شناسهٔ خبر: 71588491 - سرویس استانی
نسخه قابل چاپ منبع: قدس آنلاین | لینک خبر

1300 دانش‌آموزان عشایر زائراولی مهمان کرامت رضوی شدند

تعداد زیادی از دانش‌آموزان عشایری، برای نخستین‌بار، به حرم امام رضا (ع) مشرف و در فضایی معنوی، از کرامت رضوی، بهره‌مند شدند.

صاحب‌خبر -

حرم مطهر امام رضا (ع) در دو روز گذشته، شاهد لحظات بی‌نظیری بود.
روز نخست، ۷۰۰ دانش‌آموز دختر و در روز دوم، ۶۰۰ دانش‌آموز پسر عشایری برای اولین‌بار، به زیارت امام مهربانی‌ها، آمده بوند.
این ۱۳۰۰ نوجوان که در چادرهای عشایری و مناطق محروم، تحصیل می‌کنند، این بار درس عشق و ارادت را در مدرسه‌ای متفاوت، در جوار بارگاه ملکوتی امام رضا (ع)، آموختند.
این ویژه‌برنامه با عنوان، «مهر درخشان»، به همت بنیاد کرامت آستان قدس رضوی، معاونت تبلیغات اسلامی و پایگاه‌های حرم مطهر برگزار و در دو روز، ۱۳۰۰ دانش‌آموز با شوقی وصف‌ناپذیر وارد حرم شدند.
چشمانشان از نور گنبد طلا می‌درخشید و دل‌های کوچکشان در میان زمزمه‌های عاشقانه زائران می‌تپید.
آنها آمده بودند تا برای اولین‌بار، دست‌هایشان را به پنجره فولاد گره بزنند و نجواهای خود را به گوش امام مهربانی‌ها برسانند.
این برنامه در رواق دارالهدایه حرم مطهر برگزار شد و شامل بخش‌هایی از جمله تلاوت قرآن کریم، سخنرانی‌ مذهبی، اجرای گروه‌های سرود و برگزاری مسابقات فرهنگی بود. حجت‌الاسلام میرزایی، کارشناس فرهنگی در جمع این دانش‌آموزان، با بیانی دلنشین و اجرایی جذاب، نوجوانان را به معارف دینی ترغیب کرد.
این زائران نوجوانان که بیشتر روزهایشان را در میان‌کوه‌ها، دشت‌ها و کلاس‌های ساده عشایری می‌گذرانند، برای اولین‌بار آرامش را در سایه‌سار بارگاه ملکوتی امام هشتم (ع)، تجربه کردند. لحظاتی که بی‌شک تا همیشه در دل‌هایشان ماندگار خواهد ماند.
این دانش‌آموزان افرادی بودند که در مسابقات فرهنگی و قرآنی نیز افتخارآفرینی کرده‌اند و این برنامه فرصتی برای این نوجوانان فراهم کرد، تا در مسیر علم و دین، مورد توجه، قرار بگیرند.
یکی از مربیان و مسئولان این گروه، درباره حس و حال این سفر معنوی، گفت: دیدن اشتیاق این بچه‌ها برای زیارت امام رضا (ع)، اشک را در چشمانم جمع کرد.
خیلی از آن‌ها همیشه آرزو داشتند به مشهد بیایند و امروز، این آرزو برایشان محقق شود.
برنامه «مهر درخشان»، نه فقط یک سفر زیارتی، بلکه نقطه عطفی در زندگی این نوجوانان بود.
لحظاتی که به آن‌ها نشان داد، امید، هیچ‌گاه از قلب‌های عاشق دور نیست.
آنها آمدند، دعا کردند، گریستند، آرزوهایشان را به ضریح گره زدند و با قلب‌هایی سرشار از عشق، رهسپار خانه‌هایشان شدند. اما این آغاز دلدادگی بود، دلدادگی‌ که در دلشان ریشه دواند و بی‌شک تا همیشه، با آنها، خواهد بود.