به گزارش ایرنا آذربایجان غربی استانی با ظرفیت‌های ویژه جغرافیایی و دسترسی به مقاصد صادراتی متنوع و تجارت مرزی است که این موضوع سال‌ها به علل مختلف مورد غفلت واقع شده است و شاید به جرات بتوان گفت که برخی از استان‌های صنعتی کشور بیشتر از آذربایجان‌غربی از مواهب مرزی، پایانه ها و گمرکات این استان بهره مند شده‌اند.

از سوی دیگر رکود در بخش صنعتی آذربایجان‌غربی به دلیل مشکلات اقتصادی برخی واحدهای بزرگ مقیاس تولیدی چالشی است که برخی سرمایه گذاران را هنوز در پیچ و خم مشکلات مالی سر در گم کرده است.

به گفته برخی علاقمندان به سرمایه گذاری و کارشناسان این حوزه راه اندازی مرکز خدمات سرمایه گذاری در استان برای رفع موانع سرمایه گذاری و تسریع در این زمینه نیز که سال‌هاست انجام شده هنوز نتیجه و دستاورد دقیقی نداشته که نیازمند بازنگری مسوولان بالادستی استان در اهداف راه اندازی این مرکز است.

نبود زنجیره‌های ارزش در بخش صنعت نیز از چالش‌هایی است که این استان با وجود دارای بودن بیش از 2 هزار واحد صنعتی و تولید سالانه هفت میلیون تن محصولات کشاورزی، هنوز از آن رنج می‌برد و دسترنج کشاورزان به ثمنی ناچیز و با هزینه‌های بسیار راهی بازارهای عرضه می‌شود که در نهایت دلالان همواره برندگان این میدان بوده و هستند.

وجود معدود سرمایه گذاران خارجی در صنعت استان نیز که در بخش تولید داخلی دست به دست هم داده‌اند، موجب خرسندی بسیاری از کشاورزان و تولید کنندگان و البته ناخرسندی رقیبانشان شده است.

فعالیت سرمایه گذاران خارجی در این استان همواره مورد استقبال تولید کنندگان در خط مقدم شده چرا که در پرداخت بهای محصولات خریداری شده همواره پیش رو تر از کارخانجات داخل استانی بوده‌اند و این موضوع اهمیت جذب سرمایه گذار خارجی و یا سرمایه گذاران ایرانی مقیم و علاقمند خارج از کشور به سرمایه گذاری در کشور را دو چندان می‌کند.

اما آنچه که امروز نیاز آذربایجان غربی برای حرکت به سوی رونق تولید و صنعتی شدن است جذب و حضور سرمایه گذاران و بازیابی اعتماد این قشر و تضمین سرمایه گذاری‌ها است؛ چرا که در دهه‌های گذشته به دلایل مختلف ریسک سرمایه گذاری در این منطقه بالا بود و مشکلاتی برای جذب سرمایه گذاری ایجاد می‌کرد، اما هم اکنون امنیت اقتصادی و منطقه ای پایدار موجود یک بستر مطلوب برای این امر است.

در کنار عوامل یاد شده با کم کاری مسوولان در ادوار گذشته و همچنین بوروکراسی‌هایی که برخی مدیران و کارشناسان در مسیر سرمایه گذاران ایجاد کردند، عملا نمی‌توان کارنامه قابل قبولی برای استان در زمینه صنعتی شدن و سرمایه گذاری ترسیم کرد، اما قطع یقین نباید از کنار داشته‌ها و ثروت‌های ژئوپولوتیکی و منابع عظیم طبیعی بی توجه رد شد.

هم اکنون که شرایط اقتصادی استان و کشور نیازمند جذب منابع مالی برای مقابله با فشارهای مالی و اقتصادی اغمال شده به کشور است، اگر تضمین سرمایه و اعتماد از دست رفته برای علاقمندان به فعالیت اقتصادی تضمین و موانع پیش روی سرمایه گذاران خارجی رفع شود، می‌توان در آینده‌ای نه چندان دور شاهد رشد اقتصادی در سایه نظام مندی، قانون مداری و استفاده از دیپلماسی اقتصادی در منطقه بود.

حضور رضا رحمانی به عنوان استاندار و نماینده دولت در این استان گام مهمی در توجه دولت چهاردهم به مساله سرمایه گذاری و هدایت علاقمندان به رونق تولید استان به چرخه اقتصادی است چرا که در همین مدت کوتاه با نگاهی شفاف و بدون روتوش نشان داده که سرمایه گذاری نیاز اصلی آذربایجان‌غربی برای رشد و فاصله گرفتن از عقب ماندگی و فقر تثبیت شده در منطقه است که مثل یک داغ برپیشانی افق توسعه این خطه نقش بسته است.

در این میان باید در انتظار نشست و هنر رحمانی و تیم همراه وی را در متقاعد کردن سرمایه گذاران خارج شده از استان برای حضور دوباره در آذربایجان‌غربی را دید، همانگونه که برخی از سرمایه گذاران همچون خانواده منصور افشار پس از 51 سال به این استان بازگشته و در دیدار با رحمانی از آمادگی برای سرمایه گذاری در آذربایجان‌غربی خبر داده بود.

نتایج تعاملات و گفت و گوهای انجام شده در 90 روز حضور رحمانی در آذربایجان غربی با سرمایه گذاران و مشاوران اقتصادی نشان می‌دهد که خیز رحمانی برای ترغیب سرمایه گذاران و رای زنی برای حضورشان در استان از چشم رسانه‌ها پنهان نمانده و موجب ایجاد امید برای احیای قطار صنعت و توسعه در این منطقه شده است.

تسریع جریان شناسایی فرصت‌های سرمایه گذاری و سرمایه گذاران، آماده سازی بسته‌های سرمایه گذاری، ورود سرمایه‎ گذاران در کنار کاهش تهدیدات بالقوه برا آن و معرفی مزیت‌های نسبی استان آذربایجان‌غربی برای سرمایه‎ گذاران بین المللی و داخلی، ایجاد و بهبود زیر ساخت‌های جدید و موجود در کنار بازنگری در برخی قوانین بخصوص برای جذب سرمایه گذاران خارجی می‌تواند منافع بسیاری برای کشور در بخش‌های مختلف ایجاد کند.

اما نباید فراموش کرد که در این تنگنای اقتصادی می‌توان با فرصت بی نظیر بهره گیری از مزیت‌های نسبی منطقه از جمله پایانه‌های مرزی متعدد با سه کشور همسایه و دانش و فنآوری موجود داخلی و خارجی به سمت رشد اقتصادی، اشتغال‌زایی و تولید کالاهای رقابتی در عرصه بین‌المللی حرکت کرد.