قدس آنلاین: دولت دونالد ترامپ در راستای احیای سیاست فشار حداکثری و در جدیدترین اقدام ضدایرانی خود به وضع یک بسته تحریم‌های جدید مرتبط با صنعت نفت کشورمان اقدام کرده است.
وزارت خزانه‌داری آمریکا در حالی هدف از این اقدام که بیش از ۳۰ شخص، شرکت و کشتی مرتبط با جمهوری اسلامی را هدف گرفته است را اختلال در شبکه‌های مالی تسهیل‌کننده فعالیت‌های تجاری نفت تهران عنوان می‌کند که از سوی دیگر این حرکت را بخشی از راهبرد بزرگ‌تر خود برای محدودسازی برنامه هسته‌ای در نظر می‌گیرد. کاخ سفید جنگ ترکیبی را با پیشران‌های مسائل سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی و اجتماعی در نظر گرفته است و در این میان نظام تحریم‌ها جایگاه ویژه‌ای در پیشبرد اهداف مدنظر دارد. در همین راستا، رسانه دویچه وله در گزارشی خبر داده مایک لاولر، نماینده جمهوری‌خواه و مک کورمیک، نماینده دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا روز جمعه ۳ اسفند طرحی فراحزبی را ارائه کرده‌اند که هدف آن «تقویت تحریم‌های نفتی علیه جمهوری اسلامی و افزایش فشار بر حکومت ایران» است.
تکرار سیاست آزموده شده و پیشین ترامپ!
اما تکرار سیاست آزموده شده و پیشین ترامپ در دولت دوم خود که براساس همان فرضیه‌ها و گزاره‌های نادرست پیشین بنا شده و نه تنها تناقض در گفتار و رفتار ترامپ را نشان می‌دهد، بلکه ایران را در شرایطی قرار می‌دهد که چشم‌اندازی برای مذاکره و دستیابی به توافق مدنظر با ایالات متحده متصور نباشد. این در حالی است که براساس گزارش میدل ایست آی‌نیوز، برخلاف انتظار واشنگتن، فشار حداکثری برای آمریکا گران تمام شده است؛ ایران با کاهش تعهدهای خود براساس برجام، غنی‌سازی اورانیوم خود را از ۵/۳ درصد براساس برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) به بیش از ۶۰ درصد افزایش داد، ذخایر اورانیوم غنی شده خود را افزایش داد و سانتریفیوژهای نصب شده خود را توسعه داد. همچنین آنچه جایگاه و اثرگذاری تحریم‌ها در راستای پیگیری سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ علیه ایران را با چالش مواجه می‌کند، عدم پیروی چین از این رویکرد خصمانه است که جایگاه ویژه‌ای در صادرات نفتی ایران و دور زدن تحریم‌ها دارد. چنان که در همین زمینه، براساس آمارهای شرکت کپلر، انتظار می‌رود میزان صادرات نفت ایران به چین در ماه فوریه به ۷۴/۱ میلیون بشکه در روز برسد که این رقم ۸۶ درصد بیشتر از ژانویه است.
احتمال تغییر رویکرد آمریکا وجود دارد
در همین زمینه رحمان قهرمانپور، تحلیلگر مسائل آمریکا در گفت‌وگو با قدس تصریح کرد: دونالد ترامپ درصدد است ایران را از طریق اعمال فشار حداکثری به پای میز مذاکره بکشاند. این موضوع به دلیل رویکردی است که در نظر گرفته بود، بدین معنا که بسترهای اجرای این سیاست از قبل آماده بود و حتی این روش را درباره روسیه نیز به شکل دیگری به کار برده و عنوان می‌کرد اگر مسکو بر سر میز مذاکره درباره اوکراین حاضر نشود، کمک‌ها به کی‌یف را افزایش داده و روسیه را تحت فشار می‌گذارد. بنابراین سیاست واشنگتن مشخص است، منتهی راهبرد او توقف و ماندن در سیاست فشار حداکثری نیست.
قهرمانپور معتقد است: ترامپ خودش را به عنوان شخصیتی قدرتمند تعریف کرده و به ویژه در دولت دوم به دنبال این است نشان دهد قادر به انجام کارهایی است که سایر رهبران جهان توانایی انجام آن را ندارند، مانند ورود او در ماجرای اوکراین و غزه - ترامپ به عنوان فردی خودشیفته چندی پیش با انتشار عکسی از تاج‌گذاری، خودش را پادشاه نامید-. طبیعتاً در این راستا توافق با ایران هم برای او اهمیت زیادی دارد و بدین ترتیب سیاست فشار حداکثری را به عنوان مقدمه و ابزاری برای توافق و مذاکره با جمهوری اسلامی در نظر می‌گیرد. اما اینکه در اجرای راهبرد فشار حداکثری موفق خواهد بود یا نه، به عوامل مختلفی بستگی دارد و واکنش تهران در رأس آن قرار دارد که آیا فشارها را می‌پذیرد یا نه. بر همین اساس، مقامات کشورمان در دیدار امیر قطر پیامی را منتقل کردند مبنی بر اینکه در چنین شرایطی که آمریکا به دنبال اعمال و تشدید فشارهاست، مذاکره‌ای صورت نخواهد گرفت. بنابراین احتمال دارد کاخ سفید درباره رویکرد خود تا حدودی تجدید نظر کند، بدین معنی که سرعت اجرای سیاست فشار حداکثری را مقداری کاهش دهد.
ترامپ به دنبال یک توافق سریع
این کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: نتایج تحریم‌ها و گام بعدی سیاست فشار حداکثری بستگی به تعاملات مختلف دارد و باید دید ترامپ حاضر به تغییر خط مشی خود است یا نه و ایران تحت چه شرایطی حاضر به مذاکره خواهد شد. اما آنچه مشخص است رئیس جمهور آمریکا به دنبال یک توافق سریع است. یعنی زمان برای ترامپ بسیار مهم است، زیرا به سرعت می‌خواهد نشان دهد به قول‌هایی که در زمان انتخابات به رأی‌دهندگان داده بود، عمل کرده است. با فرض بر تداوم فشار حداکثری، پرسش بزرگی درباره همراهی و کمک یا عدم همراهی روسیه و چین با آمریکا هم مطرح می‌شود. زیرا همین حالا مسکو در حال مذاکره با واشنگتن است، طبیعتاً اگر بخواهد مشکلات خود را با آمریکا حل کند و ۳۰۰ میلیارد دلار توقیف شده در اروپا را پس بگیرد، مجبور به همراهی با سیاست‌های ایالات متحده است. در چنین شرایطی امکان دارد یکی از خواسته‌های آمریکا این باشد که روسیه حمایت و کمک‌های لازم به ایران را نداشته باشد و او را تنها بگذارد.
قهرمانپور تأکید کرد: اما درباره چین امکان دارد ترامپ از چین بخواهد بر ایران اعمال فشار کند و از کشورمان نفت نخرد. گرچه پکن نشان داده به درخواست‌های واشنگتن به صورت کامل گوش نمی‌دهد، اما از سمتی هم چندان بی‌توجه نیست و احتمال دارد تحت فشارهای ترامپ، میزان خرید نفت از ایران را کاهش دهد. در نتیجه درباره همراهی یا عدم همراهی روسیه و چین با رویکرد فشار حداکثری آمریکا، فعلاً پاسخ آن قطعی نیست و باید دید نتیجه مذاکرات اوکراین چه خواهد شد.
انتهای پیام/