به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، این روز برای اولین بار توسط یونسکو در تاریخ ۱۷ نوامبر ۱۹۹۹ اعلام شد و از سال ۲۰۰۰ به‌عنوان یک رویداد جهانی شناخته می‌شود. این تصمیم به منظور کمک به تنوع زبانی و فرهنگی اتخاذ شد و مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز در سال ۲۰۰۸، سال جهانی زبان‌ها را اعلام کرد.
تاریخچه این روز به وقایع سال ۱۹۵۲ برمی‌گردد، زمانی که دانشجویان دانشگاه‌های داکا برای کسب حق صحبت به زبان مادری خود، بنگالی، تظاهرات کردند. در آن زمان، دولت پاکستان اردو را به‌عنوان تنها زبان ملی اعلام کرده بود که این اقدام موجب خشم و اعتراضات گسترده‌ای در بین مردم بنگلادش شد. در تاریخ ۲۱ فوریه ۱۹۵۲، پلیس به تظاهرات‌کنندگان تیراندازی کرد. این واقعه به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ بنگلادش شناخته می‌شود.
در بنگلادش، مردم این روز را با حضور در «شهید مینار» که یادبودی برای کشته‌شدگان این واقعه است، گرامی می‌دارند. آنها با گذاشتن گل و روشن کردن شمع‌ها یاد کشته‌شدگان را گرامی می‌دارند و احساس همبستگی فرهنگی خود را ابراز می‌کنند.
اهمیت زبان مادری
زبان‌های مادری نه تنها وسیله‌ای برای ارتباط هستند بلکه بخش مهمی از هویت فرهنگی و میراث جهانی انسان‌ها را تشکیل می‌دهند. حفظ زبان‌های مادری به حفظ تنوع فرهنگی کمک می‌کند و به انسان‌ها این امکان را می‌دهد تا با دیگر فرهنگ‌ها بهتر ارتباط برقرار کنند.
از اهداف اصلی روز جهانی زبان مادری، تأکید بر اهمیت آموزش به زبان مادری است. تحقیقات نشان داده‌اند که دانش‌آموزانی که به زبان مادری خود آموزش می‌بینند، بهتر می‌توانند مفاهیم را درک کنند و در تحصیل خود موفق‌تر هستند.
در حال حاضر، بیش از ۷۰۰۰ زبان در سراسر جهان صحبت می‌شود، اما بسیاری از آنها در معرض خطر هستند. تقریباً ۴۳ درصد از این زبان‌ها در معرض خطر انقراض هستند که نیاز به ابتکاراتی که از میراث زبانی حمایت می‌کنند، برجسته می‌کند.