محمد لطفی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: مهندسی، نه‌تنها یک رشته علمی، بلکه زیربنای اصلی توسعه فناوری و زیرساخت‌های جوامع مدرن است.

وی با اشاره به این جایگاه خاطرنشان کرد: مهندسان در تمامی حوزه‌ها، از فناوری اطلاعات و هوش مصنوعی گرفته تا مهندسی پزشکی و صنایع، نقشی کلیدی ایفا می‌کنند.

این عضو هیات علمی اضافه کرد: کشورهایی که در حوزه مهندسی سرمایه‌گذاری کرده‌اند، توانسته‌اند تحولات چشمگیری در اقتصاد و کیفیت زندگی مردم ایجاد کنند.

لطفی بیان کرد: با این‌ حال، مسیر مهندسی در ایران با چالش‌هایی نیز همراه است که یکی از مهم‌ترین چالش‌های کنونی، فاصله میان دانش نظری و مهارت‌های عملی در محیط کار است.

عضو هیأت علمی گروه مهندسی کامپیوتر دانشگاه آیت‌الله العظمی بروجردی(ره) ادامه داد: بسیاری از فارغ‌التحصیلان مهندسی، به دلیل کمبود تجربه عملی، در ورود به بازار کار با دشواری مواجه می‌شوند و دانشگاه‌ها باید علاوه بر آموزش مفاهیم نظری، بر مهارت‌محوری تأکید کنند.

لطفی تصریح کرد: برگزاری کارگاه‌های عملی، پروژه‌های صنعتی مشترک با شرکت‌ها و ایجاد فضای نوآوری در دانشگاه، می‌تواند نقش بسزایی در توانمندسازی دانشجویان داشته باشد.

وی همچنین بر اهمیت نرم‌افزارهای آزاد و متن‌باز در توسعه علمی و فناوری تأکید کرد و افزود: این دسته از نرم‌افزارها نه‌تنها به کاهش هزینه‌های توسعه کمک می‌کنند، بلکه فرصت یادگیری، نوآوری و همکاری بین‌المللی را برای مهندسان فراهم می‌سازند. در دنیای امروز، بسیاری از پیشرفت‌های بزرگ در حوزه فناوری، از جمله سیستم‌عامل لینوکس، مرورگر فایرفاکس و پایگاه‌های داده‌ای مانند MySQL، بر پایه نرم‌افزارهای متن‌باز شکل گرفته‌اند.  

عضو هیات علمی دانشگاه یادآور شد: ترویج فرهنگ استفاده و مشارکت در توسعه این نرم‌افزارها، می‌تواند نقش مهمی در ارتقای دانش فنی مهندسان ایرانی و ورود آن‌ها به بازارهای جهانی ایفا کند.

لطفی اظهار کرد: مسئولیت اجتماعی مهندسان، فراتر از حل مسائل فنی است. آن‌ها باید درک عمیقی از تأثیر کار خود بر جامعه داشته باشند. توسعه پایدار، حفاظت از محیط‌زیست و ایجاد فناوری‌هایی که به بهبود کیفیت زندگی کمک کنند، باید در اولویت فعالیت‌های مهندسی قرار گیرد.  

وی خاطرنشان کرد: آینده مهندسی در ایران، در گرو پیوند میان آموزش، نوآوری و مسئولیت اجتماعی است؛ مسیری که با بهره‌گیری از دانش روز، همکاری‌های بین‌رشته‌ای و حمایت از رویکردهای باز و مشارکتی، می‌توان آن را هموار ساخت.

انتهای پیام