محققان دانشگاههای جانز هاپکینز و استنفورد موفق به آموزش رباتهای جراح شدهاند که میتوانند وظایف پیچیده جراحی را با دقت پزشکان انجام دهند.
به گزارش ایتنا و به نقل از تکاسپات، این رباتها با تماشای ویدئوهای جراحی و بدون نیاز به برنامهریزی دقیق برای هر حرکت، روشهای جراحی را یاد میگیرند. این پیشرفت، که در کنفرانس یادگیری ربات در مونیخ ارائه شده، میتواند راهی برای کاهش کمبود جراحان در آمریکا باشد.
استفاده از رباتها در جراحی از سال ۱۹۸۵ آغاز شده است، اما تا پیش از این، رباتها تحت کنترل مستقیم جراحان عمل میکردند. در روش جدید، رباتها قادرند با تحلیل موقعیت و حرکات ابزار جراحی در ویدئوها، اعمالی مانند بخیه زدن و گره زدن را به طور خودکار انجام دهند.
رویکرد این تیم برای آموزش این رباتها مشابه روشی است که در توسعه مدلهای زبانی مانند ChatGPT استفاده میشود. با این حال، این سیستم به جای کار با کلمات، از زبانی استفاده میکند که موقعیت و جهت حرکت دستهای رباتها را توصیف میکند.
دکتر اکسل کریگر، دانشیار دانشکده مهندسی جانز هاپکینز وایتینگ که بر این تحقیق نظارت داشت، به واشنگتن پست توضیح داد: «ما مدل آموزشی خود را با استفاده از نوارهای ویدئویی از روباتهایی که وظایف جراحی را روی پدهای بخیه انجام میدهند ساختیم. هر تصویر در دنباله ویدیو به دادههای عددی تبدیل میشود و سپس مدل آنها را به دستورات قابل فهم برای اقدامات روبات تبدیل میکند.
به گزارش ایتنا و به نقل از تکاسپات، این رباتها با تماشای ویدئوهای جراحی و بدون نیاز به برنامهریزی دقیق برای هر حرکت، روشهای جراحی را یاد میگیرند. این پیشرفت، که در کنفرانس یادگیری ربات در مونیخ ارائه شده، میتواند راهی برای کاهش کمبود جراحان در آمریکا باشد.
استفاده از رباتها در جراحی از سال ۱۹۸۵ آغاز شده است، اما تا پیش از این، رباتها تحت کنترل مستقیم جراحان عمل میکردند. در روش جدید، رباتها قادرند با تحلیل موقعیت و حرکات ابزار جراحی در ویدئوها، اعمالی مانند بخیه زدن و گره زدن را به طور خودکار انجام دهند.
رویکرد این تیم برای آموزش این رباتها مشابه روشی است که در توسعه مدلهای زبانی مانند ChatGPT استفاده میشود. با این حال، این سیستم به جای کار با کلمات، از زبانی استفاده میکند که موقعیت و جهت حرکت دستهای رباتها را توصیف میکند.
دکتر اکسل کریگر، دانشیار دانشکده مهندسی جانز هاپکینز وایتینگ که بر این تحقیق نظارت داشت، به واشنگتن پست توضیح داد: «ما مدل آموزشی خود را با استفاده از نوارهای ویدئویی از روباتهایی که وظایف جراحی را روی پدهای بخیه انجام میدهند ساختیم. هر تصویر در دنباله ویدیو به دادههای عددی تبدیل میشود و سپس مدل آنها را به دستورات قابل فهم برای اقدامات روبات تبدیل میکند.

بنا بر اعلام انجمن کالجهای پزشکی آمریکا، توسعه رباتهای جراحی خودمختارتر میتواند به رفع کمبود پیشبینیشده 10000 تا 20000 جراح در ایالاتمتحده تا سال 2036 کمک کند. دکتر کریگر گفت: «ما سعی نمیکنیم برای جراح جایگزین پیدا کنیم. ما فقط میخواهیم کار را برای جراح راحتتر کنیم».
با این حال، چالشهای زیادی برای استفاده از این فناوری در عملهای جراحی واقعی وجود دارد. از جمله تفاوت آناتومی بیماران، رفتار متفاوت بیماریها در بدن افراد، و مسئولیت حقوقی در صورت بروز خطاهای جراحی است. همچنین، جنبههای مربوط به حریم خصوصی بیماران و تأثیر این فناوری بر مهارتهای جراحان نیز باید بررسی شوند.
با وجود این چالشها، پیشرفت در جراحی رباتیک میتواند انقلابی در علم پزشکی ایجاد کند و به حل مشکل کمبود جراحان در آینده کمک نماید.