با وجود اينكه آغاز مذاكرات ژنو با محوريت سازمان ملل يا مذاكرات محرمانه در مسقط پايتخت عمان اميد به حل سياسي بحران يمن را فراهم كرده بود اما عربستان با ناكام گذاشتن اين مذاكرات تجاوزات جديدي را اينبار در عرصه زميني تقريباً بلافاصله بعد از پايان ماه مبارك رمضان آغاز كرد و با وارد كردن همزمان نيروهاي مزدور از عدن و نيروهاي القاعده از حضرموت به اشغال زميني بخش‌هاي جنوبي يمن دست زد. در مقابل نيروهاي انصار الله و ارتش يمن ابتدا در برابر تجاوز زميني نيروهاي مزدور مقاومت كردند و سپس براي كاهش تلفات خود به عقب نشيني تاكتيكي از اين مناطق دست زدند و تأمين امنيت اين مناطق را به خود جنوبي‌ها از جمله جنبش حراك سپردند و محمد البخيتي عضو شوراي سياسي انصار الله در مصاحبه با الميادين در خصوص چرايي ورود انصار الله به عدن و مناطق جنوب و عقب نشيني از اين مناطق گفت: «ما پس از آنكه منصور هادي از صنعا به عدن رفت تصميم گرفتيم به سمت عدن برويم زيرا وي صنعا را پايتخت اشغالي و عدن را پايتخت موقت اعلام كرده بود و خواستار مداخله نيروهاي خارجي شد و با القاعده متحد شد و اعلام جنگ كرد، بنابراين ما زماني به سمت عدن رفتيم كه وي به ما اعلام جنگ كرده بود و شبه نظاميان طرفدار او پادگان‌ها و مراكز دولتي را اشغال و شروع به كشتار نظاميان و برخي شهروندان اهل مناطق ديگر كردند. براين اساس ما ناچار به مداخله شديم و هدف ما مقابله با داعش و شكست دادن طرح منصور بود. هدف ما مقابله با مردم جنوب و جنبش جنوب نبود اما متأسفانه رسانه‌هاي سعودي موفق شدند افكار عمومي جنوب و خصوصاً جنبش جنوب را گمراه كنند و آنها را به سمت مقابله با كميته‌هاي مردمي و انصارالله سوق دادند. در اين ميان اخوان‌المسلمين و سلفي‌ها و القاعده و داعش نيز موج سواري كردند و همگي زير پرچم جنبش جنوب جمع شدند، به همين علت ما عقب‌نشيني كرديم و به برادران در جنبش جنوب نيز اعلام كرديم از جنوب عقب نشيني مي‌كنيم و مسئوليت حفظ امنيت اين منطقه برعهده شماست و جامعه را از دست القاعده و داعش نجات دهيد.» براين اساس با عقب نشيني انصارالله از جنوب يمن مسئوليت جنوبي‌ها و جنبش حراك در دفع تجاوز خارجي بيش از پيش افزايش يافته است و هرگونه تساهل و همكاري در برابر تجاوز خارجي آنها را به شريك تجاوز سعودي‌ها تبديل خواهد كرد. عقب‌نشيني انصارالله از مناطق جنوبي نتيجه ديگري هم در پي داشته و آن اينكه اختلافات داخلي ميان نيروهايي را كه عربستان در اين تجاوز نظامي به كار گرفته است تشديد مي‌كند. چنانكه روزنامه امريكايي واشنگتن پست در گزارشي با بيان اينكه بعد از عقب نشيني انصارالله و ارتش از جنوب يمن هرج و مرج اين مناطق را فراگرفته تصريح كرد: گروه‌هاي تروريستي در جنوب يمن به علت منفعت طلبي به جان يكديگر افتاده‌اند و ناامني برخي از مناطق جنوبي اين كشور را فرا گرفته است.
از طرف ديگر حوثي‌ها به موازات عقب نشيني از مناطق جنوبي به پيشروي‌هايي در استان‌هاي نجران، جيزان و عسير واقع در شمال يمن دست زده‌اند و تلفات نظامي سنگيني را بر نيروهاي سعودي وارد كرده‌اند. چنانكه از بين 173 تانك و خودروهاي زرهي كه نيروهاي مقاومت مردمي يمن و ارتش يمن تاكنون موفق به نابودي آن شده‌اند 119 مورد از آنها به جيزان تعلق داشته است. پيشروي نيروهاي يمني در اين سه استان از يك بعد ديگر نيز حائز اهميت است و آن اينكه اين استان‌ها در گذشته به يمن تعلق داشته اما در جريان جنگ سال 1934 به مدت 60 سال تحت الحمايه عربستان قرار گرفت و اكنون سال‌هاست كه اين دوره به پايان رسيده است. از اين ديد مي‌توان گفت يمني‌ها اكنون تهديد ناشي از تجاوز نظامي عربستان به اين كشور را به فرصتي براي بازگرداندن اين مناطق به سرزمين مادري خود تبديل كرده‌اند و اين هم يكي ديگر از شاخص‌هاي نتايج معكوس عربستان از تحميل جنگ بر يمن بوده است.  از همه مهم‌تر اينكه عربستان ماه‌هاست جنگ را به لحاظ اخلاقي باخته و به عنوان يك كشور اسلامي و مدعي خادم حرمين شريفين جناياتي را در حق مردم يمن (كه اكثر قريب به اتفاق آنها عرب و مسلمان هستند)مرتكب شده است كه در طول تاريخ اسلام و عرب بي‌سابقه بوده و حتي رژيم صهيونيستي نيز جرئت ارتكاب اين همه جنايت را به خود در فلسطين نمي‌داده است.