حجت الاسلام هادی سروش، استاد حوزه، در کانال تلگرامی خود نوشت:
تشخیص جای صلح بر اساس آموزه هایِ دینی اهمیت بسزایی دارد.
ادعای ما این است؛ صلح در جایی که مورد تایید و یا خواسته افکار عمومی باشد، و منافع عمومی مسلمین و اهداف آنان را تامین شود، و بتواند از خطرات بعدی نسبت به اسلام و شهروندان جامعه ایمنی فراهم آورد و باعث جلب امکانات برای پیشرفت کشور شود و بر مصلحت ملی و منفعت عمومی باشد، بسیار بجا و بلکه ضروری است.
اما صلح در غیرجای خود، یعنی در موضع ذلت، و تسلیم شدن در برابر باج خواهی و زورگیری، آن هم در موقعیت برتریِ سپاه مسلمین، و برخاسته از افراد سست و ضعيف الايمان باشد، درست نیست.
برای اثبات این ادعا باید به بررسی قرآنیِ این موضوع که اتفاقا از سوالات رایج درباره صلح با دشمن است پرداخت.
صلح آخرین مرحله ارتباط ایجابی و اثباتی است که قبل از آن مراوده و مذاکره و مرابطه مطرح است و وقتی بحث صلح به بررسی کامل برسد، موضوعات دیگر هم میتواند واضح باشد.
آیه ای در قرآن است که مسلمین از صلح با دشمن برحذر داشته و آن آیه چنین است؛
فَلَا تَهِنُواْ وَتَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱلسَّلۡمِ وَأَنتُمُ ٱلۡأَعۡلَوۡنَ وَٱللَّهُ مَعَكُمۡ وَلَن يَتِرَكُمۡ أَعۡمَٰلَكُمۡ
پس هرگز سست نشويد و [از دشمنان] صلح [ذلّت بار] نطلبيد درحالى‌كه شما برتريد، و خداوند با شماست و هرگز از [ثواب] اعمالتان نمى‌كاهد. (سوره محمد /۳۵)
این آیه؛ یک مفاد و مفهوم دارد و یک شان نزول
و یک برداشت از آن میتوان داشت.
اما مفاد آیه همان چیزی است که در ترجمه ها آمده و آن؛ عدم جواز سستی و فراخواندنِ كافران بصلح است و علت این نهی در برتریِ قوای مسلمان در ظاهر و باطنِ ایمانی آنان است.
شأن نزول آیات؛ در بحبوبه جنگ اُحد بوده است.
با توجه به این شان نزول در مطلب بعدی باید ببینیم میتوان در شرائط غیر جنگی به آیه تمسک کرد؟
اما برداشت از آیه؛
مطلب نخست این است؛ هیچ گاه نمیتوان برای قضاوت درباره یک موضوع از دیدگاه آموزهای اسلام نظر به یک آیه نظر کرد و با یک محدودیت پژوهشی، نظریه پردازی نمود.
لذا باید بحث صلح با دشمن در قرآن را باتوجه به آیات مختلف در این موضوع دید.
مطلب دوم؛ اسلام، دین خون و جنگ نیست بلکه گرایش به مدارا و صلح دارد در آیه ۱۲۸ سوره نساء میخوانیم؛ “الصُّلْحُ خَيْرٌ”.
مطلب سوم؛ دعوت به صلح حتی در زمان جنگ هم در قرآن مطرح است؛ در سوره انفال آیه ۶۱ به پیامبر (ص) خطاب میفرماید؛
“وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ؛
و اگر تمايل به صلح نشان دهند، تو نيز از در صلح درآى؛ و بر خدا توكّل‌كن، كه او شنوا و داناست.”
مطلب چهارم؛ در آیه بعد از آنجا که احتمال فریبکاری از سوی دشمن مطرح است، قرآن نوید مدد و یاری الهی را میدهد؛ “وَإِن يُريدوا أَن يَخدَعوكَ فَإِنَّ حَسبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذي أَيَّدَكَ بِنَصرِهِ وَبِالمُؤمِنينَ.”
ناگفته نماند؛ امروز جهان در آتشِ تهمتِ خونین بودنِ اسلام و خشونت گراییِ دینی به انگیزه “اسلام ستیزی” می سوزد و دشمن با تبلیغ فراوان همت بر تخریبِ چهره رحمانی اسلام کرده!
در چنین شرائطی ضروری است در عین دفاع از دین و جامعه دینی، با استقبال از آرامش و صلح و زندگی بهتر با رعایت حقوق بین المللی؛ چهره رحمانی اسلام را به دنیا گزارش کنیم.
انتهای پیام