به گزارش ایرنا، برای حضور در شهرآورد ۱۰۵، میودراگ بوژوویچ و اسماعیل کارتال ترکیب متفاوتی را انتخاب کردند؛ ترکیبی که چند سورپرایز در خود جای داد. از جمله استفاده از ایوب العملود در پست وینگر راستِ پرسپولیس و همچنین نیمکت‌نشینی جلال‌الدین ماشاریپوف در استقلال.
روی هم ۲۹ بازیکن در شهرآورد ۱۰۵ به میدان رفتند. ۲۲ بازیکن در ترکیب اصلی بودند؛ استقلال ۳ تعویضی داشت و پرسپولیس ۴ بازیکن را به عنوان مهره جانشین به زمین فرستاد. بررسی عملکرد فنی این ۲۹ بازیکن نشان می‌دهد علی علیپور بهتر از بقیه کار کرده و توانسته عنوان بهترین بازیکن زمین را به دست بیاورد.
پرسپولیس
الکسی گندوز: در نیمه اول شوت رضاییان را به کرنر فرستاد و در نیمه دوم هم دروازه‌اش روی ضربه سر کوشکی باز شد که می‌توانست عکس‌العمل بهتری داشته باشد. روی هم رفته و با توجه به برتری پرسپولیس، می‌توان به گندوز نمره قبولی داد.
مرتضی پورعلی‌گنجی: کم‌نقص بود و با تمرکز. او همراه با حسین کنعانی‌زادگان زوج مرکز خط دفاعی پرسپولیس را تشکیل داد. زوج هماهنگی که در شهرآورد ۱۰۵ اشتباه واضح و فاحشی را مرتکب نشدند.
حسین کنعانی‌زادگان: یک گل زد و مانند پورعلی‌گنجی در خط دفاع عملکرد مطلوبی ارائه کرد. نمره کنعانی‌زادگان که در بازی رفت هم گل زده بود، قبولی است.
فرشاد فرجی: به نظر می‌رسد دفاع راست پرسپولیس نسبت به نیم‌فصل اول افت کرده. او روی گل استقلال مقصر بود و روز موفقی را سپری نکرد. کارتال از فرجی بیشتر از این‌ها انتظار دارد.
میلاد محمدی: نه خیلی خوب بود که عملکردش به چشم بیاید و نه خیلی بد که در ذوق بزند. او وظایف خود را مثل همیشه انجام داد و جزو بازیکنانی بود که نمره قبولی گرفت.
سروش رفیعی: پاس خلاقانه سروش روی گل دوم پرسپولیس، نشان از آمادگی و هوش بالای او داشت. سروش در ۳۴ سالگی احیا و به یکی از بازیکنان کلیدی پرسپولیس تبدیل شده. هافبکی که در شهرآورد ۱۰۵ هم قابل قبول ظاهر شد.
میلاد سرلک: انتظار از میلاد سرلک بالا بود اما او هرگز نتوانست هافبک موفقی برای پرسپولیس باشد. نشان به آن نشان که با تصمیم کارتال تعویض شد و جای خود را به سعید مهری داد.
ایوب العملود: ابتدای فصل می‌گفتند بازیکنی به پرسپولیس آمده که دیگر کسی جای خالی دانیال اسماعیلی‌فر را حس نمی‌کند. العملود اما هرگز آن بازیکنی نبود که بدرخشد و در شهرآورد هم نتوانست نقش یک وینگر راست را به درستی ایفا کند.
امید عالیشاه: روی گل اول پرسپولیس، یک پاس فوق‌العاده به علیپور داد که منجر به پنالتی شد. عالیشاه با اینکه همچنان با مصدومیت کهنه دست و پنجه نرم می‌کند اما نقش کلیدی خود را تا حدودی به نمایش گذاشت.
سردار دورسون: بازیکن بزرگی است که در پرسپولیس هنوز نتوانسته قابلیت‌های خود را به نمایش بگذارد. دورسون درخشش خاصی نداشت و اغلب در کمند مدافعان استقلال اسیر بود و راه به جایی نبرد.
علی علیپور: بدون شک علی علیپور ستاره شهرآورد ۱۰۵ بود. مهاجمی که یک گل زد و یک پنالتی گرفت تا ثابت کند رمز و راز درخشش در این بازی حساس را خوب بلد است. این پنجمین گل علیپور در تاریخ شهرآوردهای دو تیم بود.
سعید مهری: زمان زیادی نداشت تا کار خاصی انجام بدهد. وقتی که مهری وارد زمین شد، پرسپولیس بیشتر به دفاع مشغول بود و همین مسأله باعث شد تا توپ خیلی در اختیار او قرار نگیرد. بنابراین نمی‌توان در مورد عملکرد مهری قضاوت کرد و به او نمره داد.
محمد خدابنده‌لو: چه در حمله و چه در دفاع، انتظار از خدابنده‌لو بیشتر از این‌ها بود. او روی یک ضدحمله نتوانست پاس خوبی به مهاجمان بدهد و یک دفعِ عجیب هم انجام داد و توپ را به زمین خودی فرستاد. نمره او در این بازی، پایین بود.
