محمدحسن گودرزی در عصر ایران نوشت: بعد از انتخابات روز یکشنبه در آلمان پیروزی اتحاد احزاب دموکرات مسیحی / سوسیال مسیحی (CDU / CSU) قطعی به نظر می‌رسید. بنابر اعلام کمیته این اتحاد موفق شد ۲۸.۵۲ درصد آراء را به خود اختصاص دهد. با این همه چیزی که بیش از هرچیز نظرا را به خود جلب کرد موفقیت حزب راست افراطی AFD با ۲۰ درصد آرا بود. اقتصاد و مهاجرت دو موضوعی بود که بیش از هر چیز دیگری مورد توجه رای دهندگان در آلمان قرار داشت.
ژاکوب هیلبرون (Jacob Heilbrunn) سردبیر نشنال اینترست (The National Interest) در یادداشتی که در همین تارنما منتشر کرده به بررسی نتایج انتخابات آلمان پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
مطمئناً انتخابات آلمان در روز یکشنبه باشکوه نبود، اما به احتمال زیاد منجر به یک ائتلاف بزرگ خواهد شد. پس از دهه‌ها انتظار، فریدریش مرتس، رئیس دموکرات‌های مسیحی، قرار است صدراعظم بعدی در یک دولت ائتلافی با سوسیال دموکرات‌ها شود، حزبی که دولت قبلی را رهبری می‌کرد اما تنها ۱۶ درصد از کل آرا را به دست آورد. برای آلمان، این نشان‌دهنده آخرین فرصت برای تقویت اقبال احزاب اصلی، احیای اقتصاد و مهم تر از همه تغییر جهت آلمان از وسوسه رفتن به سوی راست افراطی است.
وقتی روز یکشنبه در مقر اتحادیه سوسیال مسیحی در مونیخ (که حزب خواهر باواریایی دموکرات‌های مسیحی است) در یک میهمانی انتخاباتی شرکت کردم، کارشناس انتخابات، آنتونیا فریر، برای من توضیح داد “آلمان کشوری تحت فشار است.”
این به توضیح روحیه خویشتن دارانه در مقر مونیخ و لحن جدی خود مرتس در سخن رانی برای وفاداران حزب در خانه کنراد آدناور در برلین کمک کرد. یک روز قبل، در یک تجمع سیاسی جشن در لوونبرائوکِلر، مرتس قبلاً به مخاطبان اشاره کرده بود آمریکا لزوماً شریک قابل اعتماد آلمان و اروپا نیست.
او روز یکشنبه پا را فراتر گذاشت. او هشدار داد آمریکای دونالد ترامپ شباهت‌هایی به روسیه ولادیمیر پوتین دارد و آلمان نمی‌تواند روی این حساب کند که ترامپ چتر هسته‌ای آمریکا را بر فراز اروپا گسترش دهد.
او در تلویزیون ملی آلمان گفت: “اولویت مطلق من تقویت هر چه سریع تر اروپا خواهد بود تا بتوانیم گام به گام به استقلال واقعی از ایالات متحده دست یابیم.”
مرتس افزود: “هرگز فکر نمی‌کردم چیزی شبیه به این را در یک برنامه تلویزیونی بگویم. اما حداقل پس از اظهارات دونالد ترامپ در هفته گذشته، واضح است که آمریکایی‌ها، حداقل این بخش از آمریکایی‌ها، این دولت، تا حد زیادی نسبت به سرنوشت اروپا بی‌تفاوت هستند.”
در مرکز نگرانی‌های مرتس جنگ در اوکراین قرار دارد که دیروز سومین سال تهاجم روسیه را گذراند. اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، برای اعلام بسته حمایتی جدید ۳.۵ میلیارد یورویی از کی‌یف بازدید کرد.
وی گفت: “اوکراین آزاد و مستقل به نفع کل جهان است.”
او تاکید کرد اتحادیه اروپا انتقال سلاح و مهمات به اوکراین را تسریع خواهد کرد. علاوه بر این، شبکه‌های برق اوکراین و مولداوی در مسیر ادغام کامل در بازار برق اروپا تا پایان سال آینده قرار دارند.
تحت رهبری مرتس، آلمان نقش کلیدی در تقویت حمایت اروپا از اوکراین ایفا خواهد کرد. در طول جنگ سرد، رابطه فرانسه و آلمان کلیدی برای مقابله با اتحاد جماهیر شوروی بود. مرتس آن را برای مقابله با پوتین احیا خواهد کرد. امانوئل مکرون، رییس جمهوری فرانسه، قبل از سفر به واشنگتن برای دیدار با ترامپ درباره اوکراین، با مرتس مشورت کرد.
در عین حال، مرتس برای تقویت هزینه‌های دفاعی تلاش خواهد کرد، اظهار داشته آلمان ممکن است نیاز به تعدیل بدهی خود داشته باشد. اما پیروزی محدود او به این معنی خواهد بود که او با یک معما روبرو است.
دموکرات‌های مسیحی و سوسیال دموکرات‌ها ۳۲۸ کرسی دارند. چپ و راست در اقلیت اما دست و پاگیر در بوندستاگ با ۲۱۶ کرسی هستند. اصلاح بدهی یا صندوق‌های ویژه، وابسته به رای اکثریت یعنی دو سوم نمایندگان است و تنها با همکاری آنها می‌تواند رخ دهد.
هر دو حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان (AFD)، که بیش از ۲۰ درصد در انتخابات به دست آورد و به دومین حزب بزرگ در بوندستاگ تبدیل شد، و حزب چپ افراطی دی لینکه از رویکردی نرم در قبال مسکو حمایت می‌کنند.
علاوه بر این، جناحی در SPD، همانطور که کریستیان فورستنر، نماینده واشنگتن بنیاد هانس-سیدل، معتقد است به “ادامه سنت Ostpolitik” یا تنش‌زدایی با شرق اعتقاد دارد. او خاطرنشان می‌کند: “آنها هنوز به این باور استراتژیک پایبند هستند که بدون روسیه صلحی در اروپا وجود ندارد. و مسکو کلید امنیت اروپای شرقی را در دست دارد.”
با این وجود، مرتس به طور مداوم در تلاش است تا به آلمانی‌ها هشدار دهد دوران رکودی که تحت رهبری صدراعظم سابق اولاف شولتز حاکم بود باید به پایان برسد.
او مستقیم و قاطع بوده و نوعی بینش اخلاقی را به نمایش گذاشته که شولتز قادر به بیان آن نبود. هم اقتصاد و هم سیاست خارجی آلمان به یک تجدید نظر اساسی نیاز دارند. با حضور AFD در حاشیه، هر ائتلاف جدید دولت آلمان باید با هم متحد شوند یا جداگانه نابود شوند.