به گزارش خبرنگار مهر، کریم روح اللهی متولد سال ۱۳۴۱ است که از سال ۱۳۶۱ درگیر اعتیاد شده و بیست و یک سال مصرف کننده بود. تا اینکه در سال ۱۳۸۳ به کمک انجمن معتادان گمنام تهران مصرف خود را قطع کرد و پس از آن مسئول یکی از خانه‌های بین راهی بهبود یافتگان شد. او در سال ۱۳۸۴ به زادگاهش در شهرستان خمینی شهر بازگشت و با همکاری فرمانداری و نیروی انتظامی اولین مؤسسه ترک اعتیاد را در این شهر ثبت کرد.
خمینی شهر چهارصد هزار نفر جمعیت دارد. شغل اکثر افراد سنگبری و کار در معدن است و کارگران زیادی در این شهر سکونت دارند که به دلیل شرایط سخت شغلی گرایش به مواد مخدر در آن‌ها شکل می‌گیرد. آن‌ها در سکونتگاه‌های غیر رسمی زندگی می‌کنند و همین مساله معضل حاشیه‌نشینی را در این شهر ایجاد کرده است.
در گذشته مصرف مواد مخدر در خمینی شهر شامل مصرف تریاک و هروئین بود اما حالا الگوی مصرف تغییر کرده و به سمت شیشه و هروئین گرایش پیدا کرده اند. در میان نوجوانان و قشر دانش‌آموز در سال‌های اخیر مصرف گل و حشیش به شدت افزایش یافته و همین مساله ضرورت ایجاد مراکزی برای ترک اعتیاد را در شهرستان ما افزایش داده است.
آقای روح‌اللهی با کمک افرادی که در این مرکز پاک شده و توانایی کمک به دیگران را داشتند شروع به سازماندهی و توسعه فعالیت‌هایم کرد که حاصل آن افزایش تعداد مراکز به هشت مرکز فعال بود. او تمامی این مراکز را به بچه‌های زیر مجموعه خود واگذار کرد و حالا دفتری به نام شورای خانه‌های ترک اعتیاد راه اندازی کرده است و نماینده فعالان این مراکز در ارتباط بادستگاه‌های دولتی و حاکمیتی شده است تا امور مربوط به این مراکز ترک اعتیاد را تسهیل کند.
اعضای این مرکز در حوزه پیشگیری هم به سراغ خانواده‌های بد سرپرست و بی سرپرست یا بهبود یافتگانی می‌روند که بضاعت مالی ندارند و در معرض خطر هستند. با همراهی معاونت پیشگیری شهرستان و خیرین به این گروه کمک می‌کنند. همچنین هیئت‌های ورزشی رزمی و جلسات مشاوره برگزار می‌کنند تا انگیزه مصرف مواد مخدر در افراد به حداقل برسد.
علاوه بر این به افراد نیازمند کمک مالی هم می‌کنند اما این کمک‌ها به گونه‌ای انجام می‌شود که فرد کمک گیرنده حس نکند به خاطر بی سرپرست و بد سرپرست بودن مورد حمایت قرار می‌گیرد.
در این شهرستان یکی از مسائل کلیدی در بهبود معتادان بحث اشتغال است. در همایشی که سال ۱۳۸۶ با حضور رئیس جمهور در تهران برگزار شد درخواست کردند که پنج درصد اعتبارات حوزه اشتغال به کار معتادان بهبودیافته اختصاص پیدا کند و وام پنج ساله با کارمزد چهار درصد به آن‌ها داده شود. با پذیرش این پیشنهاد سالانه سه تا چهار میلیارد تومان از طریق بهزیستی به این کار تخصیص پیدا کرد.
طی مذاکره با سازمان فنی و حرفه‌ای بهبود یافتگان در مراکز این سازمان آموزش می‌دیدند و پس از اخذ مدرک با وام بهزیستی مشغول به کار می‌شدند. کارگاه‌های متعددی از این طریق در حوزه سنگ برای بهبود یافتگان راه اندازی شد. کارگاه‌هایی هم در در حوزه رنگ موزائیک و آسانسورسازی برای بهبود یافتگان ایجاد شد. در حال حاضر مجموعه‌هایی دارند که بیش از ۲۰۰ نفر از بهبود یافتگان در آن مشغول به کار هستند.
مساله دیگر این شهرستان اعتیاد بانوان است. در این زمینه دو مرکز ترک را سال ۱۳۸۶ تأسیس کردند که به توانمندی رسیده‌اند و حالا جلسات مختص بانوان را برگزار می‌کنند. کارگاه‌های آموزشی مختلفی در حوزه آشنایی با هپاتیت و ایدز برگزار و اقدام به تربیت مددیار مقدماتی هم کرده اند.
مراکز و کمپ‌های بهبودی مبلغی را برای خدماتشان از خانواده معتاد می‌گیرند. اما خمینی شهر به حسینیه ایران معرف است و افراد خیر زیاد دارد که به تأمین هزینه کمپ‌های ترک اعتیاد کمک می‌کنند. هدف این مراکز هشت گانه هم کسب درآمد از راه ترک اعتیاد نیست و عمدتاً هزینه‌هایش از سوی همین خیرین تأمین می‌شود.