نهاد دولت در ایران یک هویت مشترک دارد. به این معنی که همه‌ی اجزای دولت، اعم از وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها «ماموریت»های جداگانه‌ای دارند، اما «مسئولیت» آنان در قبال مجلس، مردم و دیگر نهادهای نظارتی یکسان است. درست مانند یک ارکستر که همه نوازندگان آن باهم و درکنار هم تعریف می‌شوند و نوایی که شنیده می‌شود، محصول نوازندگی هماهنگ همه نوازنده‌ها است. تک‌نوازی یا جداسری یک نوازنده کل ارکستر را نابود می‌کند تا جایی که دیگر نمی‌توان آن را ارکستر خواند. در دولت هم تک‌نوازی
هر عضو تا جایی پذیرفته است، تا آنجا که اعضا «ماموریت»های خود را دنبال می‌کنند. اما وقتی به «مسئولیت مشترک» دولت می‌رسد، جداسری و تک‌نوازی یک عضو دولت، هویت مشترک دولت را مخدوش می‌کند.
صدا یا سازی که در روزهای اخیر وزارت امور اقتصادی و دارایی کوک کرده است -حال با آگاهی وزیر محترم یا بدون آگاهی وزیر محترم – دقیقا همان تک‌نوازی و جداسری در ارکستر دولت است. به‌رغم تلاش‌های دکتر همتی برای مهار نوسان‌های بازار و ارز، به‌رغم تلاش ایشان برای حفظ ارزش پول ملی و به‌رغم عزم جدی ایشان برای حذف رانت ارزی 700 همتی از محل ارز ترجیحی و چند نرخی بودن ارز، مع‌الاسف فرایند استیضاح ایشان در مجلس به جریان افتاده است. مجموعه دولت اعم از معاونت امور مجلس رئیس جمهور و این معاونت در همه دستگاه‌ها عزم خود را برای جلب رای اعتماد دوباره نمایندگان محترم مجلس نسبت به وزیر امور اقتصادی و دارایی جزم کرده‌اند. این همگرایی و همدلی، برونداد ناگزیر همدلی، هویت و مسئولیت مشترک دولت است.
اما در این میان برخی اجزا و بخش‌های وزارت امور اقتصادی و دارایی، یا شاید برخی از اطرافیان وزیر محترم، سرنا را از سر گشادش می‌نوازند. این بخش به‌جای تکیه بر عزم مشترک دولت برای دفاع از وزیر، و به جای تکیه بر نقاط قوت و دفاع ایجابی از دکتر همتی، سعی دارند عملکرد برخی وزارتخانه‌ها از جمله وزارت نیرو، وزارت نفت و وزارت صنعت، معدن و تجارت را مخدوش جلوه داده و چهره همکاران خود در دولت را در افکارعمومی و نزد نمایندگان محترم و حتا شخص رییس‌جمهور ملکوک کنند.
دود این راه ناصواب و اشتباه محاسباتی متوجه همه اعضا و
اجزای دولت خواهد شد، اعم از دولت به مثابه یک کل مشترک و بالاتر از همه شخص وزیر محترم امور اقتصادی و دارایی.
عملکرد همه وزارتخانه‌ها و وزرا معلوم است و به جای دفاع و
گفتن این‌که فلان وزارت یا فلان وزیر چه هست و چه نیست، صرفا باید به کارنامه نگاه کرد. اما این فرایند و این بدعت ناصواب که به‌جای دفاع از عملکرد وزیر هنگام استیضاح، به
همکاران حمله شود، آن هم نه حمله به منتقدان فاقد انصاف، از جمله رویدادهای اعجاب‌برانگیز اجرایی، مدیریتی و سیاسی سال‌های اخیر کشور ما است که در خاطره افکار عمومی و مردم عزیز ما، به عنوان اتفاقی خارق عادت ماندگار خواهد شد.
باید جلوی این بدعت و خاطره ناخوشایند مدیریتی را گرفت و مسئولیت این امر بیش از همه برعهده مدیران ارشد وزارت محترم امور اقتصادی و دارایی است.
کپی لینک