سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): آدم‌ها همواره منتظر عزیزترین‌ها می‌مانند. منتظر پدید آمدن زیباترین لحظات هستند. در اندیشه خلق دلنشین‌ترین رویدادها روزگار می‌گذرانند. داستان آمدن یک منجی که بشریت را از فلاکت بی‌تدبیری، خودخواهی و خودپسندی که به شدت دچارش شده‌اند؛ روایت چشم به در دوختن است.
قصه انتظار است تا حماسه آمدنش اتفاق بیفتد. جامعه شعری هرمزگان نیز با عشق و ادبیات در کوچه پس کوچه‌های شاعرانه انتظار آمدنش را شعر می‌کنند.
پریزاد محمدی- شاعر آیینی:
سلام امام زمانم
سلام امام زمانم
این جمعه
درمیان انتظاری سبز
خیره به افق‌های دور
آمدنت را
آذین بسته‌ام
قدوم مطهرت را
در حوالی کوچه‌های بی کسی
عاشقانه می‌سرایم
حریف غروب جمعه نمی‌شود
وقتی که دل در هوایت
هوایی می‌شود.