به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، کوزوو، دومین کشور جوان جهان واقع در اروپای جنوب شرقی و زادگاه مادر ترزا (وی در اسکوپیه، پایتخت مقدونیه شمالی متولد شد که در گذشته بخشی از ولایت کوزوو بود)، در هفدهم فوریه ۲۰۰۸، پس از تجربه یک جنگ مرگبار از نوزدهم مارس ۱۹۹۸ تا پنجم ژوئن ۱۹۹۹، از صربستان اعلام استقلال کرد. در حال حاضر نیز هر سال هفدهم فوریه را به‌عنوان روز استقلال کوزوو جشن می‌گیرد. سنت‌های مختلفی برای برگزاری این مراسم وجود دارد، اما بیشتر مردم در این روز برای شادی کردن به خیابان‌های پریشتینا، پایتخت کوزوو می‌روند.

تاریخچه استقلال کوزوو

جمهوری کوزوو همواره به‌عنوان یک سرزمین آلبانیایی قومی توصیف می‌شود و تاریخ آن به قرن چهارم قبل از میلاد می‌رسد. در قرن اول قبل از میلاد این کشور ضمیمه امپراتوری روم شد و در قرون وسطی این منطقه با امپراتوری بلغارستان، امپراتوری بیزانس و دولت‌های قرون وسطی صرب ادغام شد. پس از آن امپراتوری عثمانی کنترل کوزوو را به دست گرفت و در سال ۱۹۱۳، این کشور بخشی از پادشاهی صربستان شد که در سال ۱۹۱۸ یوگسلاوی را تشکیل داد.

جنگ کوزوو به‌دنبال چندین دهه بحران آغاز شد و این امر علت اصلی جرقه‌زنی این جنبش استقلال بود. پیش از جنگ کوزوو تنش‌های طولانی بین بیشتر صرب‌ها و آلبانیایی‌ها وجود داشت تا اینکه درگیری‌های ناشی از جنبش‌های جدایی‌طلبی از سال ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹ شکل گرفت و به‌دنبال افزایش تنش‌ها با آلبانیایی‌های قومی و صرب‌ها، تشدید شد.

توافقنامه فنی نظامی که به توافق‌نامه کومانوو نیز معروف است، صلح را برای این منطقه به ارمغان آورد. نیروهای امنیتی بین‌المللی (K.F.O.R.) و دولت‌های جمهوری فدرال یوگسلاوی و جمهوری صربستان، این توافق را در نهم ژوئن ۱۹۹۹ در کومانوو مقدونیه امضا کردند و در پی آن جنگ پایان گرفت. اعلامیه استقلال در سال ۲۰۰۸ به‌طور رسمی کوزوو را از صربستان جدا کرد.

قبل از این زمان، در هجدهم می ۲۰۰۱، نبویشا چوویچ، معاون رئیس‌جمهور صربستان، پیشنهاد داد که دو نهاد، یکی صربی و یکی آلبانیایی، در کوزوو و متوهیا تأسیس شوند. در سال ۲۰۰۸، کوزوو شجاعانه استقلال خود را از صربستان اعلام کرد. این تصمیم با پذیرش و مخالفت مواجه شد. در سال ۲۰۱۰ دادگاه بین‌المللی دادگستری به نفع کوزوو رأی داد و اعلام کرد که این کشور به‌هیچ‌وجه قوانین بین‌المللی را نقض نمی‌کند.

دانستنی‌های جالب درباره کوزوو

کوزوو کوچک‌ترین کشور بالکان محسوب می‌شود و بخش عمده آن را جنگل‌های ماقبل تاریخ تشکیل داده است. در واقع بیش از ۴۰ درصد از زمین‌های این کشور کوچک جنگلی است و از قدیمی‌ترین درختان قاره را در خود جای داده است. نمونه‌های گسترده‌ای از راش بومی بالکان و کاج مقدونی بکر و غیرقابل دسترس توسط انسان و بعضی از گونه‌های حیات وحش همچون سیاهگوش اوراسیا در این جنگل‌ها یافت می‌شود.

کوزوو جوان‌ترین جمعیت اروپا را دارد. بیش از ۷۰ درصد از جمعیت این کشور را افراد زیر ۳۵ سال تشکیل می‌دهند و میانگین سنی مردم آن تنها ۲۹.۱ سال است.

کوزوو کشور جوانی است، بااین‌حال ورزشکاران آن موفق به کسب سه مدال طلا در بازی‌های المپیک در رشته جودو شده‌اند.

پرچم کوزوو از پرچم‌های ملی غیرمعمول به‌شمار می‌رود، زیرا از نقشه قلمرو کشور به عنوان عنصر طراحی استفاده در آن استفاده شده است. موضوع این پرچم نیز طبیعت است که در آسمان آبی به نمایش درآمده است.

کوزوو پیروان مذاهب مختلف شامل مسلمانان، کاتولیک‌ها و ارتدکس‌ها را در خود جای داده است. در شهرهایی همچون فریزاج این کشور یک مسجد و یک کلیسای ارتدکس حیاط یکسانی دارند.

کوزوو دو زبان رسمی آلبانیایی و صربی دارد و هرچند عضو اتحادیه اروپا نیست، ارز مورد استفاده آن یورو است.

کوزوو غارهای آهکی و مخفیگاه‌های متعددی دارد و معروف‌ترین مناظر غار مرمر را در خود جای داده است. این غار در سال ۱۹۶۶ توسط احمد اصلانی کشف شد و بخش بزرگی از آن هنوز کاوش نشده است.

فیلیگرانی یک نوع سنتی از جواهرات نقره‌ای در کوزوو است که قدمت آن به ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد در بین‌النهرین و مصر باستان بازمی‌گردد و گمان می‌رود عثمانی‌ها آن را در قرن پانزدهم وارد این کشور کرده‌اند. برخلاف سنت‌های دیگر، این صنایع دستی هنوز در کوزوو زنده و پررونق است.

آرایش سنتی یکی از سنت‌های صدها ساله اما در حال مرگ در کشورهای بالکان است که همچنان در بعضی از عروسی‌های کوزوو مرسوم است و شامل یک پایه سفید ضخیم روی صورت قبل از اضافه شدن خطوط و نمادهای سنتی است که با پولک یا نگین تزئین می‌شود. آرایش برای دفع ارواح شیطانی و خوش‌شانسی برای عروس است و همیشه توسط یک زن مسن اعمال می‌شود.