روزنامه اعتماد در یک یادداشت نوشت: استراتژی واسازی وفاق در سیاست و مدیریت دولتی به معنای تمرکز گروه‌ها و سازمان‌ها بر منافع مشترک به جای اختلافات است. این استراتژی در جوامع پیچیده اهمیت دارد و به ویژه در جوامع غیر دموکراتیک برای کاهش تأثیر گفتمان دولت مستقر به کار می‌رود. در این فرآیند، واسازی می‌تواند به تخریب ساختارهای موجود منتهی شود، به‌ویژه زمانی که از درون انجام می‌شود. گفتمان‌های اصلاح‌گرانه در چنین مواقعی اغلب پوپولیستی می‌شود و می‌توان هر چیزی را اثبات کرد.
واسازی یک مفهوم صرفاً منفی نیست و در آن خراب کردن ساختار و ساخت دوباره آن به‌طور همزمان انجام می‌شود. در این فرآیند، ناپایداری‌ها و ضعف‌های زیر سطح پنهان می‌شود. در دولت‌هایی که در آنها وحدت و انسجام داخلی وجود ندارد، مانند "قروت جت" که از مخلوط کِشک‌های مختلف ساخته شده است، اتحاد و یکپارچگی از بین می‌رود و دولت به شدت ناکارآمد می‌شود. اگر در ارتباط دولت و ملت پیوند معنایی ایجاد نشود، ممکن است به تخاصم اجتماعی تبدیل شود.
برای تحقق گفتمان دولت وفاق، نیاز به ایجاد فهم مشترک میان گروه‌ها و پذیرش واقعیت‌ها وجود دارد. سیاست‌های ایدئولوژیک و شعارهای آرمانگرایانه باید کنار گذاشته شوند. همچنین، باید از افرادی که همفکر هستند برای پیشبرد اهداف دولت استفاده شود، نه کسانی که در راستای سقوط دولت تلاش می‌کنند. مداخلات مختلف، از جمله مداخلات نهادهای انقلابی و امنیتی، می‌تواند در مسیر پیشرفت دولت کارشکنی کند. دولت پزشکیان باید از نظرات نخبگان و طبقه متوسط حمایت کند و در صورت عدم تغییر در چینش نیروها و مداخله هژمونی، احتمال دچار شدن به سرنوشت دولت‌های گذشته وجود دارد.