با این راکتور خورشیدی نوآورانه می‌توان دی اکسید کربن را به سوخت تبدیل کرد و از آن برای مصارف گوناگون استفاده کرد.

بر اساس جدیدترین اخبار علم و دانش، محققان دانشگاه کمبریج موفق به ساخت یک راکتور خورشیدی شده‌اند که قادر است دی اکسید کربن موجود در جو (CO2) را به گازی تبدیل کند که در آینده می‌تواند به عنوان سوخت خودروها، منبع انرژی منازل خارج از شبکه و حتی ماده اولیه تولید دارو مورد استفاده قرار گیرد.

ساخت راکتور خورشیدی برای تبدیل کربن دی اکسید به سوخت

محققان این پروژه با الهام از فرایند فتوسنتز در گیاهان، مدعی‌اند که فناوری آن‌ها نسبت به دستگاه‌های خورشیدی پیشین، پتانسیل بیشتری برای توسعه و گسترش دارد. نتایج این تحقیقات ارزشمند، امروز در مجله معتبر Nature Energy منتشر شده است.

جذب و ذخیره‌سازی کربن، همانطور که از نام آن پیداست، روشی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است. با این حال، اغلب فناوری‌های موجود برای جذب کربن، خود به سوخت‌های فسیلی وابسته‌اند و علاوه بر آن، نیازمند مکانی برای ذخیره‌سازی طولانی‌مدت دی‌اکسید کربن جذب شده، مانند اعماق زمین هستند. اما این راکتور جدید، راهکاری نوآورانه برای رفع این چالش‌ها ارائه می‌دهد.

پروفسور سایان کار (Sayan Kar)، شیمی‌دان دانشگاه کمبریج و نویسنده اصلی این پژوهش، می‌گوید:

چرا دی‌ اکسید کربن را به زیر زمین بفرستیم، در حالی که می‌توان از آن برای تولید مواد مفید استفاده کرد؟ CO2 یک گاز گلخانه‌ای مخرب است، اما با تبدیل آن به مواد شیمیایی کاربردی، می‌توانیم بدون تشدید گرمایش جهانی، به مقابله با تغییرات اقلیمی کمک کنیم.

راکتور جدیدی که توسط پروفسور کار و همکارانش طراحی شده، به طور کامل با انرژی خورشیدی کار می‌کند و نیازی به کابل یا باتری ندارد. این دستگاه شبیه یک اسفنج عمل می‌کند و در طول شب، دی‌اکسید کربن را از هوا جذب می‌کند. در طول روز، نور خورشید CO2 جذب شده را گرم می‌کند. در این فرایند، یک پودر نیمه‌رسانا نور ماوراء بنفش را جذب کرده و در همان حال CO2 اشعه مادون قرمز خورشید را جذب می‌کند. همچنین، یک آینه نور خورشید را بر روی راکتور متمرکز می‌کند تا راندمان سیستم افزایش یابد.

دانشمندان دانشگاه کمبریج با آغاز یک واکنش شیمیایی در راکتور، دی‌اکسید کربن را به گاز سنتز یا سینگاز تبدیل می‌کنند. سینگاز مخلوطی از مونوکسید کربن و هیدروژن است که ماده اولیه ارزشمندی برای تولید انواع سوخت‌ها و مواد شیمیایی محسوب می‌شود. گروه تحقیقاتی در حال بررسی روش‌هایی برای تبدیل این سینگاز تولید شده با انرژی خورشیدی به سوخت‌های مایع هستند. هدف نهایی این است که بتوان با استفاده از این سوخت‌ها، خودروها و هواپیماها را به صورت پایدار به حرکت درآورد.

محققان ادعا می‌کنند که یک راکتور خورشیدی از این نوع قادر است انرژی مکان‌های دورافتاده را تامین کند. علاوه بر این، با توجه به نقش پررنگ گاز سنتز در صنایع شیمیایی، تولید این گاز با استفاده از انرژی خورشیدی می‌تواند به کاهش چشمگیر ردپای کربنی این صنایع کمک شایانی کند.

اروین رایسنر (Erwin Reisner)، شیمی‌دان دانشگاه کمبریج، در این باره می‌گوید:

به جای آنکه همچنان به استخراج و سوزاندن سوخت‌های فسیلی برای تولید محصولاتی که به آن‌ها وابسته شده‌ایم ادامه دهیم، می‌توانیم تمامی دی‌اکسید کربن مورد نیاز خود را مستقیماً از هوا جذب کرده و مجدداً از آن استفاده کنیم. با وجود چنین فناوری‌هایی و البته اراده سیاسی، ساختن یک اقتصاد پایدار دور از دسترس نیست.

امید است در آینده‌ای نزدیک شاهد حضور خودروهایی باشیم که از راکتور خورشیدی جذب کربن بهره می‌برند.