کارشناسان آثار باستانی می‌گویند بیش از ۶۰ درصد از عرصهٔ محوطه‌های باستانی بندر سیراف در استان بوشهر به دلیل ساخت و ساز غیر مجاز از بین رفته است.
محمد کنگانی، مدیر انجمن «سیراف پارس موزه»، روز یکشنبه پنجم اسفند با اشاره به کمبود جدی زمین در سیراف، در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا گفت مردم برای رفع این کمبود در حال ثبت سندهای دست‌ساز هستند و ادارهٔ ثبت اسناد نیز آن‌ها را «به راحتی ثبت می‌کند».
بندر سیراف شهری تاریخی در شهرستان کنگان در استان بوشهر است که در گذشته نقش به‌سزایی در تجارت در جادهٔ ابریشم داشته است.
کارشناسان آثار باستانی این بندر را «مهم‌ترین سند حاکمیت ایران در خلیج فارس» معرفی می‌کنند.
مدیر انجمن «سیراف پارس موزه» در این زمینه به خبرگزاری ایلنا گفت در حالی که حاکمان کشورهای حوزهٔ خلیج فارس «سودای خلیج عربی» را در سر دارند ما با دست خودمان این سند تاریخی را پاک می‌کنیم.
محمد اسماعیلی، سرپرست کاوش‌های محوطه‌های باستانی سیراف، نیز با تأیید ساخت و ساز در بخش بزرگی از محوطهٔ این اثر تاریخی به خبرگزاری ایلنا گفت: «سیراف تقریباً نابود شده و هیچ‌کس نیست به این منطقهٔ مهم تاریخی کمک کند.»
این استاد دانشگاه تهران در ادامه با بیان این‌که ۵۰ درصد از محدودهٔ شهری بندر سیراف بر پهنهٔ این اثر تاریخی است، گفت کافی است در بازهٔ زمانی ۲۰ سال گذشته در «گوگل ارث» نقشهٔ سیراف را جستجو کنید تا گسترش ساخت و سازها را در حریم این اثر تاریخی مشاهده کنید.
آقای اسماعیلی در ادامه گفت شهرداری این شهر در پاسخ به اعتراض‌های اعلام کرده است این موضوع به این نهاد ارتباطی ندارد و مردم تنها با پرداخت جریمه به شهرداری به ساخت بناهای خود ادامه می‌دهند.
این خبر در حالی منتشر شده که در ماه‌های گذشته اخبار زیادی مبنی بر تخریب آثار باستانی در نقاط مختلف ایران منتشر و بی‌توجهی نهادهای مسئول از جمله میراث فرهنگی با اعتراض شدید فعالان این حوزه روبرو شده است.
اتفاقاتی نظیر تخریب کوه مهر (کوه رحمت) تخت جمشید، رسیدن متروی شیراز به ۵۰۰ متری حافظیه، رشد گل‌سنگ بر سطح بناهای تخت جمشید و مرمت غیراصولی کاخ کیومرث داراب در استان فارس مواردی از این دست هستند.
در همین حال رضا صالحی امیری، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ایران مهر امسال در واکنش به اعتراضات و متهم‌کردن مدیران این سازمان به «انفعال» مقابل این تخریب‌ها، گفت: «این‌که گفته می‌شود وزارت میراث فرهنگی در برابر این اتفاقات منفعل عمل کرده است، یک قضاوت است.»