند، بلکه موجب انزوای اجتماعی این افراد می‌شود.
به‌علاوه، عدم آگاهی و حساسیت عمومی نسبت به نیازهای معلولان نیز بر مشکلات آن‌ها می‌افزاید. در بسیاری از موارد، افراد عادی به طور ناخواسته مانع تردد معلولان می‌شوند؛ به عنوان مثال، پارک کردن خودرو در مکان‌های مخصوص معلولان یا عدم توجه به حقوق آن‌ها در فضاهای عمومی.
در نهایت، برای حل این مشکلات نیاز به همکاری بین نهادهای دولتی، شهرداری‌ها و جامعه مدنی است تا با ایجاد زیرساخت‌های مناسب و فرهنگ‌سازی، شرایط بهتری برای تردد معلولان فراهم شود. این اقدامات می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس و استقلال آن‌ها کمک کند و جامعه‌ای فراگیرتر و عادلانه‌تر بسازد.