ناملایمات قرار گرفته‌اند، به طور قابل توجهی در معرض مشکلات روانی بیشتری هستند.
دکتر جین فدر، استاد مراقبت‌های اولیه در دانشگاه بریستول و یکی از نویسندگان این تحقیق، بر این باور است که شناسایی مشکلات در فرزند اول می‌تواند راه‌حلی برای جلوگیری از آثار منفی آن‌ها بر کودکان بعدی باشد. به گفته وی، کمک به والدین در مواجهه با استرس و چالش‌های دیگر، می‌تواند تأثیر تجربیات ناخوشایند دوران کودکی را بر کل خانواده کاهش دهد.
این تحقیق با بررسی سوابق پزشکی بیش از ۳۳۳ هزار مادر بریتانیایی و نزدیک به ۵۳۵ هزار کودک که بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۸ تحت سرپرستی این مادران بزرگ شده‌اند، انجام شد. محققان شش نوع از ناملایمت را که فرزندان اول با آن مواجه بوده‌اند، ردیابی کردند: سوءرفتار با کودک، خشونت خانگی، سوءمصرف مواد توسط مادر، مشکلات روانی مادر، محیط‌های نامساعد خانوادگی (مانند بی‌خانمانی) و سوءرفتار پرخطر (همچون آسیب‌های مشکوک).
نتایج تحقیق نشان داد که بیش از یک سوم (۳۷.۱%) از فرزندان اول، نوعی ناملایمت را تجربه کرده‌اند. مشکلات روانی مادر (۲۱.۶%) و محیط‌های خانوادگی ناآرام(۱۴.۵%)، نظیر بی‌خانمانی یا جرم و جنایت والدین، از جمله مسائلی بودند که بیشترین شیوع را داشتند. حدود یک پنجم مادران نیز حداقل یک فرزند داشتند که در سنین ۵ تا ۱۸ سالگی دچار مشکلات روانی تشخیص داده شده بود.
تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر سید متوجه شد که مادرانی که فرزند اولشان تجربه ناملایمت را داشته است، ۷۱ درصد بیشتر احتمال دارد که فرزندان بعدی نیز درگیر مشکلات روانی باشند. دکتر سید معتقد است که این خطر به دلیل تداوم تجربیات تلخ دوران کودکی در خانواده‌ها ایجاد می‌شود و شناسایی زودهنگام این مشکلات و مداخله برای حمایت از والدین می‌تواند این چرخه آسیب‌زا را متوقف کند.
دکتر جسیکا دیتون، یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه، بر اهمیت گسترش تمرکز به کل خانواده، از جمله خواهر و برادرها، هنگام مواجهه با کودکانی که با چالش‌های عمده‌ای مانند سوءاستفاده خانگی یا فقر روبه‌رو هستند، تأکید می‌کند. وی می‌افزاید که این رویکرد می‌تواند اطمینان حاصل کند که تمامی کودکان و نوجوانان در خانواده‌هایی که با ناملایمات مواجه‌اند، در سریع‌ترین زمان ممکن مراقبت‌های لازم را دریافت کنند.∎