ابر شهر استانبول با حدود 15 میلیون جمعیت ثابت و تقریبا همین میزان جمعیت شناور که عموما در قالب توریست، به ویژه در فصلهای گرم سال در آن حضور دارند، با خطر وقوع یک زلزله بزرگ روبرو است.
به گزارش تابناک به نقل از سی ان ان؛ مناطق آویجار، بویوک‌چکمجه، سیلیوری و بیلیک‌دوزو که از خط گسل “کومبورگاز” عبور می‌کنند، به عنوان پرریسک‌ترین نواحی در صورت وقوع زلزله بزرگ در استانبول شناخته شده‌اند. نگرانی‌ها از وقوع زلزله در استانبول با توجه به زلزله‌های اخیر در دریای اژه شدت یافته است. کارشناسان، اقدامات آماده‌سازی در این مناطق که به عنوان “نقطه صفر” زلزله شناخته می‌شوند، را مورد بررسی قرار داده‌اند.
بر این اساس در مناطق آویجار و بویوک‌چکمجه، نیمی از ساختمان‌ها هنوز تحت تأثیر زلزله 1999 مارماره قرار دارند و نیمی دیگر هنوز در مراحل ساخت هستند. روند کند پیشرفت در پروژه‌های نوسازی شهری، به‌ویژه برای ساکنان ساختمان‌های پرخطر، تهدید بزرگی ایجاد کرده است. بسیاری از ساکنان، باوجود خطرات موجود، به پروژه‌های نوسازی شهری تمایل نشان نداده و همچنان در ساختمان‌های ناامن زندگی می‌کنند. همچنین، ساختمان‌های بلند در ساحل بویوک‌چکمجه می‌توانند در صورت وقوع زلزله، خطر رانش زمین را به دنبال داشته باشند.
گسلهای “آدالار” و “کومبورگاز” ، طبق گفته پروفسور “ناصر گورور”، زمین‌شناس معروف، به‌عنوان اولین گسل‌هایی که در زلزله بزرگ استانبول شکسته خواهند شد، شناسایی شده‌اند. این منطقه به‌عنوان “نقطه صفر” زلزله در استانبول شناخته می‌شود و پروفسور گورور تأکید کرده که آمادگی برای زلزله باید هرچه سریع‌تر آغاز شود. با این حال، وی معتقد است که این آماده‌سازی‌ها حداقل 10 سال دیگر طول خواهد کشید تا کامل شود.
اگرچه در برخی مناطق استانبول پروژه‌های نوسازی شهری در حال پیشرفت است، اما سرعت و گستردگی این پروژه‌ها همچنان کافی نیست. در مناطقی همچون آویجار و بیلیک‌دوزو، تعداد ساختمان‌هایی که در پروژه‌های نوسازی شهری قرار گرفته‌اند افزایش یافته، اما همچنان ساختمان‌های ناامن بسیاری وجود دارد که خطرات بالقوه‌ای را ایجاد می‌کنند. کارشناسان بر این باورند که نوسازی باید به‌صورت محله‌ای و نه فقط ساختمان به ساختمان انجام گیرد. همچنین، حمایت‌های مالی دولتی از سوی وزارتخانه، برای کسانی که از لحاظ مالی قادر به پرداخت هزینه‌های نوسازی نیستند، به‌عنوان یک راه‌حل مهم مطرح شده است.
این درحالی است که طبق داده‌های شهرداری استانبول، پس از وقوع زلزله 6 فوریه، درخواست‌ها برای انجام آزمایش‌های سریع زلزله به طور چشمگیری کاهش یافته است. تعداد درخواست‌ها در سال 2024 به 4642 مورد رسیده بود، در حالی که در سال 2023 این عدد به حدود 158000 مورد رسید که نشان می‌دهد آمادگی برای زلزله در استانبول به اندازه کافی جدی گرفته نشده است.