به گزارش خبرنگار اقتصادی ایرنا، حسین راغفر در همایش «ایران امروز؛ مسائل اساسی» که عصر چهارشنبه در دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران برگزار شد، نظام سرمایه‌داری را نوعی نظام نومالکانه‌گرایی دانست و آن را نئولیرالیسم نام نهاد و گفت لیبرالیسم دولت را از اقتصاد حذف می‌کند ولی حیطه‌هایی برای دولت مانند امنیت و آموزش و کالاهای عمومی قائل است ولی نئولیبرالیزم هیچ اختیاری برای دولت در اقتصاد قائل نیست.
وی با بیان اینکه نئولیبرالیسم برنامه تعدیل ساختاری را جایگزین مدیریت دولتی کرد، افزود: این دیدگاه از ۱۹۸۰ به بعد در دنیا رواج یافت وقتی در سال ۱۹۸۲ دنیا با بحران بدهی ها مواجه شد و مکزیک با ۹۷ میلیارد دلار بدهی به بانک‌های اروپایی عملا ورشکست شد.
این اقتصاد دان ادامه داد: همه شواهد حاکی است در کشورهای صنعتی نابرابری اجتماعی به شدت رواج می‌یابد و این کشورها با بحران های جدی مواجهند و افول قدرت آمریکا از همین مسأله نشأت می‌گیرد به طوری که با نابرابری های فاحش در این کشور روبه‌رو هستیم.
عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا با بیان اینکه در بیش از سه دهه گذشته شاهد تغییر رویکرد در اداره کشور بودیم که در آن نگاه به مردم کنار گذاشته شد و همه چیز به تدریج به بازار داده شد، افزود: نتیجه این دیدگاه این بود که به نام آزادی هر روز آزادیِ بیشتری از مردم دریغ شد و نوعی آزادی در کشور رواج یافت که مانعی برای آزادی اکثریت قریب به اتفاق مردم بود.
وی با رد این دیدگاه بین آزادی و امنیت تعارض وجود دارد، تفسیر از آزادی در حوزه اقتصادی را بسیار مهم دانست و اظهار داشت: آزادی انتخاب در اقتصاد بسیار اهمیت دارد زیرا در جامعه‌ای که منابع و فرصت ها نابرابر توزیع می شوند، خشونت در جامعه رشد می یابد.
راغفر به حادثه اخیر قتل دانشجوی دانشگاه تهران توسط سارقین اشاره کرد و افزود: نابرابری همبستگی تنگاتنگی با رشد خشونت دارد و این دانشجو نیز قربانی نظام نابرابری شد که نظام سیاسی مسئول شکل گیری آن است.
استاد دانشگاه الزهرا به برخی مصادیق نابرابری های اجتماعی و اقتصادی در جامعه اشاره کرد و افزود: در حالی که عده ای از شهروندان به دنبال سکونت در برج ها و سوار شدن به خودروهای لوکس هستند، عده ای زیر خط فقر قرار دارند و با گرسنگی روبرو هستند که این نابرابری به خشونت در جامعه دامن می زند.
راغفر با یادآوری اینکه هفت درصد جمعیت کشور با گرسنگی مواجه هستند به معنای آن‌که درآمد آن‌ها کفاف هزینه خوراک را نمی دهد، گفت: امکان خروج از شرایط کنونی اقتصادی و اجتماعی برای کشور وجود دارد اما شرط اصلی آن عزم سیاسی است که اکنون شاهد آن نیستیم.
اصلی ترین افرادی که از تحریم اثر گرفتند مردم هستند
اصغر کیوان حسینی استاد دانشگاه علامه طباطبایی در این نشست با ارایه مقاله‌ای در مورد تحریمهای اقتصادی علیه کشورها گفت: رایج ترین تحریم‌ها، اقتصادی است ولی در دنیا اجماعی در زمینه تعریف تحریم نداریم.
وی ادامه داد: کارآیی تحریم موضوع بسیار مهمی است و درباره اینکه آیا دولتها از مسیر تحریم دولت دیگر می‌توانند به مقاصد خود برسند یا نه، بحث گسترده‌ای وجود دارد.
مدرس دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه بیشترین تحریم های اقتصادی علیه ایران وضع شده است، اظهار داشت: از زمان تسخیر سفارت آمریکا به دست دانشجویان خط امام(ره) تاکنون درگیر موج تحریمی هستیم که مسیر تکاملی طی کرده است به طوری که این تحریم ها بخشهایی از جامعه ایران را درگیر کرده است.
این استاد دانشگاه تکامل یافته ترین تحریم را تحریمهای مالی دانست و افزود: در دوره ای آمریکایی ها توانستند آن را به یک تحریم جهانی تبدیل کنند و به کمک متحدان خود و شورای امنیت هر نوع مبادله بانکی ایران را تحت تحریم قرار دهند.
کیوان حسینی با بیان اینکه هنوز هم تحریم ها ادامه دارد، از تحریم هایی که در قالب فرمان های اجرایی رئیس جمهور آمریکا و دفتر کنترل سرمایه‌های خارجی این کشور (اوفک) وضع می شود و نیز تحریم های وزارت خزانه‌داری آمریکا به عنوان اضلاع اعمال این تحریم ها نام برد.
وی در بیان اهداف اعمال این تحریم ها نیز گفت: اهداف تحریمهای آمریکا علیه ایران سه ضلع دارد؛ دولت ایران، مردم ایران و رابطه دولت با مردم.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه تحریم در حوزه هسته‌ای تاثیری نداشت و حتی توانست فعالیت های نظام در این زمینه را شتاب دهد، افزود: تحریم‌ها بر نظام سیاسی ایران اثرگذار نبوده است.
کیوان حسینی در عین حال یکی از آثار مهم تحریم ها را اثرگذاری بر مسائل معیشتی مردم دانست و بر این نکته تاکید کرد که اصلی ترین افرادی که از تحریم اثر گرفتند، مردم هستند که این تحریم ها بر سبد تغذیه مردم اثر منفی داشته است،
به گزارش ایرنا، هجدهمین همایش انجمن علوم سیاسی ایران با عنوان «ایران امروز؛ مسائل و معضلات سیاسی» اول اسفندماه با برگزاری نشست های تخصصی در دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران برگزار شد.
در این همایش کارشناسان و استادان رشته های مرتبط با علوم سیاسی در پنج نشست تخصصی با عنوان ساختار سیاسی ایران، اقتصاد سیاسی ایران، فرهنگ سیاسی ایران، مسائل سیاسی و سیاست جهانی، منطقه ای و همسایگی به ارائه مقالات علمی و تخصصی خود پرداختند.
انجمن علوم سیاسی ایران یکی از قدیمی ترین انجمن های علمی کشور است که در سال ۱۳۵۵ خورشیدی تاسیس شده است. انجمن علوم سیاسی ایران در سال ۱۳۸۲ «به منظور گسترش، پیشبرد و ارتقای علمی اعضای انجمن، توسعه کیفی نیروهای متخصص و بهبود بخشیدن به امور آموزشی و پژوهشی در زمینه‌های علم سیاست و حوزه‌های مرتبط» دوباره احیا و زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری فعالیت می کند.