به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: محمد ابراهیم انصاری لاری(مدیرعامل سازمان منطقه آزاد کیش) در روزنامه هم‌میهن نوشت: «مذاکره بالذات قابلیت ارزیابی ندارد و از ملاحظه نتایج است که می‌توان آن را خوب یا بد دانست. معاهده صلح حدیبیه در میانه مشاجرات نسبتاً تند و وهن‌آمیز مشرکان با مسلمانان آن هم در حضور رسول خدا به نگارش درآمد و ظاهر این معاهده، آن‌قدر تحقیرکننده به نظر می‌رسید که هنگام انشای مفاد آن و موافقت پیامبر با بندهایی که به‌صراحت نوعی عقب‌نشینی حضرت تلقی می‌شد، اعتراض و خشم برخی از مسلمانان را به دنبال داشت. با این وصف در کمال شگفتی آیه شریفه «انا فتحنا لک فتحا مبینا» در شأن همین معاهده نازل شد.
کمترین درسی که از این نحو سلوک نبی‌مکرم می‌توان گرفت، این است که اگر با مذاکره و گفت‌وگو کمترین احتمال برای رسیدن به یک توافق منصفانه و شرافتمندانه و در نتیجه پرهیز از تقابل‌های فرساینده و پرخسارت وجود داشته باشد، از آنجایی که محتمل، یعنی موضوع احتمال، امر بزرگ و مهمی است، بر اساس سیره پیامبر باید تا جایی که ممکن است نه‌تنها از بستن درهای گفت‌وگو جلوگیری شود؛ بلکه از کوچک‌ترین بهانه و مجال ممکن برای گشودن باب گفت‌وگو باید بهره‌برداری شود تا بدین وسیله، حداکثر مساعی و تلاش برای حفاظت از جان و صیانت از مال مسلمین صورت گرفته باشد. البته، اگر همه این راه‌ها بسته شد و لجاجت و زیاده‌خواهی و خوی استکباری طرف مقابل سبب شد مجال و فرصتی برای برون‌رفت از وضعیت مقابله و درگیری باقی نماند، زمان مقاومت شجاعانه و عزتمندانه فراخواهد رسید. برای ایران و شرایط پیش رو، تجربه بزرگ و تلخ برجام بدفرجام نیز می‌تواند چراغ راه این دور از گفت‌وگوها باشد که هم مذاکرات در مسیری هدایت شود که بیشترین و بهترین نتایج را به همراه آورد و هم این‌بار، از طرف مقابل ضمانت اجراهای محکم برای پایبندی به تعهدات‌شان اخذ شود تا اتفاق شوم خروج یکجانبه از برجام تکرار نشود.
اخیرا رئیس‌جمهور گفته‌اند: «آنها نمی‌خواهند مذاکره کنیم، می‌خواهند پیش آنها برویم و ذلیل شویم». آقای رئیس‌جمهور عزیز و محترم! این «آنها»، همزمان با انتشار یادداشتی، دائماً و به تکرار از آمادگی برای گفت‌وگو و توافق هم سخن گفته‌اند. آیا احتمالی ولو ناچیز نمی‌دادید که در صورت گفت‌وگو به نتیجه اندک بهتر از ادامه فشار حداکثری برسید؟ ساده‌ترین و روشن‌ترین برداشت برخورنده و آزاردهنده‌ای که می‌توان کرد، این است که از نظر شما عزت ما آن‌قدر لرزان و شکننده و اعتمادبه‌نفس ما آن‌قدر ضعیف و هیبت و هیمنه طرف مقابل آن‌قدر گیرا و مسلط است که به صرف نشستن بر سر میز گفت‌وگو خود را ذلیل و حقیر خواهیم دید که قطعاً منظور شما این نبوده و نیست.
آیا بهتر نبود و نیست که شما هم با شجاعت و اعتماد به نفس، برای گفت‌وگو اعلام آمادگی کنید و بعد از چهل سال و برای اولین بار مذاکره مستقیم میان دو رئیس‌جمهور کشور ایران و آمریکا را جامه عمل بپوشانید و هوشمندانه، عاقلانه و شرافتمندانه از منافع ملک و ملت دفاع کنید؟ این‌بار فرصتی نادر برای ایران فراهم شده تا عَلَم ِمذاکره را از دست آمریکا بگیرد و همزمان توپ فربه چهل‌ساله دشمنی و اختلاف را با درایت و ذکاوت به زمین طرف مقابل بیندازد و نتیجه چه یک توافق باشد و چه سرکشی طرف مقابل و ادامه خصومت، اما همزمان عزت و سربلندی ایرانیان نیز به دنیا ثابت خواهد شد».
نویسنده متن، نه تنها سواد تاریخی ندارد بلکه می‌خواهد تجارب تلخ دهه اخیر را هم به فراموشی بسپارد و نسخه تجربه چندباره عبرت‌ها را دوباره بپیچد! در موضوع صلح حدیبیه، یاران و همراهان رسول خدا(ص) با پیامبر بیعت کردند که تا پای جان در برابر تهدید دشمنان بایستند و در میان آنها، کسی نسخه تسلیم‌طلبی نپیچید. این در حالی است که برخی منافقین علی‌الدوام خواستار تسلیم در برابر تهدیدها و فشارهای غرب بوده‌اند.
از سوی دیگر، هنگامی که مشرکان پیمان صلح را زیر پا گذاشتند، دستور اردوکشی برای فتح مکه رسید. اما برخی عناصر غربگرا با وجود تجربه برجام که به غلط آن را با صلح حدیبیه مقایسه می‌کردند، امروز هم برای چندمین‌بار(با وجود اثبات عهدنشناسی آمریکا) باز هم نسخه مذاکره و سازش می‌پیچند که این نشانه سفاهت یا عاملیت آنها برای دشمن است.
اگر به ادعای نویسنده «مذاکره را باید با ملاحظه نتایج و ثمرات آن ارزیابی کرد»، جنازه پایمال شده برجام، برای سنجیدن مذاکره با شیطان بزرگ کفایت می‌کند. روشن است که در این‌باره حتی امثال روحانی و ظریف هم مذاکره دوباره را دیوانگی و یا خریدن دوباره اسبی که پول آن پرداخته شده، خوانده‌اند و با این وجود عجیب است که هنوز کسانی در نقش دلالان خرده‌پای ترامپ، حرف می‌زنند و حاضرند خود را به خاطر یاغی بی‌عقلی مکه حتی متحدان آمریکا را تحقیر می‌کند و باج می‌خواهد، ضایع کنند.
آیا نویسنده خبر ندارد که ترامپ می‌گوید یا برنامه هسته‌ای را تعطیل کنید یا تهدید می‌شوید؟! کدام کشوری زیر فضای تهدید و شرط گذاری و طلبکاری دشمن خود که توافق موجود را زیر پا گذاشته، مذاکره مجدد را می‌پذیرد؟ اما اگر باید تضمین معتبرگرفت، سراغ از شیدایان مذاکره این است که چرا در برجام تضمین نگرفتید اما با دست و دلبازی، چوب حراج به منابع پیشرفت و اقتدار کشور زدید و با این وجود شمار تحریم‌ها را به بیش از دو برابر رساندید؟!