به گزارش جام‌جم‌آنلاین از ایرنا، وجود جنگل‌های بلوط در گرداگرد روستای اَلگن و انارستان‌ها و تاکستان هایش که این روز‌ها در استقبال از بهار جامه سبز رنگش را بر تن کرده اینجا را به سرزمینی رویایی برای سیر و سیاحت تبدیل کرده است.
این روز‌ها گشت و گذار در کوچه باغ‌های قدیمی و هم کلامی با ساکنان روستای اَلگن که با گویش لری سخن می‌گویند جلوه‌های هزار رنگی از سیر و سیاحتی خاطره انگیز را نصیب مسافران کرده است.
این روستای ۳۰۰ نفری که در بخش چاروسا از توابع شهرستان کهگیلویه و در ۶۵کیلومتری شهر دهدشت قرار دارد افزون بر زیبایی‌های طبیعی به علت وجود یک قبرستان پر رمز و راز قدیمی، شکل ساخت خانه‌های اهالی و غذا‌های سنتی خوشمزه جلوه‌های جذابی برای گردشگری دارد.
مسافران پس از گذشتن از جاده‌ای کوهستانی، پر پیچ و خم با پوشش جنگل‌های چشم نواز بلوط وارد روستای "اَلگن" می‌شوند اینجا نخستین چیزی که نظر مسافران را جلب می‌کند شکل ساخت واحد‌های مسکونی اهالی است.
این روستا که در کوهپایه‌های زاگرس زیبا جا خوش کرده متناسب با جغرافیای منطقه شکل‌گیری واحد‌های مسکونی متناسب با اقلیم در آن رخ داده به طوری که بافت مسکونی روستا را نمی‌توان پلکانی به شمار آورد، اما به‌سبب شیب زمین خانه‌ها به‌صورت کاملا طبیعی و بدون نقشه قبلی پلکانی ساخته شده اند.
هسته اصلی و مرکزی روستای اَلگن روی تپه‌ای شکل گرفته که خود در میان سایر تپه‌ها و کوه‌های اطراف احاطه شده و در مرکزی‌ترین نقطه همان تپه قلعه‌ای اعیانی ساخته شده که از قدیمی‌ترین بنا‌های روستاست.
این سازه که به گفته کارشناسان، میراثی به جا مانده از دوره قاجاریه است و محل زندگی خان‌های محلی بوده، قسمت‌های زیادی از آن تخریب شده، اما ساختمانی سه‌طبقه در آن باقی مانده که از سنگ ساخته شده و پنجره‌هایی در نما دارد.
در این روز‌های اسفند ماهی قدم زدن بر روی سنگ فرش کوچه باغ‌های این روستا و تماشای خانه‌های قدیمی با در‌های چوبی و درختان سرسبز که از حیات خانه‌ها سر درآورده گردشگران را به زندگی نوستالرژی روستایی می‌برد.
نشستن روی سکو‌هایی که در نزدیکی چشمه احداث شده یا تماشای پل معلقی که روی رودخانه‌ای که از میانه روستا می‌گذرد ساخته شده حس و حال خوبی به گردشگرانی می‌دهد که به این روستا سفر می‌کنند، اینجا دیوار‌های سنگچین کوتاه با درختان سر به هم کشیده و چنار‌های کهنسال و صدای شرشر آب که از درون جوی می‌گذرد مناظری بسیار زیبا در مقابل چشم مسافران گشوده است.
به غیر از طبیعت یکی از بهترین تجریبات گردشگرانی که روستای اَلگن را برای طبیعت گردی انتخاب می‌کنند غذا‌های سنتی مردم خونگرم این دیار است.
از شله ناردون تا نان‌های خوش طعم
شله ناردون، یکی از غذا‌های سنتی این روستا‌های اَلگن است که در روز‌های پاییز به ویژه هنگام بارش باران پخت می‌شود این غذا با اناردانه یا همان دانه‌های انار خشک شده، برنج و آبگوشت تهیه می‌شود.
به‌علت وجود بلوطستان‌ها در این منطقه و فراوانی میوه بلوط وحشی، نان بلوط با طعمی متفاوت و میوه بلوط به صورت کبابی از خوراکی‌هایی هستند که احتمالا در مناطق دیگر کشورمان کمتر می‌توانید مثل آن را امتحان کنید.
نوع دیگری از نان که از مخلوط آرد گندم و جو به دست می‌آید و به آن اربیز می‌گویند نیز در این منطقه زیاد استفاده می‌شود، اما به‌خاطر فراوانی دام، کباب‌های بسیار لذیذ یکی از به یادماندنی‌ترین خوراکی‌هایی است که گردشگران در این روستا تجربه می‌کنند.
یکی از مکان‌های خاص روستای "اَلگن" قبرستانش است شیوه تدفین متفاوت در هر نقطه‌ای از ایران، به‌نوعی فولکلور محسوب می‌شود و ارزش دیدن و تحقیق دارد اینجا آرامگاه‌ها را با سنگچین مشخص شده و برای قبور زنان سه سنگ بزرگ و برای قبور مردان ۲سنگ بزرگ در محطه سنگچین درست کرده اند.
قرار گرفتن ۲سنگ کج که با تکیه بر هم نگاه داشته شده اند از نکات جالب توجه این قبرستان است که مشخص‌کننده بالای قبر بوده است.
معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کهگیلویه و بویراحمد گفت: براساس طرح مطالعاتی تدوین شده از سوی کارشناسان روستای "اَلگن" به عنوان پایلوت اقامتگاه‌های بومگردی در استان تعریف شده است.
فرشید کرمی افزود: اکنون چند اقامتگاه بومگردی از سوی متولیان بخش خصوصی در روستای "اَلگن" ایجاد شده است.
اینجا بلوط با زندگی مردم عجین شده است.
اما یکی دیگر از جذابیت‌های مردم شناسی روستای "اَلگن" مشارکت اهالی برای حفظ جنگل‌های بلوط است. اینجا بلوط با زندگی مردم منطقه عجین شده و به اعتقاد ساکنان در روزگاران کهن همزمان با اواخر دوران قاجار و مصادف با جنگ جهانی اول که هموطنان زیادی بر اثر گرسنگی جان خود را از دست دادند، مردم زاگرس‌نشین با استفاده از همین میوه‌های بلوط از قحطی جان سالم به دربردند و تلفاتی را شاهد نبودند به همین خاطر و به دلایل دیگر بلوط برای آنان در حکم میوه بهشتی است.
سعید انصاریان یکی از اهالی این روستا که "بنیاد اَلگن" را در زادگاهش بنا نهاده می‌گوید که با هدف مراقبت و قُرُق یک هزار هکتار از جنگل‌های زاگرس با اتکا به کمک‌های مردمی همراه با مانع شدن ورود دام، حذف کشاورزی در زیر اشکوب و حذف جمع آوری دانه‌های بلوط از سال ۱۳۹۸ تاکنون فعالیت خود را در این منطقه آغاز کرده است.
وی می‌گوید: در این تشکل مردمی افزون بر پیشگیری از فعالیت‌های آسیب زا به طبیعت، تاکنون هزاران بلوط در جنگل‌های نزدیک روستای "اَلگن" کاشته است.
انصاریان تاکید کرد: اعضای این تشکل افزون بر کاشت و مراقبت از بلوط، به آموزش کودکان روستا (حافظان آینده) و بازسازی بنا‌های متروکه بومی برای شکل گیری چرخه اقتصادی و گردشگری روستا می‌پردازد.
∎