به گزارش خبرگزاری صداوسیما،  مصطفی امیرحائری تهیه کننده برنامه «شبکه بازی»، با حضور در استودیو شبکه خبر، درباره این برنامه گفت: فصل اول برنامه تا پایان آذر پخش شد، ایام دی به خاطر امتحانات دانش اموزان پخش نداشتیم و دوباره از بهمن فصل دوم را پخش کردیم. در این فصل بخش‌های جدیدی به برنامه اضافه شد. مهم‌تر از آن سعی کردیم فضای مسابقه را به برنامه اضافه بکنیم برای بازی‌های موبایلی یک لیگ مسابقه برای بچه‌ها گذاشتیم. مسابقه‌های دیگر هم به برنامه اضافه کردیم. در این فصل بنا بر این است که سهم بازی‌های غیردیجیتال را بیشتر کنیم از جمله بازی‌های رومیزی را.

از طرفی سعی کردیم در این فصل، از بچه‌هایی که به نوعی طرفدار و بیننده‌ های اصلی برنامه هستند بیشتر روی انتن برنامه استفاده بکنیم هم به صورت تماس‌های تلفنی و هم داخل لیگ مسابقه‌ای که با عنوان «دست به توپ» داخل برنامه داریم. تقریبا ۲ هزار تیم دو نفره برای این مسابقه ثبت نام کردند که ۳۲ تیم داخل برنامه آمدند و در مسابقه شرکت کردند.

وی گفت: این که اسم برنامه «شبکه بازی» شد به خاطر این بود که هم به مخاطب و هم به منتقدین و اهالی رسانه القا بکنیم که بازی توانایی این را دارد که یک شبکه مستقل باشد، اینکه ما یک شبکه کوچک هستیم که داخل آن  یکسری برنامه داریم.

وی افزود: یکی از برنامه‌ها، برنامه «گوشی بازی» است که مجری در کنار خود نوجوانان هر سری با یکی از بازی‌های تلفن همراه آشنا می‌شوند. برنامه بعدی برنامه «دست به توپ» است که در واقع مسابقه فوتبال کنسولی است که ما چند فصل را مختلف پخش کردیم به عنوان مثال یک فصل تیم‌های پدر و پسری پخش کردیم که خیلی استقبال خوبی داشت.

یکی از نکاتی که برنامه دارد، این است که برنامه با مخاطب خیلی تعامل دارد، ما حتی سعی کردیم وارد زیست مخاطب شویم که ایام امتحانات ما نیستیم و الان باید در درس تمرکز بیشتری داشته باشی. این برنامه این را به مخاطب القا می‌کند که برای بازی باید یک محدوده قرار بدهید و بر آن اساس برنامه ریزی بکنید.

وی در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه به بازی‌های تولید داخل توجه می‌شود گفت: در برنامه هفتم توسعه تاکید شده است که باید حجم بازی‌های تولید داخل بیشتر باشد. ما خیلی از طریق برنامه پیام داریم که بازی‌های ایرانی معرفی کنیم، چون زبان مشترک دارند. بچه‌ها با آن بازی احساس رضایت بیشتری دارند ولی خیلی وقت‌ها بازی‌های تولید داخل، کیفیت لازم را ندارد، چون آن سرمایه گذاری لازم توسط بخش دولتی از بازی‌های داخلی نشده است. بازی صنعت ارزانی نیست. تولید کنندگان داخل خیلی وقت‌ها با سختی تولید می‌کنند و الان تولید داخل بیشتر به سمت بازی‌های موبایلی رفته که ارزانتر است. توانایی برای تولید بازی‌ها خیلی بیشتر است به شرطی که سرمایه گذاری درستی انجام شود.

نکته مهم، بحث سبد مصرف خانواده است. خیلی از مخاطبان دو یا سه ساعت یا بیشتر از بازی استفاده می‌کنند ما هر چه بازی داخلی، در این مدت توسعه دهیم، نتیجه اش این است که یکسری بازی دیگر که مخاطب نمی‌پسند از این سبد خارج می‌شود، ما متاسفانه خیلی وقت‌ها برعکس عمل می‌کنیم به جای اینکه روی چیز خوب تمرکز کنیم روی آن بده تمرکز می‌کنیم و این تمرکز روی چیزی که ما نمی‌پسندیم شاید خیلی وقت‌ها مخاطب را به لجاجت بکشد، درحالی که ما می‌توانیم روی سبد مصرف و چیزی که ما دوست داریم تمرکز کنیم و آن را توسعه دهیم.