گئورگی گولسیانی: به بازی آمد تا گل برتری پرسپولیس حفظ شود. همین که پرسپولیس گل تساوی را دریافت نکرد، یعنی گولسیانی در انجام وظایف خود موفق بوده است.
عیسی آل‌کثیر: در ۱۰ دقیقه پایانی به ترکیب پرسپولیس اضافه شد و یک موقعیت مناسب هم به دست آورد اما ضربه او را حسین حسینی دفع کرد. او اگر این موقعیت را تبدیل به گل می‌کرد، نمره قبولی می‌گرفت.
استقلال
حسین حسینی: شاید به جرأت بتوان گفت که اگر حسینی در شهرآورد ۱۰۵ نبود، استقلال با گل‌های بیشتری شکست می‌خورد. حسینی پنالتی دورسون را گرفت و یکی دو بار هم فرشته نجات استقلال شد.
روزبه چشمی: در اواسط نیمه اول کارت زرد گرفت و همین موضوع سبب شد تا در ادامه محتاط باشد. شاید اگر این احتیاط نبود، بازی بهتری از چشمی می‌دیدیم. او در این شهرآورد نتوانست یک سد محکم مقابل حملات پرسپولیس باشد.
رافائل سیلوا: یکی از ضعیف‌ترین بازی‌های سیلوا را در شهرآورد ۱۰۵ تماشا کردیم. او در دفاع پر اشتباه بود و در هجوم ناکام. به همین دلیل هرگز نمی‌توان به سیلوا نمره قبولی داد.
صالح حردانی: وقتی تیمی ۲ گل می‌خورد و چند تا نمی‌خورد، یعنی خط دفاعی‌اش نتوانسته عملکرد قابل قبولی به نمایش بگذارد. صالح حردانی هم بر خلاف دیدارهای قبل، مورد انتظار ظاهر نشد.
آرمین سهرابیان: آشنایی زیادی با پستی که در آن بازی می‌کرد، نداشت و همین موضوع باعث شد تا استقلال از جناح چپ نتواند خطری روی دروازه پرسپولیس خلق کند. روی گل دوم پرسپولیس هم بسیاری معتقدند علیپور، یارِ سهرابیان بوده و او مهاجم رقیب را مهار نکرده است.
دیدیه اندونگ: یکی از بازیکنان موثر استقلال در این بازی بود. اندونگ مثل همیشه ساده و روان بازی کرد اما چه سود که بازیکنان کناری او در حد خودشان ظاهر نشدند. اندونگ از بهترین بازیکنان استقلال در شهرآورد ۱۰۵ تهران بود.
آرش رضاوند: این فصل هرگز در حد و اندازه‌های خودش ظاهر نشده و به همین دلیل خیلی از هواداران استقلال خواستار نیمکت‌نشینی یا جدایی او هستند. رضاوند مقابل پرسپولیس هم نتوانست کار مهمی انجام بدهد.
رامین رضاییان: اگر بخواهیم سه، چهار بازیکن خوبِ استقلال را در شهرآورد معرفی کنیم، یکی از آن‌ها رامین رضاییان است. او بر خلاف بازی رفت، عمملکرد قابل قبولی به نمایش گذاشت و نشان داد رفته رفته به دوران اوج خود بازگشته است.
مهران احمدی: جو شهرآورد او را گرفته بود و هرگز نتوانست تأثیری روی بازی استقلال بگذارد. به همین دلیل هم خیلی زود با تصمیم بوژوویچ تعویض شد و جای خود را به علیرضا کوشکی داد.
محمدحسین اسلامی: در خط حمله استقلال، نزدیک‌ترین بازیکن به محمدرضا آزادی بود. اسلامی در بسیاری از دقایق بازی سردرگم بود و نشان داد که هنوز به طور کامل آماده حضور در دیدارهای حساس نشده است.
محمدرضا آزادی: مصدومیت یکی دو هفته قبل اثر خود را روی بازی آزادی گذاشت و او در حضور یک نیمه‌ای خود در زمین، مهاجم خطرناکی نبود.
علیرضا کوشکی: وینگری که تا همین چند هفته قبل انتقادهای بسیاری به عملکردش وارد می‌شد، حالا به یکی از بهترین بازیکنان استقلال تبدیل شده است. کوشکی مثل بازی با نساجی و الریان، گل زد و در حملات استقلال تأثیرگذار بود.
جوئل کوجو: تا اوخر بازی، کسی نمی‌دانست آیا کوجو وارد زمین شده یا نه. حرکت مهمی از مهاجم قرقیز استقلال ندیدیم و واقعاً بود و نبود او ار زمین تفاوتی نداشت.
جلال‌الدین ماشاریپوف: بر خلاف پیش‌بینی‌ها در ترکیب اصلی قرار نگرفت تا مصدومیتش تشدید نشود. او از دقیقه ۶۱ وارد زمین شد اما آن ماشاریپوفِ همیشگی نبود. مشخص است که وینگر ازبکِ استقلال هنوز به طور کامل از بند مصدومیت رها نشده است.