محققان می‌گویند نوع دیابت بر خطر حمله قلبی یا سکته مغزی تأثیر می‌گذارد. نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد دیابت نوع یک در مقایسه با دیابت نوع ۲، افراد را در معرض خطر کمتری نسبت به تجربه یک رویداد قلبی عروقی مانند سکته مغزی یا حمله قلبی قرار می‌دهد. این تفاوت اساسی بین این دو نوع دیابت را برجسته می‌کند و بینش‌هایی را ارائه می‌دهد که می‌تواند درمان‌های آینده را رهنمون شود.
دیابت نوع یک و دیابت نوع ۲ از عوامل خطر شناخته شده برای بیماری قلبی هستند. به این دلیل که ناهنجاری‌های متابولیکی که آنها ایجاد می‌کنند به آتروژنز یا تشکیل پلاک در دیواره داخلی شریان‌ها کمک می‌کند. در نتیجه، افراد مبتلا به دیابت در مقایسه با افراد غیر دیابتی تمایل به داشتن تعداد بیشتری پلاک و همچنین قطر شریانی کمتری دارند.
در حالی که هر دو شرایط منجر به افزایش سطح گلوکز خون می‌شوند، دیابت نوع ۱ و نوع ۲ به طور مشخص متفاوت هستند. اولی ناشی از کمبود انسولین است، در حالی که دومی ناشی از مقاومت به انسولین است.
اکنون یک مطالعه جدید به بررسی این موضوع پرداخته است که آیا این تفاوت‌های پاتوفیزیولوژیکی بر خطر قلبی عروقی افراد تأثیر می‌گذارد یا خیر.
براچا گلدسویگ(Bracha Goldsweig)، متخصص غدد کودکان در مرکز پزشکی بی‌استیت(Baystate) در اسپرینگفیلد ماساچوست و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: دیابت نوع یک و نوع ۲ اساساً بیماری‌های متفاوتی هستند. افراد مبتلا به دیابت نوع یک انسولین تولید نمی‌کنند، در حالی که افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ به انسولین مقاومت نشان می‌دهند. مطالعه ما نشان می‌دهد که مدیریت یکسان همه افراد مبتلا به دیابت مناسب نیست و مطالعات اختصاصی برای دیابت نوع یک برای درک بهترین رویکردهای درمانی ضروری است.
شاید تعجب آور باشد که مطالعات اندکی ارتباط بین آسیب‌شناسی زمینه‌ای دیابت نوع یک و بیماری قلبی عروقی را بررسی کرده‌اند. در عوض، درمان بیماری قلبی عروقی مرتبط با دیابت نوع یک از تحقیقات در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ تعمیم می‌یابد. این موضوع در بیانیه علمی مشترک انجمن قلب و دیابت آمریکا که در سال ۲۰۱۴ صادر شد، برجسته شد.
محققان داده‌هایی را به ‌دست آوردند که به صورت طولی بیش از ۱.۵ میلیون بیمار را دنبال می‌کند و برای بهبود کیفیت دیابت و مراقبت‌های قلبی متابولیک در سراسر ایالات متحده طراحی شده است.
جامعه مورد مطالعه شامل ۵۸۲۳ بیمار مبتلا به دیابت نوع یک و ۱۵۶ هزار و ۲۰۴ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ در ۷۵۸ هزار و ۶۴۳ ویزیت از مراکز مراقبت اولیه سرپایی بود. شرکت کنندگان ۴۶ تا ۷۵ ساله بودند و در مجموع ۱۱ هزار و ۹۶ رویداد قلبی عروقی در شرکت کنندگان رخ داد. از این تعداد، ۴۵.۳ درصد سکته مغزی، ۱۹.۵ درصد انسداد بحرانی در شریان‌های اندام تحتانی (ایسکمی اندام)، ۱۷.۱ درصد بای‌پس عروق کرونری، ۱۷.۵ درصد حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد) و ۹.۳ درصد مبتلا به استنت‌های عروق کرونر را تجربه کردند.
محققان پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها دریافتند که احتمال بروز هر گونه رویداد قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک کمتر از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ است. بیماران مبتلا به دیابت نوع یک حدود ۶۳ درصد از خطر ابتلا به یک رویداد قلبی عروقی را در مقایسه با بیماران نوع ۲ داشتند. این احتمال کمتر در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک در گروه‌های سنی ۴۶ تا ۵۵ سال (۶۴ درصد)، ۵۶ تا ۶۵ سال (۶۹ درصد) و ۶۶ تا ۷۵ (۶۲ درصد) در بیماران زن و مرد ادامه داشت.